ดาวน์โหลดแอป
74.1% 北宋大丈夫 / Chapter 1409: 第1407章 吕诲哭了,收回失去的一切

บท 1409: 第1407章 吕诲哭了,收回失去的一切

  “欢欣鼓舞?”

  吕诲觉得自己怕是听错了。

  唐介淡淡的道:“对,沈安一番话后,那些御史欢欣鼓舞。”

  御史自然是御史台管着,那批准备安排下去的御史都是新手,就先在这边培训了一番。

  这些人在御史台培训了许久,好歹该知道的都知道了,最后一步却不是御史台能干涉的,而是要朝中来培训。

  “他们出去时看着无精打采的,怎么就欢欣鼓舞了呢?”

  吕诲真是不明白啊!

  但他真的没使坏,只是那些新扎御史们瞻前顾后,自己怯了。

  “沈安说了一番话。”唐介淡淡的道:“其中两个字,某以为该让御史台上下好生体悟。”

  吕诲抬头,面色有些涨红。

  他觉得新政就是祸害大宋的根源,不尽数废去,迟早大宋会因为新政而处处闹腾。

  “安稳不好吗?”吕诲有些恼怒的道:“辽国衰弱了,西夏衰弱了,大宋安稳度日不好吗?为何要这般折腾?那些官员大多是清正君子,放了御史下去他们会怎么想?会觉着这是官家和朝中不信任他们,于是会委屈,会君臣离心啊!”

  “进了御史台,你就该知道,这人就没有纯粹的君子!”

  唐介看着自己的副手,觉得这人越发的偏激了,“那两个字就是……担当!”

  吕诲走了出去,站在外面,深吸一口气,觉得肺腑里被冷的难受,忍不住就蹲了下去,然后剧烈咳嗽起来。

  “咳咳咳……”

  他咳的就像是肺痨般的,眼睛渐渐模糊。

  “子瞻,你这是去哪?”

  “安北一番话让那些御史改观,某去问问他这是为何。”

  “若是有所得,记得告诉咱们。”

  “好说,这是咱们御史台的事,苏某责无旁贷。”

  “好个苏子瞻!”

  苏轼健步走过来,见吕诲咳的难受,就止步好心的问道:“吕知杂这是病了?”

  吕诲抬头,“关你何事?”

  苏轼的性子就是不记仇,豪爽,但被这么一说也恼了,正准备走,见吕诲的眼中泪水汪汪的,不禁讶然:“吕知杂怎么哭了?”

  吕诲赶紧擦了一把眼泪,正准备发飙时,苏轼一溜烟就跑了。

  一路到了沈家,沈安抱着毛豆出来,王韶正好也在,三人在书房说话。

  “只是一番话罢了。”沈安简单说了,苏轼惊讶的道:“安北,这是第几次了?这等手段不能用啊!忌惮!”

  帝王最忌惮的就是蛊惑人心。

  当年太祖皇帝天知道是怎么蛊惑了麾下,然后在陈桥来了个黄袍加身。

  “不搭干。”


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C1409
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ