Capítulo 62: Salamat

Ilang oras na ang nakalipas at tulog na ang lahat ng tao sa kwarto except ako. Nakaupo ako sa sahig, sa tabi ni Veon. Nagulat ako no'ng bigla siyang nagsalita.

"Akala ko… hindi ako nanalo," sabi niya at nagtaka ako.

"Ano bang sinasabi mo, Veon? Nanalo ka," I told him so he would remember. Nakaupo parin ako sa sahig para makausap ko siya ng maayos.

"Akala ko hindi. Akala ko aalis ka dahil natalo ako kay Ray," sabi niya at tiningnan niya ako with concern in his eyes. Bakit parang takot siya?

"Kaya mo na bang bumangon," tanong ko sa kanya at nilapitan ko.

Bumangon siya slowly at yung kumot na tumatakip sa chest niya nahulog and I saw his torso. Grabe… yung muscles niya.

Ang cool.

Napansin ko na medyo matagal na akong nakatingin sa kanya at umubo ako at lumingon ako para nakaharap ako sa cabinet. Kinalkal ko yung cabinet para kuhanan si Veon ng t-shirt.

Nakahanap ako ng isang black na t-shirt at binato ko sa kanya. "Suotin mo 'yan. Medyo maginaw ngayong gabi," sabi ko pa and he stared at me as he got the t-shirt. Sinuot niya yung t-shirt na binigay ko sa kanya.

I went back to the end table kung saan ko nilapag yung soup ni Veon. I pulled the chair, held the soup with the spoon, tapos tinabihan ko siya.

"Kain ka na. Susubuan na lang kita," sabi ko sa kanya at tiningnan niya yung soup.

"Luto mo," tanong niya and I nodded at him.

"Oo, bakit? Ayaw mo," dagdag tanong ko pa tapos nginitian niya ako and he shook his head.

"Hindi naman," sagot niya sa tanong ko at nginitian ko siya.

"Sige na. Kain na," sabi ko sa kanya at sinubuan ko siya. No'ng sinubuan ko siya, he chewed and swallowed, tapos tiningnan niya ako.

"Gusto ko pa," sabi niya at inirapan ko siya at tumawa ako ng konti.

Pinapakain ko na siya ngayon and after a few minutes, sabi niya sa akin na ayaw niya na dahil sa medyo sakit ng tiyan niya, hindi niya muna mauubos yung isang bowl kaya ako na lang ang umubos.

Umupo ako sa sahig at nakatitig ako sa kanya. Nakaupo parin siya sa kama niya at nakatitig rin siya sa akin. "Bakit ka nasa sahig," tanong niya sa akin at nakatitig parin ako sa kanya.

"Kasi wala akong pwesto. Tatabihan ko kayo ng pinsan ko mamaya," sagot ko sa tanong niya at biglang naging curious yung expression ng mukha niya.

"Sa gitna namin," dagdag tanong niya and I stretched my arms kasi medyo napagod ako.

"Pinsan ko ang nasa gitna, duh," deretsyong sagot ko at nagtaka ako.

Bakit? Gusto niya bang magkatabi kami?

Nakaupo parin ako sa sahig pero tumalikod ako at nakasandal ang likod ko sa kama. Hinawakan niya yung buhok ko at tsaka niya ito pinaglaruan.

"Ang haba na ng buhok mo, Sheloah. Paano na kaya mag braid ng hair," tanong ni Veon and I tried to look side view at pinaglalaruan niya parin ang buhok ko.

Napangiti ako sa ginagawa niya ngayon. Sa totoo lang kinikilig ako.

Habang bine-braid niya yung buhok ko, bigla siyang nag tanong. "Kung hindi ito matatapos, paano na ang future," tanong niya sa akin at hindi pa muna ako sumagot.

"Zombie apocalypse na kasi. Hindi pa tayo graduate ng high school at bigla pa ganito yung nangyari." sabi niya at napaisip ako.

Totoo. Ngayon na may zombie apocalypse, hindi namin natapos ang pag aaral namin sa high school. Last year na nga namin, hindi pa matutuloy. Bad timing talaga ang mga nangyayari ngayon pero may magagawa ba kami? Nangyari na, eh.

"Paano na kaya kung natapos ang lahat at nasa Australia na tayo… mag aaral ba tayo ulit," tanong ko and I felt his breath on my neck dahil sa deep breathing niya. Medyo nakikiliti ako.

"Siguro. Pero sa tingin ko may bagong curriculars. Tulad ng classes for healers, classes for attackers, classes for supports. May night shift na P.E class na papatay tayo ng ziombies, tapos may classes tayo na pang weapons and melee," sagot niya at napangiti ako sa sinabi niya.

"Ang cool siguro ng gano'n, 'no? Pero sa totoo lang, mahirap na itong ginagawa natin, eh," sabi ko sa kanya at pinaglalaruan niya parin yung buhok ko.

"'Yon na nga, eh. At hindi naman sa ginusto kong mangyari… siguro, lahat tayo sa ATS, hindi magiging ligtas. Paisa-isa sa atin ang mawawala," dagdag sabi niya at bigla akong sumimangot.

"'Wag ka namang ganyan. Hindi pa tayo umaalis dito, ganyan na ang iniisip mo," react ko sa sinabi niya at tumawa siya ng konti.

"I'm just saying the truth," sabi niya at tumigil na siya sa kakalaro ng buhok ko. Tiningnan ko siya para magkaharap na kaming dalawa.

"Ang importante ay ngayon. Basta magkasama tayong lahat at wala pang nangyayari na masama, okay na muna," sabi ko at tumango siya sa sinabi ko. Nginitian ko siya ng onti.

"Inaantok na ako," sabi niya at humiga siya sa kama.

Ako rin inaantok kaya humiga na rin ako sa tabi ng pinsan ko. Nasa gitna ang pinsan ko.

"Matulog na ako," sabi ko at tumalikod ako para hindi ko makaharap pinsan ko.

I closed my eyes pero bigla kong binukas no'ng narinig ko boses niya.

"Salamat sa pag aalaga sa akin," sabi niya napangiti ako.

Gagawin ko ang lahat para ligtas si Veon. Kung nasaktan man siya, aalagaan ko siya agad kahit wala akong masyadong alam sa medical field. Mag aaral ako para maprotektahan siya. Parang sa game na siya yung commando, o kaya ang tinatawag na attacker. Tapos ako yung medic, o tinatawag na healer.

Basta mapasaya ko siya at gumaling siya, gagawin ko ang lahat.