บท 34: แอปเปิลผลที่ 34 สั่นคลอน

"ตื่นได้แล้วพี่ธีร์ เดี๋ยวไปทำงานสายนะครับ"

เสียงหวานสดใสของคนตื่นเช้าในชุดสูทสุดเนียบเตรียมพร้อมสำหรับไปทำงาน เดินเข้ามาในห้องนอนทึบแสงที่มืดสนิทเพื่อปลุกคนตัวโตที่กำลังนอนแน่นิ่งหลับสนิทไม่รู้สึกตัวบนเตียงคิงไซส์ หลังคับฟ้าทำกิจวัตรยามเช้าอย่างการไปออกกำลังกายที่ยิม อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว

"..."

ยังไร้วี่แววการขยับตัวของณธีร์ นอนอุตุราวกับเป็นเช้าวันหยุดประจำสัปดาห์ คับฟ้ามองหน้าหล่อเหลาอมยิ้มเอ็นดูในความขี้เซาของคนรัก อยากจะให้นอนต่ออยู่หรอกแต่ถ้าณธีร์ยังไม่ตื่น ทั้งสองคนคงได้ไปทำงานสายแน่ ๆ

หนึ่งเดือน 2 อาทิตย์กับอีก 3 วันที่เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตลอด 24 ชั่วโมง สิ่งหนึ่งที่คับฟ้ารับรู้ได้จากผู้ชายคนนี้คือ เขาเป็นคนที่ตื่นยากมาก ต้องคอยปลุกหลาย ๆ ครั้งกว่าจะยอมลุกจากเตียง ตรงกันข้ามกับคับฟ้าที่ตื่นเช้าจนเป็นนิสัยตั้งแต่ตีห้า

คับฟ้าเดินไปเปิดผ้าม่านกันแสงออก รับแสงสีดหลืองอ่อนแดดยามเช้าให้สาดเข้ามาในห้อง จากห้องที่มืดสนิทกลับสว่างขึ้นทันตา

"อืมมม" คนขี้เซาเริ่มรู้สึกตัว ย่นคิ้วขมวดเล็กน้อย

"ตื่นได้แล้วครับ เราต้องลงไปกินอาหารเช้าข้างล่างนะครับ"