Capítulo 37: Kabanata 37: Ang Pag-aalangan
Kabanata 37: Ang Pag-aalangan
Bago pa man umabot sa Hilltop Compound, nagpatuloy ang tensyon sa grupo habang ang dalawang bagong tao, sina Emjay at ang asawa niyang si Macmac, ay nakakapit sa mga kamay ni Joel. Ang mga mata nila ay nakapiring, at ang kanilang mga kamay ay tinali gamit ang lubid. Ang kanilang kalagayan ay nagsisilbing paalala sa lahat ng panganib na dala ng kasalukuyang sitwasyon—hindi lang ang mga zombie, kundi pati na rin ang mga tao na maaaring magtangkang magsinungaling at manloko.
"Para ito sa safety natin," sabi ni Joel, ang kanyang boses seryoso. "Hindi natin alam kung sino sila. Malayo ang ating lugar, at wala nang tiwala sa ngayon. Malay mo, mga ispiya sila o kaya may ibang motibo."
Habang naglalakad sila pabalik sa kampo, ang mga paa ni Emjay at Macmac ay halos matutumba sa sobrang gutom at pagod. Tanging ang mga kamay na nakatali ang nakakapagbigay ng gabay sa kanilang daan. Si Macmac, na malaki at matipuno, ay tahimik na nagsisikap maglakad, habang si Emjay, ang kanyang asawa, ay tumatangis sa ilalim ng dilim. Ang kanilang mga mata ay puno ng takot at pangarap na sana ay makarating sa lugar ng kaligtasan.
Pagdating nila sa Hilltop Compound, agad dinala ang mag-asawa sa isang tabi at pinaghiwalay. Pinapunta si Joel sa isang maliit na silid kasama ang dalawang bagong dating upang tignan kung paano sila makikisalamuha. Ang buong grupo ay nakatayo sa likod, nakatingin sa kanila na parang mga hayop na sinusuri ang bagong isda sa kanilang lambat.
Agad nagtangkang mag-interrogate si Joel habang nakatutok ang matinding ilaw sa mukha ng dalawa. "Ano ang mga pangalan ninyo? Bakit nandito kayo? San kayo galing?" tanong ni Joel, ang boses niya matalim, parang isang sundalo na nag-iinspeksyon.
Si Emjay ay tumingala, ang kanyang mga mata ay puno ng pagod at takot, ngunit naglakas-loob siyang magsalita. "Emjay po. At ito po si Macmac, asawa ko," sabi niya habang hinahaplos ang buhok ng kanyang asawa. "Kami po ay mula sa Bitbit Bridge. Nasiraan po kami ng motor at naglakbay para maghanap ng ligtas na lugar. Walang pagkain, walang tubig. Gusto lang po naming makaligtas..."
Habang nagsasalita si Emjay, lumapit si Joel kay Mon upang mag-usap nang mas tahimik. "Mon, wag muna tayo magtiwala sa kanila," sabi ni Joel, ang mga mata ay puno ng alinlangan. "I-lock natin sila sa isang kwarto. Pakainin, gamutin, pero huwag munang hayaan silang makalabas. Yan muna ang maibibigay natin sa kanila sa ngayon."
Sumang-ayon si Mon. "Oo, tama ka. Wala pa tayong sapat na impormasyon. Puwede nilang gawing advantage ang mga nalalaman nila tungkol sa kampo natin, o baka may kasunduan pa silang iba. Kailangan natin maging maingat."
Si Joel ay tumango. "Kailangan natin maghanda. Wala tayong ideya kung sino sila o kung ano ang motibo nila. Hayaan muna nating makapahinga sila at magpahinga tayo bago magdesisyon ng mas malalim."
Samantalang ang mag-asawa ay ipinapaayos at binibigyan ng mga pagkain at inumin, si Mon ay nagpasya na magtakda ng ilang patakaran sa kanilang bagong sitwasyon: Isolasyon at Pagsusuri.
"Magsimula muna tayo sa pagtulong na may mga kondisyon. Huwag tayo magmamadali," sabi ni Mon sa buong grupo, isang mahigpit na paalala na nagbigay ng pansamantalang sigla at seguridad sa lahat ng naroroon. "Walang magbibigay ng kanilang tiwala hangga't hindi nila nakikita na tayo ay ligtas sa mga banta, at hindi tayo magiging biktima ng sariling kabutihan."
Habang ang mag-asawa ay nagpapahinga, ang buong kampo ay bumalik sa mga gawain ng bawat isa. Si Monchi ay nagsimula ng bagong round ng pagsusuri para sa kanilang mga bagong resources, at si Joel ay nagtungo sa ibang bahagi ng compound upang tiyakin ang kaligtasan ng buong komunidad.
Status de energia semanal
-- Ranking de
Poder 
-- Pedra de
Poder