ดาวน์โหลดแอป
45.5% 穿书后,胖喵儿在八零做团宠 / Chapter 1296: 第1296章 被遗忘的八小子(8)

บท 1296: 第1296章 被遗忘的八小子(8)

他凝眉问道:“阿杰,娇娇到底怎么样了?”

  “啊?娇娇啊……”阮杰看了眼因为他的蹂躏,气得满身毛发都炸了,还用小爪子使劲扒拉自己的猫崽子,笑得开怀极了:“她好着呢,唔,但是现在还很虚弱,不能见人。”

  这是家里早就商量好,一致对外的说法,包括三个叔叔和两个婶婶,也是这么应付的。

  这件事情到底是太过惊世骇俗,能少点人知道就尽量少点人知道,以免节外生枝。

  他们倒是没想刻意瞒陆瑧他们,这事赵丽也是知道的,要不要说全在赵丽,所以赵丽没说,他也就没有多一嘴。

  陆瑧认真的观察他的表情,见他不像是疯病,也不像是强颜欢笑的样子,松了一口气的同时,又觉得有些不舒服。

  说不出的滋味,总觉得他们恢复的太快了,毕竟就连他至今都还没走出来,他不知道阮家人到底是怎么做到现在这个样子的。

  只是这事他也没法说,只能干巴巴的道:“没事就好,没事就好。”想到什么,又道:“你什么时候回学校?”

  “暂时还没打算,我想多陪一会家人。”失去的妹妹好不容易失而复得,阮杰还舍不得离开,想要多陪着一段时间。

  陆瑧以为他是想陪着现在还没好的阮娇娇,听到这话,之前心里起的别扭终于也跟着消散了

  “你呢?你什么时候回去?”阮杰反问,看了眼厨房的方向,小声的问他:“你交女朋友的事情跟婶子叔叔他们说了吗?”

  “没有。”陆瑧摇头,语气淡淡的,不太想谈论这件事情的样子。

  阮杰耸耸肩膀,也没有继续询问。

  而陆瑧的视线不由的也被他手心的小猫崽吸引了,实在是小家伙太惹人眼了。

  他和阮杰从小一起长大,当然知道他是什么秉性,他可不是那种多爱小动物的人,现在怎么这么奇怪,抱着一只小猫使劲儿稀罕?

  “哥,你抱的也差不多了吧,怎么着也该轮到我了吧。”阮磊跑了过来,二话不说就去抢阮娇娇。

  阮杰不想给,掐着阮娇娇的腋下,而阮磊扒拉着阮娇娇的后腿,虽然都很注意力道不伤着她,但还是把阮娇娇气得够呛。

  这俩倒霉孩子把她当成了什么,玩具吗?

  她蹬腿,可惜那力道一点也奈何不了两人,最后眼珠子滴溜溜的转了转,然后小脑袋往下一耷,仿佛一下就是去了所有的力气一样。

  她又小又软,突然卸了力道耷下头,就跟没气了一样,可把两人吓得不轻。

  阮磊连忙松开了手,阮杰吓得也是脸色发白,将她捧到了怀里:“娇娇!娇娇?”


ความคิดของผู้สร้าง

阮娇娇:好了,这马甲一天都没捂住,就掉了!!!打包卖哥哥们(大哥哥除外^_^)其他请打包带走~

next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C1296
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ