บท 13: บทที่ 013 คุณธรรมแห่งใต้หล้า

บทที่ 13 คุณธรรมแห่งใต้หล้า

กลางห้องโถงที่กว้างขวางและสว่างไสวของตำหนักหลันถิง ตรงกลางมีหม้อสำริดอันหนึ่งตั้งอยู่ มันทั้งหนา หนัก เก่า และดูเรียบง่าย ดูไปก็รับรู้ได้ถึงกลิ่นอายของประวัติศาสตร์ ถือว่าเป็นวัตถุโบราณในสมัยโจว ถ้านับถึงวันนี้ก็เป็นเวลาหลายพันปีแล้ว ผนวกกับกลิ่นหอมของไม้กฤษณาที่กระจายอยู่รอบๆ และกลุ่มควันจางๆ ที่ลอยออกมาจากหม้อสัมฤทธิ์ เท่านี้ก็ให้บรรยากาศค่อนข้างสลัวอย่างเห็นได้ชัดแล้ว

ผู้คนในตำหนักหลันถิง ซึ่งนำโดยเซียงจวี๋ต่างก็ยิ้มแย้มแจ่มใส บรรยากาศในตำหนักใหญ่เต็มไปด้วยความคึกครื้น ก่อนหน้านั้นได้มีของรางวัลจากรัชทายาทส่งมาที่ตำหนักหลันถิงจำนวนมาก แต่ในจำนวนนั้นไม่ได้มีของมีค่า นอกจากนั้นหลันเฟยที่เคยอ่อนแอก็ได้แปรเปลี่ยนไป ทำให้เมื่อข่าวนี้แพร่ไปทั่วทั้งราชวัง แม้แต่บรรดาสนมทั้งหลายในวังตงกงต่างก็พากันมาที่ตำหนักหลันถิง เพื่อมาพบประจบประแจงผู้ได้รับเกียรติที่สุดในวังหลังขณะนี้

หลังจากวุ่นวายมานาน ในที่สุดก็ได้เวลาเก็บกวาด เพื่อทำให้ห้องโถงนี้อบอุ่นเซียงจวี๋จึงเปลี่ยนเตาอย่างระมัดระวัง ในขณะที่หลันเฟยกับราชครูจวงเองก็พบปะกันมาเกือบครึ่งชั่วยามแล้ว