ดาวน์โหลดแอป
93.17% 团宠四小姐 / Chapter 232: 第232章 这是我,这是我唯一的慰藉了

บท 232: 第232章 这是我,这是我唯一的慰藉了

晏修没有多做争论,没什么可争论的。

  只有老奶奶还在悲愤交加地怨恨着:“你们这还不是身在福中不知福吗?在我们那个年代,要是父母肯给我们一日三餐,让我们吃的饱穿的暖,我们不得把爸妈供起来?就是你们这代人,时代变好了,孝心怎么反倒没了呢?”

  不一样年代的人,也可以做比较吗?

  痛苦难道也要称量,看看谁更疼吗?

  多么不可思议,又多么常见。

  曲歌没有挣扎了,乖乖地到了庄园门口,晏修转过脸,厌烦地说:“进去吧。”

  “……”曲歌期期艾艾地说:“你知道我儿子在哪儿对吗?你能不能让他来看看我?我好想他啊。”

  “他不想来。”

  晏修满脸疲倦。

  曲歌愣了一下,脸上居然露出失落的神情,那太明显了,明显得不像她。

  她向来出了生气,其他都是不动声色的。

  “为什么啊?”曲歌茫然地问:“是因为他生病的时候我走了吗?”

  她说的是曾经因为公务,把发着高烧的小晏修丢给保姆,保姆没看好小晏修,小晏修追着车,追不上,又哭又喊,曲歌没有停车。

  她好像没听见一样。

  曲歌已经忘记自己是因为什么离开的了,她只是努力在脑海里挖着和儿子的回忆,“我记得我答应了他要去接他,结果中途有事,他和姣姣等了一整天……”

  “我记得答应他带他去游乐园,却又食言了……”

  “我以前不是这么想的啊,我生他的时候只想他平安快乐,其他什么我都可以不计较的啊……”

  曲歌的眼泪掉下来,她满眼惘然,像是做错了事情的孩子,“可是为什么……事情会变成这样呢?”

  为什么呢?

  晏修也想问,为什么呢?

  大概每个父母看着孩子出生时想的都是——只要他能平安快乐地度过一生,什么身份志向,什么薪水结婚,都不重要。

  后来做得却都是与之背道而驰的事情。

  “平安”已如此难得,怎敢奢求“快乐”。

  温饱就已经是很多毕生得不到的了,你怎么还敢奢求没有遗憾呢?

  可但凡是人,但凡有思想,又怎么会不想着“更好”呢?

  晏修的喉结滚了滚,咽下了满嘴的苦涩。

  ……他只能保证,做一个好爸爸。

  因为太疼了啊……

  所以怎么舍得,让自己的孩子受这份苦呢?

  晏溪身死的消息传出后,有人看见晏溪去了星空双语解说楼顶,而后有宋甜甜出来。

  根本怎样已不得而知,但版本已经传了八百个。


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C232
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ