ดาวน์โหลดแอป
8.16% 上下杂货铺 / Chapter 141: 第一百四十一章 诅咒

บท 141: 第一百四十一章 诅咒

没有那么多的巧合,这样的名字,不让苏然想到李昭和南宫婉儿都很难。

  “你们如何认得我?”

  李神看向苏然,身体前倾,似乎有着攻击的样子,“我的祖上,有你的画像,一张传了四百多年的画像。”

  南宫静也看向苏然,笑的很危险,“苏然,你可真是个妖怪,比我们还像妖怪。”

  “李昭,南宫婉儿,留给你们的就是对我的憎恨?”

  李神一笑,将腿放在桌子上,后扬着身体,“当然不止憎恨,对你,我们可是十分想念,日日夜夜都恨不得拔了你的皮呢。”

  南宫静动了一下飘逸的长发,“若不是有人留言,我们怎么会知道,原来我们日夜想念的那个人离我们这样近。”

  南宫静也想把腿架在桌子上,只是她还未动作,就被苏然随意挥手,直接定在了墙上。

  双脚悬空,脊背挺直,面露微笑,双手自然下垂。

  “他是个男人,粗鲁的很,我就懒得和他说了,但是你不行,”苏然看向南宫静,“身为女人,还是安静点,温柔点,惹人喜欢。”

  “苏然!”李神看到南宫静如此,就想要出手。

  发现,自己飘浮了起来,就像失重状态,拳打脚踢间,就像是溺水的小老鼠。

  “好了,现在你们可以说了。”

  “苏然,你放我下来!”即使如此了,李神还是不老实。

  南宫静是想说话,但是苏然封了她的嘴。

  “下来可以,再不老实,我让你们两个围着这栋楼学蛙跳,怎么样。”

  李神犹豫了,现在他足不沾地,头下脚上,难受的很。

  南宫静也是眼神示意他们会老实。

  就这样,一张桌,三个人,重新入座。

  这样多好,宽敞明亮,小空调吹着,小茶水喝着,你们要珍惜现在的美好生活。

  “先说说,为何要找我?”

  李神看了一眼南宫静,南宫静点头。

  “苏然,既然你知道我的祖上,就知道,我们的家族是被诅咒的吧。”

  诅咒?

  苏然是真的不知道,不仅不知道诅咒,而且什么都不知道。

  看到苏然茫然,南宫静心中怒火,抓下了自己那杀马特的头发,露出的竟然是光头。

  南宫静转身,露出后背,其上赫然是一道道的疮疤,就像是一条条巨大的蜈蚣藏在皮下,足足有二十多条。

  “这是!”

  他们没有说谎,这就是诅咒。

  李神抓下他的头发,他比南宫静还要恐怖,头顶上都是蜈蚣般的疮疤,正向着他的脸部发展。


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C141
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ