Capítulo 85: 8.28 Vanity in Control
📍Akita, Japan
"Happy birthday, mahal!" Masaya ang naging pagbati ni Mr. Tetsu sa kanyang maybahay pero tila lumilipad ang atensyon niya ngayon sa ibang alalahanin.
Along with their neighbors na nakikain na sa bahay nila, nakauwi na din sa probinsya ang kaisa-isang kababata ni Eiji na si Hyo Jeong na mula pa sa Tokyo.
"Wish you a happy birthday, tita!" saad pa ng dalaga na mistulang icon sa pormahan nito. "Para sa inyo nga po pala." dagdag pa niya sabay ibinigay sa celebrant ang regalo nitong official merchandise mula sa kanilang management.
"Oh iha! Salamat naman at dinalaw mo din kami." Pabirong sabi ni Mr. Tetsu kay Hyo Jeong na natutuwa sa pagiging humble nito kahit lumipas na ang taon na hindi sila nagkakausap.
"Thank you nak sa pagbisita mo sa amin. Alam kong busy ka sa mga TV guestings pero nagawa mo pa kaming daanan dito." Nagagalak sa tuwa ang naging tugon ng mama ni Eiji sa presensya ng kanilang bisita.
"Nagkataon lang po na dito gaganapin ang homecoming concert ko malapit sa red light district at kahit po medyo nakakailang ang mga titig ng audience, doon din naman po nagsimula ang career ko sa pagkanta." Kwento ni Hyo Jeong sa kanila at natatawa na lang siya sa kanyang isipan dahil sa maling akala ng mga tao tungkol sa kanya.
Red light district can be considered as a filthy place but as time passes by, natatanggap na ng karamihan ang kabutihang dulot nito sa usapang pera at negosyo pero kapalit naman nito ang peace of mind. She was a decent, honor student sa kanilang paaralan ngunit sinadya lang ng kapalaran na lagi siyang napapadaan sa gusali na iyon para lang makauwi agad sa kanilang tahanan. The random jamming sessions that she performed outside was her stepping stone to finally gain popularity due to versatile singing voice and a pretty face.
"Pero congratulations pa din iha at may napupuntahan namang maganda ang talento mo." Komento ni Mr. Tetsu sa bisita nila.
"Naku po, Tito. Kung ikukumpara naman ako sa anak niyo, wala pa ako sa kalingkingan ng achievements na natamasa niya." Ayon naman kay Hyo Jeong na nahihiya sa kanilang matatamis na salita.
Napaupo na lang sa sofa ang mama ni Eiji, "Eh ang kaso lang, wala pa dito ang pinag-uusapan natin." aniya sabay napaduro sa balikbayan boxes na kakarating lang matapos ang tatlong buwan na lumipas.
"Sa katunayan, mas nauna pang dumating ang mga iyan kaysa sa mismong tao na nagpadala ng mga pasalubong na iyan." dagdag pa ng ina na labis na ang pagkaulila kay Eiji.
"Ano po ba ang huli niyong balita tungkol kay Eiji?" Tanong ni Hyo Jeong sa kanila.
"New year pa namin siya huling nakausap nak pero anong petsa na at hindi na kami nakatanggap ng anumang tawag o message galing sa kanya." paliwanag ng mama ni Eiji na hindi na maikubli ang pag-aalala sa kanya.
"Tumawag na po ba kayo sa university na pinapasukan ni Eiji para sa updates?" She asked them worried for him.
"Sinubukan na namin ng ilang beses pero walang silang binibigay na matinong sagot kung tungkol sa anak namin ang topic." sabi ni Mr. Tetsu na nagtataka din sa pakikitungo ng mga empleyado sa magulang na gaya nila.
Sinadya man ng algorithms o hindi ang lahat pero naintriga din si Hyo Jeong sa mga ads na lumilitaw sa kanyang phone. Paulit-ulit lamang iyon nagpaparamdam sa kanyang notifications ngunit mas nawindang sila nang makita nila ang nilalamang content ng bawat ads.
"Tita... Tito, huwag po sana kayo magwala sa bahay niyo pero..." Nag-aalangan na kwento ni Hyo Jeong as she saw her friend being harassed and molested through those ads.
Screaming echoes can be heard sa video habang nakabalandra sa kanilang mga mata ang totoong nangyari kay Eiji. "Jusko! All this time akala ko okay ang anak ko. Bakit hindi mo sinumbong sa amin ang tungkol dito, Eiji?!" Nag-aalalang turan ni Mrs. Sawakita habang naluluha at ramdam nilang mag-asawa kung ano ang ibig sabihin ng sinakluban ng langit at lupa.
"Mahal, cannot be reached ang linya ng telepono sa Fordham." Reklamong saad ni Mr. Tetsu nang subukan niyang tawagan ang university para kumpirmahin ang lagay ng anak nilang si Eiji sa America.
"Sandali lang po. Subukan ko pong ako ang kumausap sa kanila." Suhestiyon ni Hyo Jeong at agad naman binigay sa kanya ang contact number ng naturang paaralan.
"C'mon, Just answer the call right away." Nababanas na din si Hyo Jeong dahil sa matagal na responde ng tugon mula sa Fordham admin at nang may sumagot sa kabilang linya ay agad naman silang pinagtaasan ng boses.
"Don't be such a Karen, you bitch!" At nagulantang sila sa naging tugon ng admin staff ng Fordham university na sumagot sa kanilang panawagan.
"The heck are you talking about?! If you just pick up and answer that damn phone call immediately, we would not have a dilemma like this." Hyo Jeong insisted at nawawalan na din siya ng pasensya sa kausap nito sa admin office at Fordham.
"Okay fine. So what is your problem?" Anas ng admin staff ng Fordham sa pamilya.
"We need updates regarding one of your students enrolled in your university. His name was Eiji Sawakita and I'm currently with his parents right now. It's been three months since they've last talked to him and we had no idea where he was right now." paliwanag ni Hyo Jeong habang pinapakalma ang kanyang sarili maging ang panggigigil ng ina sa mabagal nilang pagtugon sa mga nakalipas na araw.
"I'm sorry to say this but their basketball team is already expelled from the scandalous videos they've uploaded, and as for his whereabouts, I don't think I am the right person to inform you of that."
"Dahil ano?! Tsk! Just forget about the expulsion thing. Where the heck is my son, now?" Tanong ni Mrs. Sawakita na halos magngitngit na sa inis.
"We also have no idea ma'am but the good thing was the suspects were already arrested and some of them underwent therapy for detoxification. So, if you don't have any concerns, may we end this conversation already since I have a lot of things to do? Okay?! Have a nice day." Natapos na ang kanilang pagtatalo ngunit bakas pa din sa mata nila ang pag-aalala ng lubos kay Eiji.
They look like dead batteries without knowing how much Eiji had to struggle para lang mabuhay sa kinasasadlakan niya sa mga oras na iyon. "Ka-kamusta si Eiji?" Pag-aalalang tanong ni Mr. Tetsu sa kanyang asawa.
Napabuntong hininga naman siya mula sa naging tagpo ng pag-uusap ng mama ni Eiji at ng admin staff sa Fordham. "Sana naman maayos ang lagay ng anak natin kung nasaan man siya ngayon." She whispered being hopeful na magkikita pa silang muli ng kanyang anak and Hyo Jeong didn't hesitate to let them feel love kahit wala pa ang taong hinahanap nila.
⏱Flashback⏱
"Magandang araw! Nasaan na nga pala si Eiji, Myeong?" ani Lizette na kakagising lang sa mahimbing nitong tulog.
Pababa ng hagdan si Myeong nang ikwento niya ang naging pagpapasya kuno ni Eiji para sa kanilang buhay. "Kakaalis lang niya. Sabi niya kasi kailangan niyang makahanap ng trabaho para buhayin kayong mag-ina. Diba ang swerte mo sa kanya?!" Tugon naman ni Myeong na maraming nakatagong lihim sa pagbabalat-kayong pakikisama.
Napangiti na lang si Lizette sa kanyang narinig. "Lagi naman siyang may sariling desisyon sa gusto niyang gawin." Sabi ni Lizette na ineexpect na ang mga life changing decisions ni Eiji para sa kanilang pagsasama.
"Aysus! Kinikilig na ang accla. Tara na, ikain na lang natin ng breakfast iyan and I'm sure, natatakam na din ang baby mo." Pabirong sabi pa ni Myeong at inaya na nga niya si Lizette sa hapagkainan.
⏱End of Flashback⏱
Tumagal ang ganoong klase ng pakikitungo ni Myeong kay Lizette sa loob ng tatlong buwan ngunit gaya ng nababanggit ng karamihan ay walang sikreto ang hindi nabubunyag.
For the past three months ay tila umiikot ang buhay ni Lizette sa pag-agapay kay Myeong sa paglilinis ng bahay, habang hindi na halata sa itsura niya ang sobrang pag-aalala kay Eiji dahil sa lubos na pagtitiwala ni Lizette kay Myeong sa mga salita niya.
She was the only one na tumugon sa tulong na kailangan nila noon kung kaya hindi niya din maiisip na kayang manira ni Myeong ng isang taong matino para lang sa kanyang sariling kamunduhan.
{👤Lizette Choi📣}
It almost feel like the same everyday mula nang mawala si Eiji sa paningin ko. We got to hang out together with Myeong sa sarili niyang pamamahay and I never got so bored dahil sa mga interesanteng kwento na ibinabahagi sa akin ni Myeong.
Madalas niya akong inaayusan sa kwarto ko kahit hindi naman kailangan at natutuwa siya sa tuwing maganda ang kinalalabasan ng mga koloreteng pinagsasabay niya para ilapat sa mukha ko. She also used to teased me dahil napaghahalataan daw kaming kambal sa tuwing magkasama kami, in which hindi ko na kinontra dahil baka magalit lang si Myeong sa akin.
Sa totoo lang ay hindi niya nakakaligtaan ang agahan kaya nagtaka na din ako kung bakit hindi pa siya lumalabas doon despite it's already 10 am na. That morning was supposed to be a bright one for both of us but I was too stunned to speak nang madaanan ko ang masters bedroom para dalhan sana si Myeong ng agahan sa kwarto na iyon.
Papalapit ako sa kwarto na iyon na may dalang gatas at hot pot para kay Myeong nang may marinig akong umuugong sa pinto. "Myeong, nakahain na ang almusal. Kain na tayo." Pag-aaya ko sa kanya at pagkakatok ko ay bigla kong nasagi ang bukas palang pinto ng kwartong iyon at bumungad nga sa akin ang kanilang kamanyakan.
"I'm going inside you now babe, so please bear with me for the nth time." Si Eiji, na matagal ko ng hindi mahagilap, just casually said that to Myeong in his most baritone voice at hindi ako makagalaw nang marinig iyon mismo sa kanya habang kasiping ang babae na iyon.
He literally become ruthless in my eyes nang bigla niyang pinakawalan ang isang mabilis at malakas na ulos sa Myeong na iyon na tuwad ng tuwad sa higaan niya. "Ohhh shit!" at nagkasabay pa talaga sila sa bulyaw na iyon.
"Are you okay babe?" nag-aalala pa talaga ang hayop na Eiji na iyon sa bruhang kasiping niya. Napalingon si Myeong kay Eiji as she nod to him, indicating na ayos lang siya sa kabila ng mga pagsalubong ng ari ni Eiji sa pagkababae ng Myeong na ito.
"Pasensya ka na sa akin pero hindi ko pa talaga naipapasok lahat." Paumanhing saad ni Eiji nang bigla niyang sinagad ang pag-entrada sa pwerta ng malanding iyon. Napamulat at nanlaki pa ang mata niya sa pakiwari kong biglaang pag-ulos ni Eiji sa kanya.
"Ohhh Fuckk!!!!" Sumigaw nga si Myeong na walang bahid ng kahihiyan sa katawan. "Ugh! Ugh! Ugh! gosh! A-re you for real?!" Nagreklamo pa si Myeong sa lagay niyang iyon.
"Fuck babe! I like this... You're so fucking tight." Komento naman ni Eiji at hindi ko matanggap sa sarili ko kung bakit ako nakatagal sa kanila habang pinapanood silang dalawa na naglalampungan.
"Oh my gosh... shit! I'm cumming... ahhh!!!" Bigla na lang nangingisay ang katawang lupa ni Myeong na kasalukuyang tumatagaktak ng pawis sa sobrang lagkit ng kahayupang gawain nila.
"You can cum with me now babe... ugh!!" Bulong pa ni Eiji na parang pinaparinig pa. Lalo niya pang binilisan ang paglabas masok ng kanyang alaga sa pwerta ng malandi hanggang sa mamaga ito ng tuluyan.
"Argh fuck!!" Nanginginig ang katawan ni Myeong matapos alisin ni Eiji ang pagbaon ng alaga niya sa pagkababae nito nang tuluyan ng sumirit ang katas nilang pareho.
I never planned to face their betrayal anyway pero lagi na lang pumapalya ang pagkakataon sa akin para takasan ang kahihiyan nila. I was about to leave nang mabagsak ko ang hawak kong tray na may laman pang pagkain para sana kay Myeong.
"Oh! Para namang nakakita kayo ng multo sa lagay niyong iyan." I swear to them like it's their end at biglang nag-ayos ng sarili si Myeong.
"Lizette, I'm sorry kung naabala ka sa dahil sa akin." Kunwari ka pang hitad ka, isa ka din naman makating linta. Myeong was pestering me with her fraud humility at hindi ko din matanggap na nagpauto ako sa utang na loob ko sa kanya.
"You said na naghahanap-buhay lang si Eiji para panagutan niya ang pangangailangan namin ng anak niya, so anong ibig sabihin ng lahat ng ito?!" Giit ko sa kanila na magpaliwanag kung bakit niya katalik ang lalaking iyon behind my back.
Nagmaangan pa ang Myeong at mas ikinagulat ko ang naging tugon sa akin ni Eiji. "Hmmp! Bakit naman ako papatol sa laos at laspag na gaya mo? Ni hindi nga kita kilala kung sino ka." ani Eiji sa kanyang nakakaasar na tingin.
Ginatungan pa iyon ni Myeong sabay sabing, "You've heard him right?! Alis na baka hindi mo kayanin ang susunod mong makita." She said to me na para bang minamaliit niya ang pagkatao ko.
Sa sobrang inis ko ay pinagkakalat ko na lang ang mga pagkaing natapon ko sa kwarto na iyon. "Ito nga pala ang almusal mo. Dilaan mo na lang sa sahig tutal asal hayop ka naman pala, Myeong. Hindi mo naman kasi pinaalam agad sa akin." sabi ko kay Myeong as I fled away to their disgusting affairs na may naiwang contempt sa pagmumukha nila.
I was still in the hallway while contemplating what the heck did she do to Eiji. Alam kong hindi dapat ako nagpakampante sa mga nangyayari dahil baligtarin ko man ang mundo, we're still stuck in this dumpster country. Labag man sa loob ko pero kailangan ko ng umaksyon para sa sarili kong kapakanan.
───※•☞💉ﮩ٨ﮩ٨ـ📑☜•※───
Isang oras ang binilang bago muling harapin ni Lizette si Myeong while Eiji was sound asleep in Myeong's bedroom. Paglabas ni Myeong ng kwarto ay napansin niya si Lizette na may hawak na litrato sa kamay niya.
"What the heck! Bakit mo pinakikialaman ang mga gamit ko?!" inis nitong turan sa dalaga.
"So bawal na pala ako rito sa spot na ito? Umamin ka nga sa akin, ano ba ang tinatrabaho sa'yo ni Eiji? Maging mistress ka niya?" Lizette asked her with the most sincere curiosity.
"What if I told you that he was sold under my name? He volunteered himself na maging karamay ko sa anumang suliranin kasi he really loved me and cares for me." Myeong answered back with a smirking smile on her face na para bang pinaglalaruan ang peace of mind nilang dalawa ni Eiji.
Papalapit si Lizette sa kanya as the commotion starts in that mansion "Hindi naman ganoon makitungo sa akin si Eiji, ah. Did you tailor something in his mind and manipulate him to some extent?" ani Lizette na nagpipigil na ng galit sa kausap niya.
"Maybe, at hindi rin ako makapaniwala na ganoon kahina ang utak niya para hindi niya maintindihan kung ano ang totoo sa hindi." sagot ni Myeong habang natatawa sa mga nangyayari. Lizette can no longer control her anger as she pushed Myeong hard towards the mirror, adjacent to the master's bedroom.
The glass shattered and so her beauty was deformed. Nadidiri lalo si Myeong nang makita niya ang sarili sa salamin. "Argh...!!!" Paghagulgol ni Myeong sa sakit habang nakabaon ang ibang glass shards sa mukha niya while Lizette didn't flinch a bit sa ginawa niya.
Samantala ay naalimpungatan si Eiji sa kanyang pagtulog at nasaksihan ang away nilang dalawa ni Myeong at Lizette. "Bakit mo siya sinaktan? Balak mo ba siyang patayin?!" Galit na galit si Eiji habang binubulyawan si Lizette.
"Hindi ko sinasadya, okay! Tsaka hindi mo ba nakikita, pinaglalaruan ka lang ng hitad na iyan." Ayon naman kay Lizette habang dinuduro si Myeong na dinudugo ng malala sa mukha. Hindi naman namansin si Eiji dahil nakapokus ito para maagapan ang sugat ni Myeong sa mukha niya.
"You'll pay for this, bitch!" Myeong cursed at the top of her lungs while Eiji was trying to solve everything at nagkulong muli silang dalawa ni Myeong sa masters bedroom.
Nalaman na lang ni Lizette kung sino ang tinutukoy ni Myeong na kinakapatid niya nang mapansin niya ang larawan nilang dalawa kasama ang hinihinalang magulang sa pamamahay na iyon. "Hay deserve! Kung hindi ko mapapanagot si Dalton sa mga kasalanang ginawa niya sa akin, ikaw na mismo ang magbayad ng utang niya sa akin, Myeong. Parehong dugo't laman lang pala kayong dalawa, ay hindi pala. Halang ang bituka niyong pareho kahit hindi kayo magkadugo." ani Lizette sa kanyang sarili habang pinupuri ang sarili niyang katapangan laban kay Myeong.
Status de energia semanal
-- Ranking de
Poder 
-- Pedra de
Poder