ดาวน์โหลดแอป
68.47% 我的喵精小娘子 / Chapter 139: 第一百三十八章 我好像生病了

บท 139: 第一百三十八章 我好像生病了

具体表现如下:她早上来得也不像往日那般早了,而且只要一练完字,她会马上消失不见。

  就是在书房坐着的时候,也会将自己缩成一团,窝在自己的椅子上,尽量远离曲宸。

  午膳,晚膳都是尽可能去老祖宗的暮辞院里吃。

  如果不得已和曲宸一起吃,那也会坐的离他远远的。

  若无必要,也尽量不和曲宸说话,非得说,那也只是寥寥几句。

  并且眼神也绝对不和曲宸对视。

  ......

  弄得曲宸很是郁闷。

  这日,练完字,苏言宝刚从椅子上起来,想要一溜烟跑走的时候。

  曲宸出声叫住了她,“等等,言宝,你先别走,我有话问你...”

  像是在内心挣扎了许久,苏言宝才不情不愿地转过身来。

  小脑袋垂在胸前,声音很小很小地开口,“什么事?你问吧...”

  曲宸踌躇良久,像是不知道该怎么开口,“言宝,我...你最近怎么了,好像很不愿意见到我?”

  谁知,苏言宝听见这话,却像是受惊的小兔子一般,嗖嗖嗖地往外面跑去了。

  曲宸不由得产生了困惑:她怎么吓成这样,自己是洪水猛兽吗?

  这厢,苏言宝像一阵龙卷风似的跑到了姜近九那里。

  姜近九拿着药杵刚从屋子里走出来,迎面和一路飞跑来的苏言宝撞了个正着。

  不幸的是,手里药杵一下掉在了脚面上。

  姜近九旋即抱起脚,单脚在原地一个劲儿蹦来蹦去。

  嘴里还不住地骂骂咧咧,“我说你这是赶着去头胎啊?

  跑这么快?

  我跟你说,要是小爷的脚出个什么好歹,小爷非拿斧子剁了你那小蹄子...”

  苏言宝捂着额头,懵了一会儿,才在姜近九的骂声中回过神来。

  赶紧扶着姜近九到一旁的石凳上坐下,小心翼翼地开口,“你没事儿吧?”

  姜近九就像是被点炸了的猫,“我咱一下你的脚,你试试看有没有事?”

  苏言宝瞥了一眼他那可怕的脸色,识趣地闭上了嘴。

  姜近九见苏言宝不再说话,暗暗反思,她毕竟是一个小姑娘,也不是故意的,是不是自己把话说的太重了。

  不禁想开口安慰她几句,用余光瞄了她一眼,见她居然跟个没事人似的,还发起了呆。

  顿时,歇了那愧疚的心思,恶声恶气地开口,“你来找我做什么?

  是话本子写好了,还是漫画画好了?”

  苏言宝摇摇头,“这些我改天拿给你,今天我来找你是为了别的事...”

  苏言宝有些踌躇,似是不知道该如何开口。


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C139
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ