ดาวน์โหลดแอป
75.96% 浮白流年 / Chapter 275: 第二百七十五章 我所能回答的,便是成为朋友

บท 275: 第二百七十五章 我所能回答的,便是成为朋友

明明是她照顾了我一夜,但她竟是笑着问我介不介意,唐敬不知道该说什么,道谢也很奇怪,但道歉就更奇怪,第一次他竟是无话可说。

  而江怡繁似乎没看到唐敬的慌乱,依旧淡然,然后提醒唐敬:“昨天馨馨也喝醉了,我要去看看她,现在正是学生上学的时间,校门开了。”

  她说完不待唐敬回答,也没像往次一般,问一句“你要去吗”或者是“一起吗”,她独立离开,脚步就如他们第一次见面那般,也是江怡繁最平常的脚步。

  她就是这样自信而内敛,沉默而温柔,永远是让人安心的存在,几句话就能开解任何人,缓解任何时刻的气氛,永远是悠悠的笑,也时常沉默深思,是严馨认为她再怎么追赶,或是努力改变自己的心境、能力,都无法达到了高度。

  江怡繁买了两份早餐,敲门进了严馨宿舍,意外地看到严馨仍躺在床上,惊讶道:“今天不上班吗?今天不是星期天啊。”

  严馨从被子钻出脑袋,很沙哑的声音,两只胳膊用力,如猫一般从床上挣扎起来,最后入如愿在江怡繁伸出手后,她立刻又躺了下去,而后翻身接着睡。

  江怡繁无奈,给严馨倒了一杯热水,拽拽严馨被子,让她喝口水再接着睡。

  严馨在被子里摇头,含糊不清地说:“我不......厕所。”

  江怡繁坐在床边,轻轻扯扯严馨被子:“想上厕所还不起来,尿到床上?”

  严馨一下从被子里翻出来,惊讶地看着江怡繁,尽管嗓子疼,还是发出了她能发出的最大声音:“你,你,你江怡繁,怡繁,你竟然会说出这样的话?这还是你吗?”

  江怡繁反问:“我骂人了吗?”

  严馨摇头,确实没骂人,但是江怡繁是人间仙女啊,竟然会说......

  江怡繁又问:“那你惊讶什么?”

  这......严馨确实没有辩才,摇摇头说:“我神经了,我笑我自己。”

  这次她们两人一起笑了起来,严馨接过江怡繁递过来的温水,喝了一口后皱起了眉头,嗓子里的刺痛让她很难受,意外地是她并没有其他不适,明明只睡了几个小时,但并不头晕,也没有疼。

  她笑着对江怡繁说:“我竟然不头疼,前天睡不好还头疼呢,我以为又要吃药,没想到竟然不疼。”

  或许酒精的作用,也或许将一些情绪发了出来,所以她今天气色竟比往日都好。

  她们两人坐在床上,而后严馨闻到了饭菜的香味,眼睛里立刻闪起光,很感激地看着江怡繁,只是演技很浮夸。


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C275
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ