ดาวน์โหลดแอป
35.08% 浮白流年 / Chapter 127: 第一百二十七章 道高一尺 魔高一丈

บท 127: 第一百二十七章 道高一尺 魔高一丈

同时赵可反问江明宇:“艺术是用来谈的吗?不是用来欣赏的吗?”

  江明宇点点头,犹豫着说:“那个艺术,确实,你这样说,也没错。不过就是.......”

  江明宇看着赵可挑起来的眉,立刻摆手说:“就是你说的对,不是用来谈的,应该用来欣赏。”

  赵可满意地点点头,很满意江明宇这个回答。

  江明宇忍不住笑着说:“那我给你画的那些画,你也没欣赏啊,不是都扔进垃圾桶了吗?给垃圾欣赏?”

  赵可“嘶”一声,什么叫给垃圾欣赏。

  江明宇最近画的那几幅画,都挂在了她们宿舍墙上。

  “给垃圾欣赏?我们全宿舍都是垃圾?”赵可瞪江明宇一眼。

  江明宇从后面抱上赵可说:“都挂在你们宿舍墙上了?”

  赵可气得一拧身子,点点头说:“那要不然挂哪?”

  江明宇靠在她耳边,低声说:“挂在你心里。”

  “你!”赵可回身捏他耳朵,“你有病啊。”

  江明宇紧紧搂住赵可不松手,下巴搭在赵可头上。

  不过大多数时候,赵可都会突然从他怀里出来,转身问江明宇,这样是不是太矫情了?

  赵可很惊讶地问:“为什么我现在......是不是跟你在一起,所以就矫情了?”

  江明宇无奈,叹一口气说:“媳妇,这不叫矫情,这是情调。”

  赵可质问江明宇:“你叫我媳妇?我嫁给你了吗?我以后一定要嫁给你吗?”

  江明宇立刻说:“当然,你以后当然要嫁给我,你不跟我在一起,你要跟谁在一起?”

  “爱情是很短暂的,没有爱情了,就分开啊。”

  赵可很理所当然地看着江明宇。

  分手不是很正常的事吗?只为了凑合过日子,两人互相对付厌恶,那是不负责任。

  “在一起”应该郑重,“分手”也应该考虑清楚,最悲哀的莫过于“稀里糊涂”地在一起了,而后“身心俱伤”的分开。

  于是赵可对江明宇说了自己的观点,听得江明宇一愣。

  “承担不起婚姻的重量,就要立刻分开。”

  “如果承担不起恋爱的代价,就不要恋爱。”

  “及时终止两个人都觉得不舒服的关系,这不是最明确的选择吗?”

  江明宇听到严馨这一连串问题,瞬间有很多话想要跟赵可说。

  但是他只能张着嘴,一句也说不出来。

  他觉得自己简直......要被赵可气死,气到语无伦次。

  “不是,你不是说,你很认真地对待恋爱吗?”

  “你不是说你不随谈恋爱吗?”


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C127
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ