Capítulo 407: 0407

บทที่ 407 : พวกเราก็ได้เหมือนกัน!

___________________________________________________

คืนนั้น

ตีสามกว่า

ที่สถานีตำรวจ จางเย่ถูกนายตำรวจพาตัวไปยังห้องห้องหนึ่ง ไม่ต้องสวมทั้งกุญแจมือหรือขื่อพันธนาการสักอย่าง เพียงแต่ปิดประตูไว้ก่อนตำรวจจะออกไปเท่านั้น ในห้องขังธรรมดาห้องหนึ่ง มีเก้าอี้สามตัว โต๊ะไม้เก่าคร่ำคร่าที่หน้าไม้ลอกจนหมดตัวหนึ่ง ซึ่งจางเย่เข้ามาในห้องลักษณะนี้เป็นครั้งที่สองแล้ว เหมือนอย่างครั้งก่อน ทางสถานีให้การดูแลเขาไม่เลวเลย เพราะถูกแยกมาขังเดี่ยว ถ้าไม่ใช่ดาราล่ะก็ อย่างนั้นในห้องขังคงมีคนกันสักสี่ห้าคนตามปกติ

ไม่มีโทรศัพท์มือถือ

กระเป๋าสตางค์ก็โดนริบไปตามระเบียบ