ดาวน์โหลดแอป
16.7% 那片花儿正好 / Chapter 137: 第一百三十七章

บท 137: 第一百三十七章

第一百三十七章

  林旭阳把自己的眼泪憋回去,然后换回了平时和戴小君说话时和煦的笑容。

  “小君,你听话啊,先把饭吃了,不然一会儿凉了旭阳哥哥再吃的话要闹肚子了。”林旭阳只用这样的方式来让戴小君吃饭,他基本上可以猜到戴小君中午应该没有吃饭,大概只是吃了一些白菜。

  “凉了我给旭阳哥哥热了再拿回来。”戴小君“贴心”的提出解决办法。

  听到戴小君一本正经的回答林旭阳有些不知道要说些什么,尤其是看着戴小君清澈眼眸的时候林旭阳更加不知道要说些什么了。

  “小君,你老实告诉旭阳哥哥,你中午吃饭没有,不要忘记了旭阳哥哥教你的不能撒谎。”林旭阳故意摆出一副严厉样子。

  戴小君不敢看林旭阳的眼睛,过了好一会儿两人听了好一会儿的鸟鸣,戴小君才默默的摇了摇头。

  她不敢说话,因为自己说谎了,她怕林旭阳会因此会觉得她是个坏孩子,她也怕林旭阳以后都不要自己了,那样她就又要一个人了。

  “小君,下次不要说谎了,不管是因为什么原因都不可以,你忘了我给你说的“狼来了”的故事了吗?”林旭阳虽然感动戴小君想把米饭全部留给自己吃的事情,但是他还是让戴小君知道诚信的意义。

  戴小君没有说话,脑袋无力的低着,林旭阳相信如果不是脖子不允许戴小君绝对会把头低到地上去。

  “小君!”林旭阳看着她蔫蔫的脑袋有些许的无奈。

  “嗯。”戴小君还是低低的应了林旭阳。

  “小君,旭阳哥哥没有怪你,旭阳哥哥知道你只是想把米饭都留给旭阳哥哥,旭阳哥哥很感谢你,但是小君说谎是不对的。”

  林旭阳努力让自己的语气不那么严厉,因为他刚刚看到戴小君似乎滴了一滴泪水,不过他也不敢确定。

  戴小君没有说话,只是林旭阳已经听到了戴小君的抽泣声来了。

  “小君,你把头抬起来看着我。”林旭阳听到戴小君的哭泣声忽然有些不知所措,他也没有带过小孩啊,这些日子他和戴小君都在学习该怎么和对方愉快的相处。

  戴小君听到林旭阳的话乖巧的把头抬起来,果不其然,眼睛里面已经布满了泪水,林旭阳努力让自己温和一些,他以为是自己刚刚的态度太严厉了。

  “小君,你告诉旭阳哥哥为什么哭?”林旭阳决定先把戴小君的眼泪解决。

  戴小君没说话,只是眼泪还在不断的从她眼里冒出来。

  “是因为旭阳哥哥刚刚太凶了吗?”林旭阳见戴小君不肯说只好自己猜了。


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C137
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ