ดาวน์โหลดแอป
54.07% 荒诞推演游戏 / Chapter 571: 第六十四章 茶馆老板

บท 571: 第六十四章 茶馆老板

虞幸不止一次感觉到,自己在这个副本里变得虚弱,却也变得更加敏锐。

  他的目盲只持续了两秒,身后的人还没将斧头从地上拔出来,他就已经恢复了视觉。

  周围不是传统意义上的办公室,无论是办公桌、休息用的躺椅还是其他柜子之类的家具,全部都由树藤制成。

  一股股较小的枝桠搅和在一块,形成了结实的物品,也算是物尽其用。

  这些用做装饰的藤条上面没有任何的黑色纹路,同样也没有那种属于鬼沉树的诡异感觉,大概是从鬼沉树上自行脱落的废弃树枝吧。

  除此之外,整间屋子也并非方方正正,而是像树洞一样,墙壁的缝隙密密麻麻,如果让个密恐患者前来,估计已经要蹲在原地,四肢发抖了。

  房间里没有窗户,当然,这里是地下,就算有窗户恐怕也只能让人看见房间之外的泥土层,压抑又恐怖。

  属于鲜血的味道从身后涌入虞幸鼻尖,虞幸眼神幽暗一瞬。

  “校长先生,您这是干什么?”

  他一边说,一边微笑着转过身。

  这是虞幸第一次见到圣乔尼斯中学的校长,见到他之前,虞幸还有点好奇能将一所学校建设成这个鬼模样的人到底会是什么样子。

  见到之后,却不免失去了兴趣。

  面前是一位人模狗样的中年人,大约四十多岁,满头的头发已经因为操劳而夹杂上了些许银霜。

  校长穿着合身的西服,带着单边眼镜,金链子从眼睛侧边一直延伸到肩章上,显得既斯文,又带着上流社会那种高端奢华的气质。

  唯独与之毫不相称的,便是校长握在手中的斧头柄。

  校长听见他的问话,也回以一个温文尔雅的笑:“抱歉,吓到你了,罗伊同学,只是我听说你是校医推荐的学生,所以想试一试你的身手而已。”

  他终于拔出了那把斧头,微光凛凛的斧刃直直地对着虞幸,好像下一刻就要劈过来似的。

  斧头的整个表面都布满了血液干涸之后根深蒂固残留下来的锈迹,光是一瞥,就不知道这把斧头曾经杀过多少人。

  “我很高兴能看见学校里出现了一位这么优秀的学生,虽然你成绩单上的数字还有待提升,但你对我校教师们的帮助却是前所未有的。”校长见于信的目光停留在斧头上,故作惊讶地将它收了起来,“抱歉,给你留下了失礼的印象。”

  “没关系校长先生,自打我转进圣乔纳斯中学以来,见到的所有人几乎都是这样失礼,我已经习惯了。”虞幸笑眯眯地说着气死人不偿命的话,直接让校长先生的虚伪笑容僵硬了一瞬。


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C571
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ