ดาวน์โหลดแอป
83.29% 明朝败家子 / Chapter 1510: 第一千四百六十六章:发财了

บท 1510: 第一千四百六十六章:发财了

弘治皇帝听罢,面上变得晦暗不明起来。

  作为皇帝,也是人,当然也不可能不爱钱。可……

  他手轻轻的搭在御案子上,一脸的平静,却是突然道:“还是不妥当,岂有将我大明有功名的读书人赠与他国的道理,这于理不合,说不通。”

  哎……

  方继藩有些失望,有银子也不成啊。

  可……这不是银子能解决的事儿。

  弘治皇帝在此刻,心里也不禁觉得惋惜。

  但是,堂堂天子,这么做,确实很是不合适。

  方继藩却对此,有了浓厚的兴趣。

  苏莱曼居然喜欢儒生,这是好事啊。

  方继藩顿了一下,便郑重其事的道:“可是陛下,普天之下,莫非王土,奥斯曼虽为西夷,却也是人啊,岂有不教化他们,让他们放任自流的道理呢?天下四海之地,理应仁义广播,现下苏莱曼王子倾慕大明,欲行仁政,这有何不可呢?”

  方继藩总能把话说得很漂亮,弘治皇帝心思又有一些动了。

  听着,倒居然颇有道理。

  他踟蹰着:“以什么样的名义呢。”

  方继藩的脑子转得快,立马就道:“可以以遣使的名义,组织一支规模庞大的使团,陛下亲自征辟这些学贯古今的博学之士,此后再以使节的名义前往奥斯曼,这不就成了?”

  弘治皇帝一愣……

  是啊,若只是派出使团的名义,岂不是正好,至于这些人将来肯不肯回来,这就不是自己关心的事了。

  弘治皇帝虽有些举棋不定,最后还是点点头:“哎……此事……朕不想多管,朕乃天子,也不能事事关心。”

  方继藩自然明白弘治皇帝的意思了。

  这事儿,站在弘治皇帝的立场,确实不好管的太多。

  方继藩主动便请缨道:“儿臣愿为陛下代劳,陛下放心罢,儿臣一定能将此事办的漂漂亮亮的。”

  弘治皇帝呼了口气,意味深长的道:“有什么事,要及时奏报。”

  方继藩道:“陛下放心,这些大儒,都是我大明的至宝,儿臣无论如何也不会随意贱卖的,有什么消息,定是随时奏报,免得陛下担心。”

  “去吧。”

  弘治皇帝算是解决了一桩心事。

  这样的事交给自己的女婿,还是很令人放心的,方继藩最擅长的就是这个。

  方继藩也是真心想帮弘治皇帝分忧的,不过……他得了旨意,其实还是有些懵逼的。

  这苏莱曼……乃是雄主啊,怎么会对这儒学有兴趣?

  而且还如此大张旗鼓,引进人才?

  人才……

  这是人才嘛?


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C1510
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ