Capítulo 56: ระหว่างภูเขา

บทที่ 56 ระหว่างภูเขา

ไนติงเกลเดินช้าๆ ไปตามทางเล็กๆ ในร่องเขา

ทางเดินใต้เท้าเธอกว้างเท่าช่วงไหล่ ข้างๆ เป็นผาหินขนาดใหญ่ ฝั่งตรงข้ามเป็นผาสูงชัน สองสิ่งนี้มีระยะห่างจากกันประมาณสิบฟุต เหวที่คั่นอยู่ตรงกลางลึกจนมองไม่เห็นก้น เธอแนบตัวไปตามผาหินอย่างระมัดระวังเพื่อป้องกันตัวเองพลาดตกลงไป

เมื่อเงยหน้ามองข้างบน ก็เห็นท้องฟ้าซึ่งเหลือเพียงเส้นเล็กๆ กำลังส่องสว่างราวกับเส้นไหมเงินที่ลอยอยู่ท่ามกลางความมืดยามค่ำคืน แต่เธอรู้ว่าเวลานี้เพิ่งเลยเที่ยงวันไป…แม้เป็นเวลากลางวัน เธอก็ต้องถือคบไฟ ลำพังแค่เส้นแสงที่เล็ดลอดลงมาจากแนวผาหินไม่เพียงพอที่จะส่องทางข้างหน้าให้สว่าง เมื่อเดินนานเข้า เธอถึงกับเผลอจินตนาการไปว่าตัวเองกำลังเดินอยู่ในแกนกลางของภูเขาใหญ่

ข้อดีเพียงอย่างเดียวของที่นี่ก็คือ แม้ในหมู่เขาจะมีลมพัดกระหน่ำ หิมะโปรยปรายอย่างไร ก็ไม่ส่งผลกระทบใดๆ ต่อช่องเขานี้ นานๆ ทีจะมีเกล็ดหิมะสองสามเกล็ดร่วงลงมาจากเหนือศีรษะ ตกลงมากระทบผาหรือทางเล็กๆ แล้วละลายกลายเป็นไอไป อุณหภูมิในนี้ไม่สอดคล้องกับโลกภายนอก บางครั้งเธอยังมองเห็นไอร้อนผุดขึ้นมาจากเหวลึกที่ใต้เท้าเธอ