ดาวน์โหลดแอป
46.89% 师父他总是不对劲 / Chapter 151: 第一百五十二章

บท 151: 第一百五十二章

[小孩子的事便让她们小孩子自己解决,若是掺和进去,小事变大,可就难解了。]传音入室。

  西王母心下一紧,[仙尊说的是。]

  “我,我才没有!”伏穹急地解释,“我没想到你才十六,也不是想要把仙尊当作,当作...反正,我就是想跟你比试一场,别的都是有口无心。”

  这话听的褚小桃眉头皱的更厉害了,她嗤笑一声,“有口无心?那就可以当成可以胡言乱语的理由吗?不会说话就少说话,闭上那张惹是生非的嘴巴,这一点三岁小孩都知道,你这么大个人了,还童心未泯吗?”

  众仙家:“噗.....”仙尊这位徒儿还真是人不可貌相,看起来娇娇软软,结果带刺的很。

  “你,你....我不跟你说这个,我,我就想跟你打一架。”

  “那我凭什么跟你打一架?”直接反问回去,堵的对方哑口无言,便是下战书,对方都有接受与拒绝的选择,更何况是比试。

  “我瞧你脑子不灵光,不想跟你打架,不可以吗?”

  “我脑子哪里不灵光!”

  “你现在就挺不灵光的。”

  “我现在脑子哪里不灵光!”

  “你说这句话脑子就不灵光。”

  “我这句话...这句话...怎么就变成脑子不灵光了。”被绕糊涂了。

  褚小桃轻轻一笑,淡定回答:“通常脑子不灵光的人,都会说自己脑子灵光,而脑子灵光的人,则是会回答你怎么会知道我脑子不灵光。”

  伏穹听了这话,赶紧改口,“那你怎么会知道我脑子不灵光。”

  褚小桃又笑,“这不你自己说的吗?你脑子不灵光。”

  被套路了的伏穹还有些没反应过来,又在心里琢磨了一番先前那番话,懂了,气急败坏地“你!!!!”了个半天,愣是说不出一个字。

  而此刻下头仙家里有实在忍不住的笑出了声,就连一直做壁上观的玉闵奕都抽了抽眼睛。

  这是哪里来的蠢货。

  庭鸢的目光也从清离仙尊身上被吸引到这边,说实话,她也有些被脑子灵不灵光这个问题给绕糊涂了。

  褚尘之无奈地摇了摇头,想到了他教徒儿非鱼焉知鱼知乐的道理,当时徒儿非要吃那条他企图放生的鱼,争论着,便引到了这个道理上,结果她一通诡辩,最后鱼还是进了她的肚子。

  “师父,子非鱼,焉知鱼不想进我的肚子?”她就欺负那鱼是条普通未开灵智的鱼才敢说这话。

  后面又说,“师父,岳飞精忠报国是为了国,而这条鱼长这么大何尝不是为了给自己找一个归宿,进我的肚子也算死得其所。”


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C151
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ