ดาวน์โหลดแอป
75.32% 我撞了南墙 / Chapter 287: 286老子的老子

บท 287: 286老子的老子

墨子夜在机场落地的时候,来接他的是方磊。

  “墨先生,司总让我来接你去酒店休息。”方磊客气的接过墨子夜的行李。

  当然,墨子夜是不会放过任何可以吐槽司南羌的机会的,“弱鸡就是弱鸡,哼,肯定是怂了,怕老子将小仙女带走,去什么酒店,小仙女住哪我就住哪,走,带路。”

  方磊当然是为难的,毕竟墨子夜可是司南羌的假想敌,虽然他也觉得墨子夜还挺无辜的。“那,我先给司总打个电话。”

  “行行行,不过你可告诉那弱鸡,我这次来可是我们家老头子特批的,说了,要带他和小仙女回去,是让我住酒店还是怎么样,你可让他考虑周全了。”

  “是是是,那墨先生你稍等,我这就去打电话。”

  方磊一脸无奈的掏出手机给司南羌打了电话,道清楚墨子夜的意思没一会儿就挂了电话。

  “墨先生,司总说他在司家老宅等你,那我们……走吧?”方磊试探的看了墨子夜一眼。

  墨子夜很满意的傲娇点头,“走吧。”

  ……

  到了老宅,墨子夜还没有进门就喊了一声,“弱鸡,还不出来迎接老子!”

  然而,刚这么喊着,门就打开了,出来的是司将御,墨子夜愣了一下,“额,您好,我找司南羌,您是?”

  “哦,我是司南羌的老子。”司将御礼貌一笑,还有些耐人寻味。

  随后,司将御身后传来一道比较苍老的嗓音,“谁啊?”

  然后,老爷子的身影出现在司将御身后,墨子夜的眼前,他忽然觉得有些尴尬,看着老爷子又问,“您又是?”

  老爷子这一听,略略一笑,竟和司将御如出一辙,“司南羌老子的老子。”

  墨子夜敢肯定,这是他长这么大,最尴尬的一次,没有之一,真是见鬼了,身为为自家老爷子常年荼毒的墨子夜,在见到和自己老爷子差不多年纪的老爷子的时候,他当然是下意识的就会认怂的,“呵呵,那个,老子....爷爷好,叔叔好,”

  手抬到一半,差点没想抽自己一巴掌,他刚才可是差点就喊老子好了...

  司南羌双手环胸,一副看戏的模样看着墨子夜,别提又多开心了,“别来无恙,对我老子,和我老子的老子,还满意吗?”

  “......”墨子夜尴尬的摸了摸鼻子,“小仙女呢?”

  “睡觉了。”司南羌转身到沙发坐下。

  墨子夜一听,看了看外头还没落山的太阳,吐槽,“这什么时间,就睡觉。”

  “就是,才几点,就睡觉。”老爷子点头附和。


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C287
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ