ดาวน์โหลดแอป
82.08% 消失的15号楼 / Chapter 513: 第三百零七章。空心箭矢

บท 513: 第三百零七章。空心箭矢

苏宇轩知道了利害关系自然不会去触那个眉头。毕竟谁都想好好的活着,要不然也不忽悠那句叫做好死不如赖活着的话了。

  苏宇轩小心翼翼的走在前面,因为树林常年没有人居住,自然是落叶满地。

  而落叶的腐烂程度也各不相同,所以两个人走的是深一脚浅一脚。

  “苏宇轩!你以后能不能挑好走点的路走,总走这种坑坑洼洼的地方干什么?”

  唐梦蝶在一只脚深深的陷入了软软的泥坑中之后终于忍不住说道。

  当他深陷进去的一只脚从泥水中拔出来的时候,唐梦蝶现在恨不得把自己的右脚从脚踝往下都锯掉。

  那白皙的脚踝现在已经沾满了散发着腥臭味道的污泥,为了不让自己的其他位置也沾染他只好就这么硬挺着。

  “没事,小蝶姐,看完土豆我们可以去河边,我记得我挖土豆的附近有一条小溪,可以在那里洗干净!”

  苏宇轩看了一眼唐梦蝶的脚,小声的说道。

  “快走!快点走,我有点受不了了,这味道真的比化粪池还恶心!”

  也不知道这淤泥到底是什么腐烂而成的,这味道闻起来就像是尸体和屎尿的混合物。

  反正不管是什么,暂时还没有对唐梦蝶产生任何的威胁。

  大概走了能有五分钟左右,因为树林树木茂盛,遮住了月光的关系,现在两人面前的环境能见度极低。

  “小蝶姐,你有没有闻到什么味道?”

  苏宇轩突然停下了脚步问道。

  “味道?我现在除了臭味什么味道也没有闻到,能不能快一点,再不快点我就要被熏死了!”

  唐梦蝶一只手掐着自己的鼻子一只手挥舞着手中的火把说道。

  “不对!这是血,这味道是血!”

  苏宇轩仔细确认了一番之后对着身后的唐梦蝶赶忙说道。

  “没准是野兽互相残杀呢,流点血很正常,这深山老林的,没准还有大老虎呢!”

  唐梦蝶对于苏宇轩闻到了血味的事情不以为然的说道。

  很明显此时此刻她觉得苏宇轩有点小题大做了,没准他闻到的还是自己身上的血腥味呢。

  苏宇轩的心里也希望真的是想唐梦蝶所说的那样,毕竟野兽总比其他的事情要好上很多。

  但是越往前走,苏宇轩那种由心底引发的不安就越强烈,因为他可以很明显的感觉到那血腥味越来越浓重了。

  “等等,宇轩!”

  唐梦蝶轻声叫住了苏宇轩,只见她轻轻蹲下了身子,手在一片草叶上撵了一下。


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C513
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ