บท 35: บทที่ 035 แสงอาทิตย์ที่อบอุ่นท่ามกลางฤดูหนาว

บทที่35แสงอาทิตย์ที่อบอุ่นท่ามกลางฤดูหนาว

“เหนียงเหนียงได้โปรดอย่ากริ้วไปเลย!”

บุรุษผู้สวมเครื่องแบบสีเขียวเข้มของทหารองครักษ์ขั้นสามกระแทกเข่าลงกับพื้นบนใบหน้าไร้ซึ่งความเจียมเนื้อเจียมตัวและประจบสอพลอเฉกเช่นที่มีในวันวานเขาในเวลานี้เผยให้เห็นถึงจิตวิญญาณดั่งผู้ที่เคยผ่านสมรภูมิรบและความเป็นความตายมาแล้วเท่านั้นจึงจะมีได้

ชิงเซี่ยรู้จักชายผู้นี้เขาเป็นลูกน้องของสวีเฉวียนหัวหน้าองครักษ์ประจำด่านเป่ยอันปกติมักจะเห็นเขาปั้นยิ้มอย่างประจบสอพลอเดินตามก้นสวีเฉวียนหรือไม่ก็กล่าววาจายกยอเลียแข้งเลียขาเห็นแล้วชวนให้รู้สึกรังเกียจเป็นอย่างยิ่ง

แม้ว่าจะอ่อนแอจนถึงขีดสุดแล้วก็ตามแต่ถึงกระนั้นชิงเซี่ยก็บังคับตนให้มีสติพอที่จะจ่อกริชไปบนลำคอของชายหนุ่มได้สายตาเย็นเยียบของนางมองไปยังแขกที่ไม่ได้รับเชิญพลางเอ่ยถามด้วยเสียงเข้ม“ผู้ใดเป็นคนส่งเจ้ามา?มีเป้าหมายอันใด?”

“เหนียงเหนียงได้โปรดอย่ากริ้วไปเลยข้าน้อยมีนามว่าเหอซุ่นแท้จริงแล้วเป็นคนแคว้นฉี”