ดาวน์โหลดแอป
80.75% 穿书之误救反派 / Chapter 172: 第一七三章 春风得意

บท 172: 第一七三章 春风得意

“易晓寒,你骗了我,我也骗了你,你害我失了灵丹,如今,你的灵丹也因我而散。我们就当扯平了。”

  “你是大明星,喜欢你的人何其多,实在没有必要,纠缠一个心里没有你的人。”

  “你放了我,我也放了你。往后,山高水长,我们自会遇到那个温暖自己余生的人。”

  “人总要向前看的。”

  “过往种种,我们,都忘了吧。”

  易晓寒趴在她腿上,仍旧是那副模样,他心有不甘,她知道,但他们都回不去了。

  姚月心中微叹,在他肩膀上轻轻拍了拍。

  “易晓寒。”

  却见他肩膀微微抖了起来。

  姚月蹙眉。

  易晓寒的肩膀却抖得更厉害了,随着他的动作,姚月听到了他从胸腔里溢出的阵阵呵笑。

  他笑着,慢慢抬起了头,看着她,笑的阴森而恐怖,悲凉而苍绝。

  看着他眼尾处泛起的红,姚月才惊觉易晓寒有些不大对劲。

  “月月。”

  他将她的脑袋拉下,与他的额头抵在一处,鼻尖相对,让姚月一眼撞进了他浓黑的眼,除了他眼中的黑,再看不到旁的。

  “我也给月月一次机会,给月月一次将我困在书里的机会。这次,你若能成功,我便不会再来找你了。”

  “可……若是失败了,月月就同我一起留在书里吧,永永远远,陪着我。我们,至死不休。”

  姚月虽想不通他有什么底气说这种话,但还是本能的感觉到危险,她尝试着挣脱,却被他死死禁锢住,目光所及之处,只有他眼中那幽深的黑。

  他收住笑,脑袋歪了歪,在她的娇唇上轻触一下,若即若离,幽幽道:“月月,你可要好好珍惜。”

  下一秒,只见他眸色一凛,低喝一声,“凌玉!”

  他们身边多了个人,姚月感觉到,却被易晓寒挡着,根本无法看清,只能用余光瞥见一个模糊的轮廓。

  姚月眼前顿时一黑,再一睁眼,入眼所及,是一个古色古香的房间。

  还是清隽少年模样的易晓寒正站在她面前,摩挲着他手中的薄茧,眼中神色不明。

  姚月倏地收回自己的手,失措的看看左右。

  最后悲哀的发现,自己又回来了。

  她背靠着墙,身体顺着墙面缓缓滑下。

  脸埋在双膝上,身子蜷缩起来,肩膀微微发颤。

  易晓寒手一顿,随即款款蹲在她面前。看着她消瘦如骨的肩膀,清朗深邃的眸子,不复方才的幽深可怖,反倒如冰雪初融,慢慢渗出一抹淡淡的怜惜。

  他将瘦的全身蜷缩成一团的姑娘揽在怀里,嗓音轻轻地道:“月月,别哭。”


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C172
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ