ราชันย์เร้นลับ 147 : ผู้มาเยือนยามดึก
“มิสเตอร์ งานของคุณเสร็จแล้ว”
นักสืบเฮนรีกล่าวกับลูกค้าหนุ่มตรงหน้าด้วยเสียงแหบพร่ากว่าปรกติ ไคลน์สัมผัสถึงท่าทีโล่งใจจากอีกฝ่าย
“งานนี้ไม่ง่ายเลย แต่ก็เรียกว่ายากได้ไม่เต็มปาก พวกเราเพียงสิ้นเปลืองกำลังคนและทรัพยากรไปมาก ด้วยความสัตย์จริง ผมกำลังนึกเสียดาย น่าจะคิดค่าจ้างคุณให้แพงกว่านี้”
ไม่ว่านายจะพูดอะไร แต่ฉันไม่มีทางเพิ่มเงินให้เด็ดขาด!
ไคลน์เตือนสติตัวเองหนักแน่น สายตาชำเลืองมองเอกสารกองโตบนโต๊ะกาแฟ
“นั่นคือเอกสารสืบสวนของผมหรือ”
“ใช่”
เฮนรีใช้มือขวาวางบนปึกเอกสารมหึมาขนาดราวหกสิบหน้า ก่อนจะถอนหายใจเหนื่อยหน่าย
“ผมไม่เคยต้องทำเอกสารรายงานของลูกค้าคนใดซับซ้อนเท่านี้มาก่อน…”
เฮนรียังพูดไม่ทันจบประโยค หางตาเหลือบเห็นไคลน์ควักธนบัตรสี่ปอนด์ออกมาถือในมือ
มันพยายามเหลือบมองลายน้ำเพื่อแยกแยะระหว่างเงินจริงกับเงินปลอม
“ค่าจ้างงวดสุดท้าย”
ไคลน์โบกเงินไปมา · เฮนรีกระแอม
“คุณเป็นคนรักษาคำพูดมาก เฮ่อ… ผมไม่เคยนึกมาก่อนว่าจะมีงานไหนต้องใช้กระดาษมากมายขนาดนี้ ขาดทุนแย่เลย”
ชายหนุ่มก้มตัวหยิบกองเอกสารตรงหน้า