ดาวน์โหลดแอป
75.17% 道君 / Chapter 1205: 第一二零三章 感应

บท 1205: 第一二零三章 感应

蒙山鸣颔首:“知道了。王妃一夜未眠,请先回去歇着。”

  凤若男回头看了眼房间,“唉!”叹了声,有礼告退。

  “大安,你也回去吧。”蒙山鸣平静说道。

  “是!”罗大安松开轮椅,转身就走了,习惯了遵从军令。

  小院内安静了,看着敞开的房门,静默了一阵的蒙山鸣喊道:“郡主,蒙山鸣拜见!”

  屋内没响应,于是蒙山鸣再次唤道:“郡主,蒙山鸣拜见!郡主,蒙山鸣拜见……”

  屋内没回应,他就这样一声又一声喊着,连屋内负责看护的女法师都忍不住冒头往外看了几次。

  最终,一个人影走出,商淑清终于露面了,看着晨风微露中坐在轮椅上的干瘦老头,两人对视了一阵。

  最后商淑清走了出来行礼,声音干涩道:“蒙伯伯。”

  蒙山鸣偏头看向浮现鱼肚白的天际,“天亮了,陪我走走可好?”

  商淑清低头不语,于是蒙山鸣也不语,就这样静静坐着等她。

  等到最后,商淑清低低一声道:“蒙伯伯,容清儿换身衣裳。”

  她身上穿的还是昨天的衣裳,一夜未眠,坐了一晚,未换衣裳。

  蒙山鸣:“挺好看的。”

  商淑清:“我不喜欢穿成这样,可嫂子非要我这样穿。”

  蒙山鸣:“王妃是越来越矫情了,又不是礼服,日常衣裳,只要穿着舒服就好,不喜欢穿就不要穿了。王妃那边,我去说她,以后她不会再勉强你了。”

  “蒙伯伯稍等。”商淑清转身。

  蒙山鸣:“丫头,今天我就不叫你郡主了,叫你丫头吧。丫头,你去吧,我等你,只是,我老了,身体是一年不如一年了,不知还能等你几年,我总感觉你爹他们在等我去找他们。”

  商淑清身形一颤,脚步略停,又进了屋内,门也关上了。

  没让蒙山鸣等太久,门又开了,再次露面的商淑清换了一身简单宽松的素雅衣裳,径直走到了蒙山鸣身后,亲手推动轮椅转身。

  蒙山鸣:“听说一晚上滴水未进,先喝点水吧。”

  商淑清:“不渴。”

  她说不渴,蒙山鸣也就没多说什么,话朝另一个人喊,“我们走走,法师不用跟着。”

  随行看护的那位女法师闻声止步。

  轮椅咕噜噜出了小院,两人所去方向有人关注着,见状有人赶在前面打招呼,途中早起忙碌的下人纷纷回避了,有事的也绕道而行,总之不让打扰那两位。

  咕噜噜前行的两人一路上似乎连个人影都看不到。


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C1205
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ