Capítulo 33: แอปเปิลผลที่ 33 บ้านหลังใหม่ของเราสองคน

แกร๊ก

เสียงเปิดสวิตช์ไฟเพิ่มแสงสว่างภายในตัวบ้านที่เงียบสงัด ดวงตาสวยกวาดอยู่รอบบ้านที่ไร้เสียงเจี๊ยวจ๊าวของคล้ายฝน เข้าวันที่ 3 ของการใช้ชีวิตคนเดียวในบ้านหลังเดิม หลังจากคล้ายฝนต้องเดินทางไปถ่ายละครต่างจังหวัดนานหลายสัปดาห์ ทำให้บ้านหลังนี้ดูเงียบเหงาไร้ชีวา ไร้เสียงพูดคุยของน้องสาวที่คอยกวนใจ หรือสร้างเสียงหนวกหูรำคาญ

คับฟ้าพึ่งรู้สึกตัวว่าการอยู่คนเดียวในบ้านหลังโตจากแต่เดิมที่เคยเป็นที่อยู่อาศัยของสี่คนพ่อแม่ลูก และค่อย ๆ ลดเหลือสองคนจนกระทั่งเหลือแค่คับฟ้าเพียงคนเดียว มันช่างเหงาจับใจ กลายเป็นว่าคับฟ้าไม่คุ้นชินกับความเงียบไปเสียแล้ว จากที่เมื่อก่อนตอนไปรักษาตัวอยู่ที่อเมริกา เขารู้สึกชอบการใช้ชีวิตด้วยตัวคนเดียว มีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ตามใจ แต่ตอนนี้กลับไม่ใช่แบบนั้น การมีเสียงพูดคุย เสียงหัวเราะอยู่ใกล้ ๆ กลับเป็นอะไรที่ทำให้คับฟ้ารู้สึกสบายใจ อบอุ่น มีความสุขที่สุด

คิดถึงณธีร์จัง

"อรุณสวัสดิ์ครับคับฟ้า วันนี้มาเช้าเหมือนเดิมเลยนะครับ"

ณธีร์เดินเข้ามาทักทายยามเช้า ขณะที่คับฟ้าจัดเตรียมเอกสารใส่แฟ้มเพื่อความเป็นระเบียบเรียบร้อย