ดาวน์โหลดแอป
31.67% 师父他总是不对劲 / Chapter 102: 第一百零二章

บท 102: 第一百零二章

“怎么,你还想咬一口?”抱住她的手臂紧了紧,褚小桃心底的小人冷汗直冒,感觉到了十万火急的危险。

  小脑袋摇成拨浪鼓,“怎么可能,我只是想吃糯米团子了而已,再者,他脸上好像还涂了脂粉,还是师父最好,比不上师父。”

  如此一番话下去,褚尘之才敛了那似笑非笑,嘴唇轻扬,真诚许多,“你惯会哄为师开心。”

  “这怎么能叫哄师父开心呢?跟师父比起来,那个少年本就是凡俗之物,只有师父,才是清风朗月,天上谪仙。”

  不哄我不是惨了,必须得哄啊。

  褚尘之嘴角上扬的弧度又大了些,却克制地停留在浅显的程度。

  “等下个城镇,为师给你买糯米团子。”

  “要加糖,三勺!”

  “一勺。”

  “两勺!”

  “最多一勺半。”

  “不嘛师父,两勺才甜。”

  “嗯?”

  “....其实一勺半也差不多。”卑微。

  “嗯,乖。”

  于是,等到了下一个城镇的时候,褚小桃一口气干掉了两大碗糯米团子,谁让师父没说限制吃几碗呢。

  该鬼机灵的时候,褚小桃从不含糊。

  褚尘之坐在一旁看着她,视线触及那鼓起的腮帮子,好笑又无奈地摇了摇头,继续喝手中自带的一杯灵泉水泡的清茶。

  结果可想而知,吃的时候没感觉,过了片刻,胀肚了,撑的难受。

  “还吃吗?”看着她揉肚子满脸苦恼的模样,褚尘之故意想要让她吃这个教训,但,该说不愧是他的徒儿吗?就连思路都清奇的与旁人不一样。

  “师父,我们逛街消消食吧,这样很快就不难受了,刚才过来的时候,我看那边好像有卖冰糖葫芦的。”指了指来时的一条路口,笑的乖巧可爱。

  褚尘之差点被茶水呛到,眉头轻皱地看着她,再落到她小手捂住的肚子上。

  “还能吃?”

  莫不是饕鬄转世?

  见自家师父明显面色有些不愉了,褚小桃思量了一下,折中地回答:“现在应该吃不了了,但半个时辰后应该还可以。”

  “桃儿,为师发现你最近有些圆润了。”满脸认真地看着她尖尖的下巴。

  爱美从古至今都是女子的天性,褚小桃自然也不例外,听了这话,赶忙伸手捏了捏自己的脸蛋,像是在衡量些什么,过了片刻,想来是知道了答案,眉头皱的紧紧的。

  “好像,是胖了点....”

  “那我少吃点?”

  褚尘之:“.....”这话还要反问为师吗?你是多希望能在为师这得到否认的答复?

  为师偏不如你所愿。


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C102
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ