ดาวน์โหลดแอป
65.46% 浮白流年 / Chapter 237: 第二百三十七章 我所见的 你的空白

บท 237: 第二百三十七章 我所见的 你的空白

严馨在短信上写:“你今天好像不太高兴,是有什么事吗?你说过我们是恋人,所以要共同承担,那你有心事,为什么不说?”

  余白皱眉,心道:“我应该怎么说?我舍不得说。”

  这边严馨、江怡繁、赵可三个人对着手机屏幕,凑在一起坐着,紧盯着短信提示,等着余白的回复。

  江怡繁说:“这样说,会不会不够暖?他有心事,馨馨的语气应该更关心一些。”

  赵可说:“已经很关心了,如果再多说,就不像馨馨的口吻了,会被看出来。”

  江怡繁说:“应该不会被看出来吧,如果他真的遇到了什么事情,心里就都是这件烦心事,就顾不得想别的了,也不会刻意去判断语气,而且谁会去怀疑自己女朋友,尤其是余白,就更不可能了。”

  赵可想了想说:“你每次都是有道理,可是余白是一个多细心的人,你看他这么长时间不回复,说不定已经看出来了,还是听我的,直接问。”

  严馨犹豫:“他不会没看到吧?最近一直在找工作,应该现在也很忙吧,所以可能要很晚才会回复我。”

  江怡繁皱眉:“余白这么优秀的人,也会为工作发愁?”

  赵可说:“愁得方向不一样啊,我们是愁工作,他是愁好工作,一定是他觉得工作不好,绝对不是找不到工作。”

  严馨只顾盯着手机屏幕,心浮起来又落下去,想看到余白的回复,也想到他的声音,又莫名的有些害怕,从心底涌上来的害怕。

  从来没有过这种感觉,开始琢磨对方的心,便已经变得危险,患得患失,也神经紧张,甚至因为对方的一个眼神,变得开心或者不开心,这到底是恋爱的甜蜜,还是恋爱的负担,严馨此时已经说不清了。

  余白想了一会,在手机屏幕上打到:“我很好,就是最近在忙工作,还有学术研究的事,我没有生气,也没有不高兴,只是有些走神,因为太忙了,精神也无法集中。并不是不好找工作,而是要选择一个最合适的,所以今天你说话的时候,我好像走神了,对不起,让你担心了,如果没有.......”

  最后一句话反反复复地加上来,删下去,最后余白叹了口气,立在书桌前。

  不知道该不该对严馨说最后一句话,可是如果没来由地就分开,严馨更加承受不住。


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C237
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ