ดาวน์โหลดแอป
14.87% 深夜书屋 / Chapter 172: 第一百七十二章 鬼来电

บท 172: 第一百七十二章 鬼来电

午饭,周泽吃得不多,一副自己完全不需要多进补的傲娇含蓄姿态;

  就着酸梅汁,少少的吃了一些。

  倒是老道吃了很多,吃得很疯狂,大有廉颇老矣尚能饭否的气概,一桌子的菜,有大半都是落入老道的腹中。

  等到下午的时候,老道就不住地把目光向书店外瞥着,应该是有些心猿意马准备出去撒播一下关爱了。

  反正书屋现在的打扫清洁工作有蜘蛛侠可以完成,他的活儿也确实轻松了许多。

  不过,等到下午三点钟的时候,周泽的手机响了。

  来电显示是一个陌生号码,周泽接了电话,电话那头传来了很是嘶哑的声音:

  “救救我…………救救我…………”

  周泽微微侧头,把手机拿着离自己稍微远了一点。

  因为电话那头的杂音真的很重,像是有一连串的小鞭炮在那里放着一样。

  “喂?”周泽又问了一声。

  “我在将军山,救我…………救救我…………”

  “啪!”

  周泽直接挂断了电话,把手机往茶几上一丢,重新端起咖啡喝了一口。

  旁边的许清朗抬起头看向周泽,随意地问道:“谁的电话?”

  “恶作剧,求救电话。”

  “万一是真的呢?”许清朗笑着问道。

  “说是在将军山,但太远了,懒得去。”

  周老板是一个怕麻烦的主儿,能坐在书店里等着生意上门,为什么还要四处东奔西跑?

  周泽甚至懒得去细想这个求救电话的真实原因,也没功夫去分辨他到底是真是假,他又不是上帝,也不是飞天小女警,哪里需要就去哪里。

  “老板,贫道想出去买点生活用品。”

  老道这个时候走到周泽身边请假。

  周泽刚准备点头应允,谁知道手机又响了,还是那个未知号码。

  周泽干脆点开了公放:

  “喂?”

  “救我…………救救我…………我在将军山…………他们要杀人…………要杀人了…………将军山…………将军山…………”

  声音里的声音比上一次清晰了不少,但里面的杂音还是很多。

  “救我…………救救我…………我在将军山…………他们要杀人了…………就要杀人了…………孩子…………女人…………他们是刽子手…………刽子手…………”

  许清朗和老道面面相觑,如果说这是恶作剧的话,也有可能,但周泽的私人号码平时根本就没人会注意到,除了自己等人也没人会联系周泽,谁会无聊到给他去安排一个恶作剧?

  那……如果是真的呢?


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C172
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ