Capítulo 15: แยกทางกันก่อนน่ะพี่หวัง.... แล้วข้าจะตามท่านไป

เฟยหลงพยักหน้าตอบ และควบม้าจากไปอย่างรวดเร็ว เขาเดินทางที่ชายแก่คนนั้นวาดให้ เดินข้ามลำธาร ผ่านเข้าไปในใจกลางหุบเขา บรรยากาศเงียบอึมครึม ว้าเหว่ ไม่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงนกร้อง พอเดินผ่านไปอีกสักพักก็เห็นโครงกระดูกและกะโหลกคีรษะจำนวนมาก ทำให้เฟยหลงรู้สึกวังเวงในใจรู้สึกแปลกๆอย่างไรก็ไม่รู้ แต่ก็ต้องรีบเดินทางต่อไปให้ถึงจุดหมายให้เร็วที่สุด เขารีบควบม้าอย่างไว จึงผ่านหุบเขานั้นมาได้ แต่ก็ต้องเพบกับป่าไผ่ที่กว้างใหญ่แห่งหนึ่งซึ่งเป็นเส้นทางที่เขาต้องเดินผ่านอีกเช่นกัน