ดาวน์โหลดแอป
45.32% 傻子阿七 / Chapter 125: 第一百二十四章 我真的受够了

บท 125: 第一百二十四章 我真的受够了

邝老板仍然低着头。

  站旁边的小女孩似乎被中年女人生气的表情吓着了。她抱着邝老板的小腿,半个身子躲在了邝老板的身后。

  中年女人怒气未消,继续数落起来:“你看看你现在这模样,真的跟厂里堆的那些垃圾没什么两样了。你好意思说为小雯考虑,她就快开学了,你付得起学费吗?我受够了,我真的受够了。你爱咋的就咋的吧,今天我一定要走了。”

  话虽如此,她人却没有挪动半分。

  邝老板手摸着小女孩的头,牙齿紧绷,连脸都变了形。

  却还是没说话。

  中年女人鼻子往上提,狠狠地吸了口气。她失望地看了眼邝老板,又瞧了瞧小女孩,最终还是狠下心来说道:“我们就这么散了吧,至于小雯,你有能力养,就留给你。没有,你就让我把她带走。”

  邝老板双手放在小女孩的肩膀上,迟迟没有放开。

  中年女人点着头说道:“好,既然你不说,就让小雯选。小雯,你跟妈妈走,还是跟爸爸走?”

  小雯眼睛直直地看着中年女人,手里拽着矿老板的裤腿不放。

  中年女人见状,对着小雯说道:“小雯,别怪妈心狠。你以后跟你爸好好过吧。”

  说完,大步朝阿七这方向走了过来。

  小雯见妈妈走了,顿时放声哭了起来,两只小手握成拳头,不停地搓着眼睛。手里的卡通熊也掉在了地上。

  过了一会,追着中年女人跑了过来。

  阿七看到中年女人走过来,赶紧拉了拉杜依,示意杜依转过身去。

  杜依不知阿七为什么突然这样子,也没问,学着阿七,很快就转了身。

  “走。”阿七轻轻喊了声,然后往回走。

  很快,中年女人已经超过他们,脚步丝毫没放慢,越走越远。

  背后,传来了小女孩痛苦的哭叫声。

  杜依想回头,阿七却一直拉着她,慢慢走着。

  没一会,小女孩哭声小了,接着,传来了邝老板的喊声:“罗老板!”

  阿七听到,这才停住脚步,回过头去。

  邝老板拉着小女孩走到了阿七面前,笑着说道:“罗老板,真的是你。”

  “是啊,邝老板,这么巧。”阿七也摸了小雯的头,说道:“这是你女儿吗?好可爱。”

  邝老板说道:“是,她叫小雯。”

  阿七蹲下去,对着小雯说道:“怎么哭了?是谁惹你生气了?”

  小女孩轻声啜泣,抱着卡通熊不说话。

  邝老板说道:“没事,刚摔着了。是了,罗老板,你们在逛街?”


ความคิดของผู้สร้าง

谢谢大家的支持,我会努力写下去的!谢谢!

next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C125
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ