บทที่ 730 : พบพี่น้องอู๋เจ๋อชิง!
_____________________________________
วันต่อมา
รายการต่อไปยังไม่กำหนด จางเย่ยังคงลางานต่อ
หลังมื้อเช้า จางเย่อารมณ์ดีเป็นพิเศษ ฮัมเพลงท่วงทำนองสั้นๆ ที่ไม่มีใครเข้าใจอือๆ อาๆ ไปด้วยขณะจัดการตั้งโต๊ะในห้องนอน วางสมบัติห้องหนังสือทั้งสี่ลง หายากนักที่เขาจะมีอารมณ์หัดคัดลายมือ แม้บ้านเขาจะไม่กว้าง ที่ว่างมีไม่มาก แต่นับว่าเพียงพอให้ใช้งาน ในเมื่อเป็นแค่การฝึกฝน พื้นที่กว้างไม่กว้างจึงไม่สำคัญ ขอแค่มีพู่กัน กระดาษ และน้ำหมึก
ยกพู่กัน สะบัดหมึก
ปากเขาก็ท่องไปพร้อมกับขยับมือเขียน
"เล่านิทานขับขานกล่อมผู้คน"
"สามทางหนเลือกมัชฌิมวิถี"
"ดีชั่วกรายศีรษะสิ้นกันที"
"อันวิถีแห่งโลกหล้า..."
ขณะที่กำลังร้องด้วยอารมณ์สุนทรีย์ แม่ของเขาก็เคาะประตูจากด้านนอก "หยุดร้องน่า หนวกหู!"
จางเย่โอด "หนวกหูอะไรกัน นี่ศิลปะนะแม่"
พ่อกล่าวขึ้นมา "เฉินเฉินอยากออกไปข้างนอกแน่ะ"
"ออกไปข้างนอกทำไม อยู่บ้านดูทีวีไปแหละดีแล้ว" จางเย่ไม่เห็นด้วย
ประตูเปิดออก เฉินเฉินเดินเข้ามา "จางเย่ หนูจะไปเล่นกับเพื่อน นัดเอาไว้แล้ว"