Capítulo 194: But We Were Too Late
>Sheloah's POV<
I feel happy and nervous at the same time. Happy na kasama ko ang mom ko as my partner sa mission na ito, and nervous because ayaw ko na mapansin kami ng zombies at ayaw ko na masaktan ang mom ko. As much as possible, I want my mom to live.
But I know she wouldn't like me dying so she would sacrifice herself before I get the chance to sacrifice myself for her.
Halos mapuno na yung cart with cereals and milk. Tinignan ako ng mom ko. "Anak, ikaw na magtulak ng cart at ako na ang magbabantay para hindi ka masaktan." pabulong niyang sabi sa akin and I shook my head in disapproval.
"Ikaw na lang po ang tutulak ng cart, mommy at ako ang po-protekta sa'yo." pabulong ko namang suggest and she shook her head and I pouted at her. "Sige na po, mommy… Please? Wag ka pong masyado mag alala para sa akin." sabi ko sa kanya and she stared at me and she sighed.
"Fine. But promise me, anak… You won't get hurt in the process." sabi naman niya sa akin and I nodded at her and she started to push the cart slowly.
Maraming zombies ang nakatingin sa amin and I noticed something weird. Yung iba malapit ng pumunta sa amin. Tapos yung iba talagang galit sa amin kung tumingin. Inamoy ko ang sarili ko at ang mom ko and napansin ko the scent was already gone. Panic was felt and nilapitan ko kaagad si mommy.
"Mom, let's make it fast." sabi ko at tinignan niya ako.
"Why?" tanong niya at hindi ko kayang sagutin tanong niya dahil sa sobrang panic ko at ayaw ko pa naman masyado matakot mom ko so I just pushed the cart with her to get to our destination faster. Napansin ng mom ko ang situation and nag panic na rin siya, so she pushed the cart harder and faster as well.
"Mom, don't get panicked. We can do this." sabi ko pero mas binilisan niyang gumalaw, making us attract more zombies. "Mom, kalma lang." sabi ko pero mas binilisan niya nanaman at halos malapit na siyang sumigaw. May mga zombies ng humahabol sa amin at napansin ng iba naming kasama so they are now shooting zombies that are almost near us pero mas nagpanic si mom.
"Aah!" sigaw ng mom ko and I am now desperate to calm her down because this is making it worse for us to escape easily.
"Mom, kalma lang!" sigaw ko pero wala parin. Nadapa ako sa sahig at bigla na lang napatigil ang mom ko nang makita niya akong nakaluhod sa sahig. May mga zombies na ang malapit sa akin and I was finding for my gun pero nung pagkakuha ko, agad tinamaan ng zombie ang kamay ko and made a scar on my hand.
"Sheloah!" sigaw ng mom ko at tumakbo na siya papunta sa akin.
"Mommy, lumayo ka!" sigaw ko sa kanya kasi ayaw ko siyang mapahamak. Napapaiyak na ako dahil ayaw kong masaktan mom ko. Ayaw ko na mawala siya sa buhay ko. She's the only family that I have aside from the others. Siya lang ang tanging nakakaintindi sa akin.
Kinuha ko ang sword ko sa likod ko at inatake ko ang zombies malapit sa akin. Nasa tabi ko na ang mom ko at pinuntahan ako ni Kreiss at Geof. TInutulungan nila akong atakihin ang mga zombies. Nasa gitna namin yung mommy ko.
"Geof, take the zombies behind. I take the one at the front. Sheloah, you should escort your mom back now." utos ni Kreiss at nag nod ako sa sinabi niya. Hinawakan ko ang kamay ng mommy ko at tumatakbo na kami papunta sa entrance ng parking lot.
But we were too late.
Napasigaw ako dahil may isang zombie malapit sa akin at inatake niya ako bigla. Tinulak niya ako at nabunggo ako sa wall at nahihirapan akong tumayo dahil sa impact nito. "Sheloah!" sigaw nanaman ng mommy ko at tumakbo siya papunta sa akin but as she was running towards me…
My world moved in slow motion. Everything seemed to be muted.
My eyes grew wider to the scene that happened in front of me. Isang zombie na humablot sa nanay ko. Agad siyang kinagat sa leeg, at maraming dugo ang lumalabas sa katawan niya. My mom slowly crawled to me and I suddenly felt my nerves to go and touch her no matter how hurt my body feels.
I do not care anymore. I do not care of I have to die right now.
Status de energia semanal
-- Ranking de
Poder 
-- Pedra de
Poder