ดาวน์โหลดแอป
37.13% 渡魂灵 / Chapter 254: 第一百七十章

บท 254: 第一百七十章

项子喻吃完药便折回马车,最近花容的情绪越来越不稳定,时不时容易惊慌失措,所以项子喻也不敢离开太长时间。

  进去的时候,花容已经稳定很多,神医正在收拾医药箱,手脚麻利的很,就像是逃难似的。生怕花容再抓着他问什么,再一个不小心给说漏了什么。

  这种心情项子喻能理解,不仅是神医,连同他自己都有一种迫切想要逃离开的想法,窒息的要命,好几次都要脱口而出,却看上花容那双受伤的眼睛,却又什么都说不出口。

  “怎么样了?”项子喻循例问一声。

  神医拉拉肩头上的背带,“一切都好。”

  项子喻“嗯”了声,摆摆手让神医离开。

  华露瞧着项子喻回来,神医又走了,便不想着打扰便也主动寻了个说辞离开。

  “怎么样?哪里不舒服?”项子喻揉揉花容的肩头,让她放松下来。

  慢慢平静下来的花容笑了笑,“没有。孩子好好的。”说着,摸了摸隆起的小腹,“但...那个梦...”

  项子喻瞧着花容又要点起这个折磨人的话题,抢先打断,“没事的,你只是被吓到了。没事了...没事了。”

  项子喻将花容搂在怀里,轻轻拍打她的肩膀,柔声的念叨着,安慰一个担惊受怕的小孩。

  花容趴在项子喻的怀里,感受到他的温暖,不安的心才慢慢平静下来,一会儿困意弥漫,渐渐的沉浸在睡梦中。

  这一觉睡得安稳,算是这些日子以来最安稳的一次,一直到了寺庙了方才醒过来。

  “醒了?”项子喻揉着额角看见花容睁开眼睛立马精神起来。

  花容“嗯”了声,慢腾腾的从项子喻身上爬起来,揉了揉睡意朦胧的眼睛。

  花容这一起来,项子喻咬着牙活动着已经麻木的肩膀,阵阵的酸痛差点让项子喻叫出声来,但看见花容困意犹在的模样,仍是开口询问:“要不然再睡会?”

  “到了?”花容掀起车帘往外探望,看着熟悉的南山寺庙,摇摇头,“不了。我们下车吧。”

  “嗯,小心些。”项子喻率先下去,然后站在马车旁牵着花容的手让她下来。这些事旁人做项子喻不放心。

  花容握着项子喻的手,缓缓进入寺庙中,听到皇上亲临,寺庙中大大小小的和尚早已聚集在门外候着。

  简单的行礼寒暄后,寺庙的主持便引着项子喻和花容等人入内礼佛。

  礼佛后,主持便为花容肚子里的皇子算上一卦,经过漫长又忐忑的等待,算出的结果还是让花容比较安心。


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C254
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ