ดาวน์โหลดแอป
51.46% 那片花儿正好 / Chapter 422: 第四百二十二章

บท 422: 第四百二十二章

第四百二十二章

  经过几天的奔波林旭阳终于想到想到办法把那些树寄回了石花村,不过既然树苗已经寄出去了,林旭阳也要赶紧回去了,毕竟石花村村民还不知道自己已经把树苗买好了,所以为了避免到时候没有人及时去取树苗林旭阳必须赶在树苗到达镇上之前回去。

  林旭阳算了一下时间也差不多了自己也确实该回去了。

  临行前一天,林旭阳主动去找自己的父亲。

  “爸爸,你今天怎么样?”林旭阳语气非常温和的对自己的父亲说话。

  林父本来还在生林旭阳的气,但是一想到明天自己儿子又要离家了,林老爷子心里就特别不是滋味,就连之前生气的事情都不在意了。

  “嗯。”林爸爸很高冷的回答了个字。

  林旭阳也不介意,毕竟现在自己也不是当初那个冲动的自己了,他已经懂得了这些年父亲的不容易以及父亲对自己的教育,不管怎么样都是为了自己的未来考虑。

  “爸爸,我明天就要回去了,以后我不在你身边你要照顾好自己,那些生意你就交给姐姐吧。”林旭阳实在不想自己的父亲一把年纪了还要在外面奔波。

  “我知道了。”林爸爸听着儿子这里懂事的话心里越发不舍了。

  “爸爸,我会经常回来看您的,还有咱们爷俩过去的那些不高兴就翻篇了呗!”感受到父亲态度的变软,林旭阳也开始变得活跃起来。

  “谁乐意和你生气!”林爸爸才不会承认自己生林旭阳的气。

  “好好好,都是我小肚鸡肠了。”林旭阳没有和父亲辩驳,老老实实的应下了。

  “旭阳,你回去之后要好好和人家相处,凡事不要冲动,也不要和人家起冲突。”尽管林旭阳已经在石花村工作了半年,但是林父还是不放心他。

  毕竟一个人身在异乡而且工作又不是那种特别讨喜的工作,林父担心林旭阳出门在外惹到了人自己吃亏。

  也许父母搭大概都是这样吧,孩子在身边的时候希望他出去闯荡成长,但是当孩子真正的离开父母之后,父母确实怎么都放不下。

  “爸爸,我知道的,你放心我们村里的村民都非常喜欢我。而且村民们也非常淳朴,所以爸爸你就放心吧,而且我现在也会自己做饭了,所以爸爸你就放心吧,反倒是你一个人在家一定要照顾好自己,有什么需要一定要及时告诉姐姐,儿子怕是顾不上爸爸了。”

  听着父亲的话林旭阳没有像以前那样感觉聒噪心烦,有的是暖暖的感觉。


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C422
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ