ดาวน์โหลดแอป
45.49% 归途的路 / Chapter 200: 第224章 时间如流沙

บท 200: 第224章 时间如流沙

时间如流沙,不经意间就溜走了。

  匆匆忙忙,又是一年寒假到了,宿舍的哥们陆续开始回家了,刘洋问天浩:“你啥时候回,要不要一起?”

  “我估计和杨朵一起吧,你先回。”

  “好,那我下午就走了。”

  聊完天,刘洋在天浩的宿舍里抽着烟,天浩顺便给杨朵打过去电话:“朵,你们也放假了吧?”

  “放了,你来我学校,咱们一起回去。”

  “好,我下午去找你。”

  把床上的铺盖卷起来,该收拾的也都收拾了,天浩就提个行李包。

  刘洋抽着烟,吐着烟圈道:“看我这个烟圈漂亮不?”

  “不错呀,下午你去车站,我去找杨朵,咱们同时出发。”

  “那一会儿咱们去吃点东西就走,反正待学校也没事。”

  两个人吃完饭迎着寒风,站在校门口等公交车,刘洋的车先到了,他摆摆手说道:“那我先上车了。”

  “好,你先走吧。”

  刘洋走后,等了好一会儿,天浩才坐上车,车上还好有座位,天浩放下包,看着窗外。

  正在天浩发愣的时候,一个老奶奶上车后站在了天浩跟前,已经没有座位了。

  当天浩看见身旁的老奶奶站着,手里还提了一个布袋子,天浩立马站起来说道:“奶奶,你请坐。”

  “小伙子,不用了,我几站路就到了。”

  “没事,你先坐吧。”

  在天浩执意请求下,老奶奶坐下了,她嘴里念道:“小伙子真好啊。”

  天浩其实突然想起了自己的奶奶,她不知不觉都走了好多年了,以前的她也是那么的慈祥,和蔼可亲,他想奶奶在天堂也过的好吧。

  每次坐公交车天浩都会主动让坐,走马路从不闯红灯,手里有垃圾袋都会扔进垃圾桶,这是他的保持习惯,要求不了别人,先做好自己。

  到了站,天浩向奶奶微笑了一下,然后下了车。

  走到杨朵的校门口,他给杨朵打了电话:“朵,我到你们校门口了,你出来吧。”

  “我正收拾东西,你等我一会儿。”

  “行,那你快点。”

  其实这西安的冬天寒风是很冷的,何况天浩为了酷连秋裤都没穿,他冻的瑟瑟发抖。

  以前林梦在一起的时候,只要见天浩没穿秋裤,她就会发火,非得找一条她的打底裤给天浩穿,这些都是深深的存在天浩记性中无法抹去的回忆。

  只是再也回不到从前,天浩站在门口不停的走来走去,手相互搓着,这样稍稍暖和一点。

  半小时后杨朵出来了,拉了一个行李箱,她见天浩说着:“对不起,让你久等了。”


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C200
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ