ดาวน์โหลดแอป
24.91% 傻子阿七 / Chapter 66: 第六十五章 这钱算你头上

บท 66: 第六十五章 这钱算你头上

莫子强没有回头。

  杜依也没有跟上去。

  她看了下正在拍衣服的李力,想说声感谢却是说不出口,她问道:“你怎么会在这里?”

  李力把头扭向一边,用手擦了擦鼻子,确认没有流鼻血,这才说道:“来饭店当然是要过来吃饭了,还能干啥?这里除开那个恶心巴拉的孙子,其他人态度也还行,饭菜嘛,也还算可以,我就过来吃吃。我没想到的是,刚好到这里,就看到你们两个了。”

  “那你进去吃饭吧!我先回去了。”杜依本就不想过多跟这人纠缠过多,简单两句,提脚便走。

  “喂,那个,天都这么晚了。要不?我送你回家吧。”李力说完,指了指不远处的车子。

  杜依一听,急忙说道:“不用了,不用了。”说完,加快了步伐往前走。

  快到公交车站,这才回头看去。

  只见那李力还站在原地,黄黄的灯光把他的影子拉得长长的。

  杜依叹了口气,向着开来的公交车跑过去。等车门一开,跟着人群挤上了公交车。

  车开了一段路,她透过玻璃窗,远远地看到李力的身影还是一动不动,也不知道他在干啥。

  没事就好。

  她扶着车杆,把背包扯到了自己的面前,抱着眯了会眼。

  回到家,开了门,就见阿七咿咿呀呀满脸高兴地迎了过来。

  杜依笑了笑,锁门,把背包放下,挽起袖子开始做饭,阿七则在一旁傻笑。

  “要是顾客都像阿七这样,那该多好啊。”她叹了口气,拿起勺子,又开始担心起明天的事了。

  明天可怎么面对那个恶心的饭店少爷?

  炒完菜,她胡乱扒了一碗饭,洗澡睡觉了。

  第二天,她还是准时到了饭店。

  踏进门,左看右看,发现那个赵一童不在,她这才松了口气,放下背包,开始上班。

  倒也还好,整整一个上午过去了,赵一童也没来。

  趁着中午休息的间隙,她找到莫子强问道:“那姓赵的没事吧?你不会真的要扣我工资吧?”

  莫子强鼻子哼了一下,说道:“没事,幸好没打中要害,要不,你跟我都得卷包裹走人,知道吗?你还好意思跟我谈工资的事情,不扣完你这个月的工资就不错了。”

  杜依不服气地说道:“又不是我惹的他,凭什么啊?”

  “就凭他是这饭店老板的儿子。”莫子强淡淡说着,见杜依还要反驳,他右手做了砍的动作,说道:“不要再说了,看你后面表现了。要是表现得好点,扣一两天工资;要是表现差,那半个月工资,我看是跑不了啦。”

  “你……”杜依说道。


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C66
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ