ดาวน์โหลดแอป
50.91% 遮天 / Chapter 942: 第九百三十六章 转世成空

บท 942: 第九百三十六章 转世成空

  风树之悲!

  子欲养而亲不待。游子归来,不见父与母,生死相隔,何处话凄凉。

  叶凡潸然泪下,他所有的努力都成空了,不顾一切的回来,横渡过了无垠的星域,也度不过时间的河,终究是晚了一步。

  他在轻轻颤抖,口诵度人经,这是怎样的一种痛,含泪为父母念道教经文,希望他们往生。

  叶凡咬破了嘴唇,鲜血淌落,一遍又一遍的轻唤,字字沾血,整片房间都是符文,烙印满了虚空。

  二十几年来,他的人生目标就是回来,相见父母,与他们重逢,让笑容在他们老去与悲伤的脸上重现。为此他出生入死,只为归来。可是,父母却不在了……在一朝之间,他的人生没有了目标,整个世界崩塌了。

  “爸,妈……”叶凡喃喃,泪水不断滑落,颤抖着,默诵出度人经,从来没有想到会这样为父母送行。

  人世间最大的痛楚不过于此。

  他有很多的话想说,诉说这二十几年来的思念,可是人都不在了,他还能做什么?唯有哽咽,泪水不断的滚落。

  叶凡内心苦痛,他所有的努力在岁月面前都化成了虚无,一切都不可再来,不能更改。

  人生的苍白,岁月的无情,他是如此的悲与无奈,伸手入虚空,什么也抓不到!

  他觉得自己是那么的可笑,以为有朝一日只要当世无敌就可以粉碎一切,改变一切。可是而今,老天直接就给了他当头一棒,让他恸到无力,跪在地上,不想起来。

  “爸,妈,我回来了,看你们来了。”叶凡跪在那里,一遍又一遍的悲唤。

  “我真的很想你们,可是路太远了,远到我拼了命的努力,艰难而过,才回来……终是迟了。为什么这样……我宁愿自己去死!”叶凡低吼。

  现在说什么都晚了,他揪住自己的头发,感受两个老人留下的气息,为什么连见上一面都不能,他不甘与遗憾。

  到了最后,叶凡颓然,只能无声的落泪,坐在地上,靠住床沿,他突然觉得人生失去了一切意义。

  什么修行,什么斩道,什么圣体,什么无敌,一切都是空,连父母都守不住还有什么用!

  他觉得自己很可笑,所有的努力都成空了,抛开一切,到头来还是晚了,空悲一场,什么都做不了。

  他大哭又大笑,还一边咳嗽,嘴角出现一缕缕血,他突然觉得自己什么都不是,可悲复可笑。

  “我什么都改变不了,连父母最后一面都没有见到,我无用!”

  叶凡哭一阵,笑一阵,万念俱灰,对这个世界没有了一丝的留恋,感觉人生无趣,苦大于乐。


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C942
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ