ดาวน์โหลดแอป
57.77% 半杯流年半杯月 / Chapter 299: 第二百九十七章天若有情天亦老

บท 299: 第二百九十七章天若有情天亦老

小寒再大寒,转眼又一年。

  北方冬天的冷,没有陆小西内心冷。

  进入一月份,陆小西给秋诗打过至少五个电话,加在一起的时间也不超过十分钟。

  敏感的陆小西觉得有啥事情要发生,从家里出来半年多,他一直靠着思念在坚持,本以为升职加薪,又得到老板的重视,回去可以炫耀一下,在秋诗面前却碰了个软钉子。

  他曾经偷偷问过陆小北,小北的解释是女人总有那么几天不舒服,有些情绪也正常,陆小北还警告哥哥:“金钱这东西总也挣不完,感情得天天培养。”

  当初秋诗被医院的同事追过,陆小西也天天上下班接送,他还暗自得意,自己的老婆就是出色。虽然离开泰宁县到省城,秋诗没有再提起过有人拦着她处朋友的事,但不一定就是没有,真要是他一腔热血地拼命挣钱,秋诗在家出了情况,可就赔了夫人又折兵。

  白天的忙碌让他忘记了思念,加上雾凇市的一个多月出差,每天脑子高度运转,他知道要想在省城有立锥之地,不拼搏是留不下的。

  最难过的是夜晚;最难过的是休息的时候。

  每当夜深人静,他会站在窗前,凝望星空,凝望有月亮或没有月亮的天空。

  我住长江头,君住长江尾。日日思君不见君,共饮长江水。此水几时休,此恨何时已。只愿君心似我心,定不负相思意。他慢慢吟诵,慢慢咀嚼。

  陆小西从家乡到省城,带了一本《唐宋诗歌大全》,这本书陪着他度过无数个不眠之夜。

  周四广告日,系统的呼叫很稳定,文嘉文化传播公司已经在省城的通讯行业站稳了脚,虽然有四家公司竞争,他们还是名列前茅,这也让陆小西松口气,在雾凇市虽然有些波折,总算有惊无险。

  距离春节的日子越来越近,陆小西期盼回家的心情也越来越急迫,春节回去,春节就能见到思念的人,他盼望过年的愿望从来也没有像现在这样。

  小寒一过,楼里的暖气也感觉没那么热,特别是到晚上,暖气只是不冰手而已,杨笑文让陆小西去买个油汀,他一直拖着没去。蜷在被子里翻着词典,有些困意的时候,手机铃声响了,陆小西看了一下是家里的电话,把电话挂断,重新拨回去。

  接电话的是陆小北,小北的声音在电话里很空旷,可能是长途电话的原因,她很小心地跟哥哥说道:“哥,本来我不想给你打这个电话,怕你接受不了,但也不能一直瞒你,是长痛还是短痛你都得接受,好像有句老话,职场得意情场失意,你好像应了这句话。”


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C299
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ