บท 927: 0927

บทที่ 927 : มวยไทเก๊กสาบสูญไปแล้วจริงหรือ?

พอเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ บรรยากาศในงานกลายเป็นกระอักกระอ่วนถึงขีดสุด! แม้คำโบราณกล่าว ‘ฟังคนเตือนไม่อดตาย’ แต่นายก็เชื่อฟังเกินไปแล้ว! ไหนบอกว่าจะสู้เพื่อเกียรติและศักดิ์ศรีของผู้ฝึกยุทธ์อิสระและสำนักเล็ก? ไหนว่าถึงตายก็ต้องไป? ไหนว่าจะไม่ยอมศิโรราบต่อพวกสำนักใหญ่? น้องสาวเอ็งสิ! ความมุ่งมั่นของนายหายไปไหนแล้ว? ทำไมแค่คนเขาห้ามตามมารยาทเอ็งก็จะไม่ประลองจริงๆ แล้วเล่า! แค่มารยาทน่ะไม่รู้จักงั้นเรอะ!

จางเย่เดินกลับมาอย่างสงบ ราวกับไม่มีเรื่องราวใด

หลิวอี้เฉวียนเหงื่อตก “น้องชายเฉิน เจ้า เจ้ากลับมาทำไม?”

สิ้นคำ จางเย่ทำหน้าผวา “ไม่ใช่ว่าพวกท่านร้องห้ามข้าหรอกเหรอ?”

หลิวอี้เฉวียน “...”

หลิวอี้จ่าง “...”

หลี่เฉวียนเหนิง “...”

เหยียนฮุย “...”

จริงอยู่ที่พวกเราห้ามเอ็ง!

แต่ผู้ใดจะคิดว่าเอ็งจะเดินกลับมาจริงๆ เล่า!

และในเมื่อจางเย่พูดเช่นนี้ พวกเขาก็หาเหตุผลมาตอบโต้ไม่ออก เพราะพวกเขาตะโกนบอกให้จางเย่กลับมาจริงๆ!

ก็ได้!

ถือว่านายชนะแล้ว!

ศิษย์สำนักฝ่ามือแปดทิศต่างหันมองหน้ากัน