ดาวน์โหลดแอป
61.57% 我的喵精小娘子 / Chapter 125: 第一百二十四章 罚跪李福

บท 125: 第一百二十四章 罚跪李福

将准备好的物品一一摆放在桌子上,老祖宗,曲宸,苏言宝三人围坐在一起。

  院子里静悄悄的,隐约还能听得见几声蝉鸣。

  三人吃了一阵子,闹了一阵子,直至亥时方才散了。

  再说那个油头粉面的男子,他是锦州城李都尉的嫡子,也就是李秀倩的哥哥,名唤李福。

  他在来福酒楼遇到曲宸之后,就直接雇了辆马车回了府。

  到了府门口,从马车上下来,打开扇子遮着脸,就鬼鬼祟祟往府里走去。

  看门的两个小厮看他回来,齐声问好,“少爷好。”

  李福食指放在嘴唇上,“嘘”了两下。

  恼怒道,“真是猪脑子,这么大声干什么?生怕我爹听不见吗?”

  随后又压低了声音问,“我爹今日出去没?”

  那两个小厮齐齐摇了摇头,其中一个开口答,“老爷今日还没出去呢...”

  李福闻言,转身就要往外走。

  却不料,身后传来一声中气十足的怒吼,“逆子,你往哪儿去?”

  李福暗道不妙,十分不情愿地缓缓转过身来。

  行了一礼,声音有些恹恹的,“爹...”

  李都尉见他耷拉着眼皮子,一副没精打采的样子,顿时气不打一处来。

  声音里满是火气,“这是又打哪儿鬼混回来?”

  李福一副满不在乎的样子,“没去哪儿...”

  李都尉狠狠地蹙着眉头,“你看看你像个什么样子?整天就知道鬼混...”

  一双锐利的眸子直直盯着李福,“干什么老拿扇子遮着脸?

  师傅教你的规矩礼仪都喂了狗了?

  这是你跟长辈说话的样子吗?”

  李福闻言,又将扇子往自己面上贴了贴。

  李都尉一看,火气蹭蹭蹭直往头顶上冲。

  三两步并作一步,冲过来将李福手里的扇子一把夺过去。

  顿时,怔愣在了原地。

  半晌,“你...你这脸是怎么回事?”

  原来这李福一张脸肿的跟猪头似的。

  李福翻了个白眼,“还能是怎么回事,就是你看到的这么回事呗...”

  李都尉一听,抬手拧上了李福的耳朵,咬牙切齿地问,“你是不是又给我惹事了?”

  李福就着李都尉拉扯的力道偏着头,“哎呀...你松开,我能惹什么事?”

  李都尉一脸痛心疾首,“真是家门不幸呀,我怎么生了你这么个东西?

  早知道你会变成这样,当初就应该在你一出生的时候溺死你算了...”

  李福满不在乎,“真是好遗憾,现在你再说这话,晚了...”


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C125
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ