ดาวน์โหลดแอป
84.35% 渡魂灵 / Chapter 577: 295

บท 577: 295

“可那会要了你的命呀。”三夫人哭泣着说。“子豪听话。快跑。要是让旁人知道了。断然难逃一死。趁现在。赶紧走。”

  “走。”华子豪咯咯的笑,“上哪走?跑哪去?天下之大,莫非王土。要不然。我们起兵吧!灭了这两国。才能有我们男身之处。只要这梁国。她是丫头一日是皇后。我们就跑不掉。”

  “再说了。为什么要跑?”花子豪眉头一冷,“我没有错。这是他应该受到的惩罚。我没有错。”

  三夫人说不出话来。因为他知道。跑不掉的。即使跑的了,和尚也跑不了庙。是呀。天下之大,莫非王土。上哪跑去?能跑到哪去?

  想到这。胸口处就揪心的疼。痛彻心扉。痛不欲生。往事依依。全都回,现在眼前。眼泪啊!怕他啪的掉。越发的伤心欲绝。

  外头也听见了,动静。好奇地进来。却瞧见这副模样。顿时有些慌了。连忙招呼着外头的人。让他们快进来,瞧瞧。看看究竟是怎么一回事?

  花容协同花夫人等人赶忙进来。只瞧见三夫人匍匐在地上哭。花子豪瘫坐在床榻旁。仰天长啸。整个人像是疯了一样。而花镜。却没有一点的动静。

  花容,有些慌张了。连忙吩咐道。“快快快。去看看父亲,怎么样了?”

  李嬷嬷连忙赶上去。俯身伸手一试。眉头一惊。“回娘娘的话。没了。”

  花容颤抖了两下。“没了。”眼前一片漆黑。幸亏有后头的人,搀扶着。险些要晕了,过去。“什么意思?什么就没了。”

  李嬷嬷叹了口气。不知道该如何回答。

  一旁的几位夫人。也有些不敢相信。虽然是板上钉钉的事。但这突然一下子。还是有些难以接受。怎么突然就没了?先前剑圣不还是不错的嘛。

  一个个都抹着泪。哭天喊地。表现出一副伤心欲绝的模样。不管有多少的感情,在。这突然走了。生死离别了。还是难免会伤心。

  “吕太一。”花容不敢相信。“你再去看看。父亲怎么样了?”

  吕一良点了点头。上前去。试探。花沁的鼻息。然后再把脉。将能做的都做了。确定死亡无疑。目光却一瞬间闪烁。只瞧见脖颈,处。有被掐着的痕迹。单骑变了,变脸色。

  默不作声的到了花容身边。方才禀告说。“花大人。没了。”

  花容愣了两秒。泪水涌出眼眶。他呀,这一辈子送了太多的人。见了太多的生死离别。可一到这个时候。就揪心的难受。

  她看着自己母亲的离开。看着阿哥和小陆哥哥消失在茫茫雪山中。看着华六为自己赴死。如今又要看着父亲离开。让他如何能够承受的了。


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C577
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ