ดาวน์โหลดแอป
5.4% 八零神医小媳妇 / Chapter 61: 第六十二章 愁种地

บท 61: 第六十二章 愁种地

唐志年皱了一下眉,心里也是十分的犹豫。

  “志军,塑料纸的价并不便宜,咱们可能这几年的赚的钱,都是要贴在上面了,到是没钱过年怎么办?”他伸出手摸了摸女儿的小脑袋。

  “这冬菜谁也是说不准的,万一要是下了雪,把棚子给压塌了,咱们到时真是人财两空啊,”不但是损失的是塑料纸的本钱,还有的就是青苗的钱,以及他们两兄弟的工夫费,这也就不说了,他们就是怕到时会血本无归。

  “哥,咱们也不能什么也不种吧?”唐志军放下了碗,“让地空着也不行,总是要存上些钱的,家里还欠了一屁股债的,以后喻心也是大了,她还要上学,书啊本子啊笔之类也都是需要钱的。”

  “而且……”他再是摸了摸小侄女的小脸蛋,“我还想要让心心以后上个好高中,好高中那就是在城里的,到时还要给人家交借读费,那也都是不少钱了。”

  唐志年想起这些,心里也是难爱。

  是啊,家里还欠了人家一些钱,都是这几次桑志兰回来要的,当时他们手里实在是没有钱了,他都是要给她借来,算下来,都是借了三百多块了,这三百多块,都是得要他们兄弟两个人刨多长的时间土来着。

  “哥,咱们要不种香菜吧?”唐玉军的眼睛突是一亮,香菜这种东西,高产量,也是耐冻,哪怕是今年的天气再冷,那也不怕。

  “我也想种香菜的,”唐志年其实心里也是有这种想法的,“少种一些,种上四分吧,其它的地不种了,先是养着,咱们也只就有这四分地的塑料纸了。”

  “要不借些钱吧?”

  唐志军想起家里的情况,这一年就没有赚到什么钱,吃了喝了之后,就没有剩下多少了,要是再还上一些债,他们可真的要勒紧裤腰带活着了。

  要是再不种些菜,卖些钱,可能到了过年的时候,就连唐喻心的新衣服都是要没有了。

  “找谁啊?”

  唐志年叹了一声

  “咱家的日子不好过,其它家的也是一样,更何况咱家已经是借了一屁股的债了,现在还没有还呢,怎么也不可能再是厚着脸皮,找别人借钱吧?”

  都说是借急不借穷的,要是再借,唐家两兄弟的人品怕都是要没有了。

  更何况,现在各家各户的条件都是不好,都是只能顾个温饱,家里那么多张嘴要养的,也不可能还有余钱去借给别人,所以买塑料纸的事,就先是不提了,而唐志年已经准备就用着家里的余下的不多的塑料纸,种上几分香菜吧,而冬天也就只有这个能种了,抗冻。

  唐喻心安静的吃着饭,可是,脑子里面,却是千转百回,也不知道想到了什么了。

  就连去陈忠那里练字,都是十分的心不在焉,当然也是走神的厉害。

  啪的一声,她的小手挨了一下打。

  这就像是古代的戒尺一样,打在手心上面,真的是挺疼的。

  她连忙的收回了自己的小手,也是将自己的小爪爪背到了身后,手背可能都是打的红了。

  她抬起脸,很是无辜的看着陈忠。


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C61
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ