ราชันเร้นลับ 380 : ปิดม่านการแสดง
คาพินกำลังนอนแผ่ไปบนพื้นหินอ่อน ผิวหน้าของมันทั้งคันและเจ็บ สองมือหวังฉีกร่างกายตัวเองให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย จะได้หลุดพ้นจากความทรมานราวกับนรกนี่สักที
ทันใดนั้น มันเหลือบเห็นคลื่นความร้อนสีแดงฉานเริ่มแผ่ขยายไปทั่วห้อง ทุกสิ่งเกิดขึ้นและจบลงภายในเสี้ยววินาที ตบท้ายด้วยเสียงระเบิดคำรามอื้ออึงจนหูดับ
คาพินวาดฝันว่าในวาระสุดท้าย มันจะมีโอกาสเรียกความทรงจำแสนหวานจากอดีตกลับมาอีกครั้ง ช่วงเวลาระหว่างตนกับภรรยาและลูกน้อย มันจินตนาการว่า วินาทีดังกล่าวจะเต็มไปด้วยความสุขและปราศจากความเจ็บปวด ไม่ต้องเผชิญความรู้สึกผิดบาปจากการทรมานเหล่าเด็กหญิงเยี่ยงทาส
แต่ความเป็นจริง ในวินาทีนี้ อารมณ์หวาดกลัวและความปรารถนาเพื่อจะเอาชีวิตรอดกำลังอยู่เหนือทุกสิ่ง มันไม่อยากตาย แถมยังไม่มีความทรงจำแสนหวานในอดีตผุดขึ้นมาให้สมหวัง จิตสุดท้ายก่อนตายคือความเจ็บปวดเป็นล้นพ้น จนกระทั่งดวงวิญญาณถูกกระชากลงไปในความมืดมิดไร้ก้นบึ้งอันเป็นนิรันดร
บึ้มมมม!!
กระจกห้องอาหารแตกละเอียดในพริบตา เศษอิฐเศษปูนปลิวกระเด็นออกไปนอกตัวอาคาร เช่นเดียวกันกับประกายเปลวเพลิงสีแดงอมส้ม