ดาวน์โหลดแอป
11.74% 明朝败家子 / Chapter 212: 第二百一十二章:朕饿了

บท 212: 第二百一十二章:朕饿了

对于弘治皇帝而言,这些学童的话,确实令他心里开朗了许多。

  一下子,竟有拨云见日一般的感觉。

  这……才是最真实的声音。

  若是排除掉那些‘胡言乱语’,其中的许多真挚的期许,也令弘治皇帝感慨万千。

  他在御案之后坐下,双眸微微眯起,瘪了瘪嘴角,便似笑非笑的看着方继藩。

  这个家伙……倒还真亏得他想的出来。

  而一听弘治皇帝要听自己‘长篇大论’,方继藩虽然是脸皮厚,却是汗颜。

  该说的,陛下你不都说了吗?我还讲啥?

  方继藩便朝弘治皇帝讪讪道:“臣没有什么可说的了。”

  “那么……去命人传膳吧,朕还真的饿了。”弘治皇帝摸了摸自己的肚子,悠悠的开口。

  方才他还不觉得饿,此时恢复了精神,却觉得肚子在火烧一般,很是难受,一阵饥饿感,蔓延全身,让他感觉非常的不舒服。

  “赶紧,先取一碗粥来。”弘治皇帝摸着自己的肚子,催促着,下一刻他低头看了一眼案牍上堆积如山的奏疏,旋即便开口说道。

  “待会儿,朕还有许多事要做,要批阅奏疏,还要召几位卿家来议政。”他说着,一双炯炯有神的眼眸放到那些信上面,嘴角噙着笑意。

  “还有……回复这七八十篇书信呢。”

  “啊……”方继藩愣了一下,嘴角微微抽了抽,嗫嚅着:“回复书信……”

  弘治皇帝瞪了他一眼,冷哼着出声。

  “怎么,这些孩子千辛万苦,给朕修书,使朕舒服了一些,朕不该回信?朕是知书达理的人,他们体恤朕,朕也该劝勉他们,其实,也多亏了他们,朕的心绪才好一些。”

  方继藩心里呐喊,陛下,是我,是我,是我让他们写信的啊,我为陛下立过功,我为陛下耗尽心血……

  说完,弘治皇帝已经不搭理方继藩了,低头,又取出一封书信,看得极认真,看到可笑之处,笑了,见到了那学童不经意流露出来的‘真言’,眼角竟又模糊,唏嘘着喃喃道。

  “天下的事,大抵逃不过一个真字,只是要去伪求真,何其难也。这是好孩子啊,真是好孩子……”

  他霍然抬眸,凝视着方继藩,目光变得冷淡,面色不禁严厉起来。

  “这里发生的事,不许张扬,包括了这些书信!”

  “噢。”方继藩无精打采的样子。

  ……

  侧殿。

  黄御医哭了。

  感觉受到了万千的侮辱和委屈,跪在了张皇后面前。

  撕心裂肺的样子,捶着自己的心口。

  “臣没有办法,招惹新建伯不起啊……”

  “………”


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C212
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ