ดาวน์โหลดแอป
68.94% 师父他总是不对劲 / Chapter 222: 第二百二十三章

บท 222: 第二百二十三章

得不到的怎么能拱手相让呢?应该想尽一切办法,哪怕耍心计阴谋,也要将她留下来啊。

  实在不行,就杀了她,终归,生是他的人,死也要是他的鬼,放手?除非他魂飞魄散,否则便是化成厉鬼,也要永远地缠着她。

  “不要再离开我了。”他喟叹一声,却是呓语般念叨着,“你要是敢逃,我便废了你的双手双脚,或者,直接杀了你,将你的魂魄用储灵瓶装着,随身携带,这样便不用再担心你总是会在我不经意间跑掉了。”

  这话听着像是无稽之谈,如果他真的爱她,又怎么舍得?可褚小桃却觉得那语气,真真切切的就是想那么做的。

  这份爱已经变质,阻拦不住,便只能先选择自保。

  沉默着,听着他开始絮叨着属于他们的过往,那些点点滴滴,有些就连她自己都记不住了,可他却一清二楚,就像是刻入骨子里的深刻,不管怎样,都不会轻易忘却。

  “其实那个时候我已经习惯一个人了,你出现的时候,我还觉得有几分讨厌,讨厌你打乱了我宁静的生活。”

  “我一直以为你会与我在一起,因为就算再艰难的时候,你都没有离开,可是明明我过得好了,我当上了妖族的王,你却与我渐行渐远。”

  “哪里是我不再需要你,借口!我一直都需要你,是你....不想要再待在我身边,与我在一起了,你还说你向往自由,无拘无束,可暮以舟又是怎么回事?你不愿意为我放弃自由,却愿意为他画地为牢,小桃儿,你没有心。”

  褚小桃:“.......”

  唉----

  你说你习惯一个人,可我看见的却是灯火阑珊处,躲在阴影角落里,目光落寞瞧着远处的你。

  我相信一切自有缘法,遇见则是命运,好吧,那个时候的我是挺喜欢多管闲事的。

  而且还爱看话本子,总想着走遍五湖四海,广交天下好友。

  至于渐行渐远,月有圆缺,曲终人散,没有谁能一直陪着谁,这是人生常态。

  再者,当时我以为我们是朋友,很好的朋友,也只是朋友,所以在你成了妖王之后,事了拂衣去,深藏身与名,也很正常啊。

  毕竟我也有我自己的路要去走,只要记得还有这个朋友,时常相见就行了啊。

  所以,你完全不用跟阿暮比较,好友跟心上人那完全是两回事好不好?还有,我哪里不需要你了?我需要你啊,打群架时报上你的名讳,那多好使啊,我可是有个妖王朋友罩着的人。


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C222
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ