ดาวน์โหลดแอป
54.85% 老夫少年狂 / Chapter 338: 343.带肉的白菜炖豆腐

บท 338: 343.带肉的白菜炖豆腐

本冬梅并没有直接去食堂买饭,而是先来到了病房楼前的小花园里。

  小花园里的很多树都是光秃秃的。但是那些光秃秃的树枝上,却有很多小小的突起,仔细看时,不难发现那都是一些小小的花苞。

  待到春天来时,那些小小的花苞会慢慢变大,会开出粉的,白的大大的花朵。那是医院的院花玉兰花。

  只是本冬梅并不认识这种花,但她认出了那些突起的是象征着希望的花苞,他能想象出春天到来时这里将会是一片花海。

  红的,黄的,紫的,粉的,各色各样的花朵盛开在本冬梅的脑海中。也许,熬过这个冬天后,父亲的病就会好起来的吧?

  一阵寒风吹来,本冬梅打了一个寒颤,那些姹紫嫣红的花朵也从她的脑海中散开。

  她很快认清了现实,现实就是父亲已经得了绝症,再没有恢复的可能。

  想到此,她又忍不住悲从中来,眼泪哗哗啦啦地流淌下来。泪水在冷风中很快变得冰凉,让她感觉脸上像有蚂蚁在咬噬。

  她只得用同样冰凉的双手在脸上搓来搓去,以缓解脸上的不适感,也缓解心头的伤感。

  终于,她长长地吸了一口冷空气,耸了耸左肩,又耸了耸右肩,最后又扭了扭脖子,像是下了很大的决心,步子坚定地朝食堂走去。

  是啊,无论情况多么糟糕,都是无法挽回的现实。但是作为子女的,尽管再伤心难过,还是得该吃吃,该喝喝,不能让自己的身体也跟着垮了下来。

  正如本小海所说的,不吃饱喝好,怎么有力气照顾病情会越来越恶劣的老爸呢。

  临近年关,食堂里只有一个足有六十岁的大爷在值班。他正站在两盆菜的跟前,百无聊赖地望着食堂门口。

  当看到本冬梅踏着小碎步快速走向这里的时候,他的脸上露出了和善的笑容。

  “闺女,不回家过年啊?”老大爷是个爱说话的人,他不问本冬梅要打什么饭菜,反而和她啦起了家常。

  而本冬梅却是个不会聊天的人,只是点头嗯了一声,便指向一盆白菜炖豆腐,“大爷,打一份这个吧。”白菜豆腐里面,隐隐约约看得见几块五花肉。

  卖菜的大爷先是朝本冬梅的搪瓷缸子里狠狠地舀了两大勺子菜,然后又用勺子挑出几块五花肉来给她。

  见大爷如此照顾自己,本冬梅心里一阵感激,饶是不会聊天,也情不自禁地说道,“谢谢大爷啊。”

  “客气啥啊。”卖菜大爷笑呵呵地回道,接着又叹了一口气说,“唉,都是有家不能回的人啊。”


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C338
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ