Baixar aplicativo
7.4% ดวงใจเจ้าเฟยหลง / Chapter 2: ดวงใจ...เจ้าเฟยหลง ตอนที่ 1.....แรกพบ

Capítulo 2: ดวงใจ...เจ้าเฟยหลง ตอนที่ 1.....แรกพบ

ดวงใจ...เจ้าเฟยหลง

ตอนที่ 1.....แรกพบ

ภาพของหญิงสาวรูปร่างอรชรกำลังเดินดับไฟที่ไม่จำเป็นตรงทางเดินกลับที่พักของตนนั้นทำให้แม่ทัพหนุ่มหยุดการเคลื่อนไหว เจ้าเฟยหลงใช้ความมืดของเงาไม้บังร่างกายสูงใหญ่ของตนเองไว้แล้วยืนสังเกตเงียบๆ นางผู้นั้นงดงามราวกับดอกเหมยที่เบ่งบานในฤดูใบไม้ผลิ รูปร่างราวกับรูปปั้นหยกสลัก ใบหน้ารูปไข่ได้สัดส่วน ดวงตาเรียวยาวหางตาโค้งตวัดขึ้นเล็กน้อย นัยน์ตาดำสนิท คิ้วโค้งสวย ส่วนริมฝีปากของนางนั้นก็เล็กมีสีชมพูระเรื่อเป็นเงา รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นที่มุมปากของแม่ทัพหนุ่ม เขาค่อยๆก้าวออกมาจากที่ซ่อนตัวและเดินตรงเข้าไปเป้าหมาย มือหนาเอื้อมไปจับมือบางของอีกฝ่ายไว้ตอนที่นางลดมือลงมาจากการดับไฟจากแสงเทียนที่อยู่สูงกว่าตัว

เฉินลู่เหลียนตกใจเมื่อถูกจู่โจม และถึงแม้ชายหนุ่มตรงหน้าจะรูปงามเพียงใดสำหรับนางการกระทำแบบนี้เท่ากับว่าเป็นการเสียมารยาท สาวใช้คนงามดึงมือของตนเองออกมาจากการเกาะกุมพร้อมทั้งขยับตัวออกห่าง สายตาจ้องมองมายังผู้ที่ฉวยโอกาสอย่างตำหนิและไม่เป็นมิตร

"ข้าเคยพานพบสตรีนอกด้านมาหลายต่อหลายเมือง แต่ไม่มีสตรีนางไหนมีมือที่นุ่มนวลน่าสัมผัสแบบที่เจ้ามี" ลู่เหลียนมองสบตาบุรุษรูปร่างสูงใหญ่ตรงหน้าก่อนที่จะตอบกลับชายผู้นั้น

"นั่นเพราะพวกนางต้องใช้มือในการทำงานบ้าน งานครัว หรือแม้แต่งานเกษตรกรรม มือที่กร้านเพราะทำงานย่อมน่ายกย่องมากกว่ามือที่อ่อนนุ่ม และท่านไม่สมควรที่จะเสียมารยาทกับสตรีที่เพิ่งพบหน้ากันครั้งแรก" คำติเตียนนั้นไม่ได้ทำให้แม่ทัพหนุ่มโกรธเคืองแต่งอย่างใจ ตรงกันข้ามเขากลับชอบเสียด้วย

"เจ้าอยู่ที่นี่รึ" ลู่เหลียนไม่ตอบ นางก้าวเท้าเดินหนีคู่สนทนา แต่ทว่าไปไหนไม่ได้ไกลเพราะถูกอีกฝ่ายดักหน้าเอาไว้

"หลีกทางด้วย"

"ตอบคำถามข้าก่อนสิ"

"ท่านไม่สมควรทำแบบนี้"

"ข้าเป็นแขกที่มาพักที่จวนของท่านผู้ว่า ถ้าเจ้าอยู่ที่นี่ก็ควรทำหน้าที่เจ้าบ้านที่ดีไม่ใช่รึ" คิ้วสวยขมวดเข้าหากันเมื่อฟังจับ หรือชายผู้นี้จะเป็นท่านแม่ทัพใหญ่ที่บรรดาสาวใช้ในครัวต่างพากันถามหาและอยากจะชมโฉมหน้ากันหนักหนา

"ท่านคือ" แม่ทัพหนุ่มยืดตัวเล็กน้อย แววตามีความทระนงในตนเองมากขึ้น เมื่อเห็นอีกฝ่ายหน้าซีด

"ข้าคือแขกของที่นี่ ข้าแซ่เจ้าชื่อเฟยหลง" สาวใช้คนงามย่อตัวทำความเคารพอีกฝ่าย แต่ถึงอย่างนั้นนางก็ยังคงไม่พอใจอยู่ดี

"ข้าขอตัว"

"เดี๋ยวสิแม่นาง เดี๋ยว เดี๋ยว" แม่ทัพหนุ่มพยายามขวางเมื่ออีกฝ่ายยังคงพยายามจะเดินหนี ยิ่งเห็นแบบนี้ยิ่งอยากที่จะรู้จักนางมากขึ้น

"ข้าอายุ 28 ปีแล้ว และยังไม่มีเมีย ข้าบอกเรื่องของข้าหมดแล้ว เจ้าหล่ะแม่นาง เจ้าชื่ออะไร อายุเท่าไหร่" ทำถามที่ถามแบบตรงไปตรงมาทำให้ฝ่ายที่ถูกถามไม่พอใจมากขึ้น

"ท่านจะอายุเท่าไหร่ จะมีหรือไม่มีภรรยาไม่เกี่ยวกับข้า โปรดหลีกทางด้วย" เจ้าเฟยหลงส่ายหน้าช้าๆ

"ดูเหมือนเจ้าจะไม่อยากสนทนากับข้า" ลู่เหลียนพยายามที่จะรักษามารยาทให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ชายผู้นี้ถึงแม้จะเป็นแม่ทัพใหญ่ แต่ทว่าเขาทำกิริยาไม่ดีกับนางเลย ควรหรือที่จะมาจับมือถือแขนสตรีที่เพิ่งพบเจอกันเพียงครั้งแรก

"ข้าเป็นเพียงสาวใช้ ไม่ควรที่จะพูดคุยหรือสนทนากับแม่ทัพใหญ่เช่นท่านมากไปกว่านี้เจ้าค่ะ" แม่ทัพหนุ่มยิ้มที่มุมปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากหญิงสาวทุกคนที่เคยพบ นางดูไม่ตื่นเต้นที่ได้พบเขา แถมยังทำเหมือนไม่อยากที่จะสนทนาด้วยอีกต่างหาก

"เจ้าไม่ได้มาที่นี่เพื่อดูแลข้าหรอกหรือ" ลู่เหลียนส่ายหน้าช้าๆ

"ข้ามาที่สวนแห่งนี้เพื่อตรวจสอบความเรียบร้อยของฟืนไฟ ดังนั้นเมื่อหมดหน้าที่แล้วข้าขอตัวนะเจ้าคะ"

"จะไม่บอกชื่อกับข้าหน่อยหรือ"

"ชื่อของสาวใช้อย่างข้าไม่ได้สำคัญอะไรเลยเจ้าค่ะ ข้าขอตัวนะเจ้าคะ" เมื่อพูดจบสาวใช้คนงามก็ใช้ความเร็วเบี่ยงตัวหลบและรีบเดินจากไป ทิ้งให้แม่ทัพหนุ่มมองตามด้วยสายตาที่ไม่พอใจ

"ข้าจะต้องรู้ชื่อของเจ้าให้ได้ แม่สาวใช้จอมหยิ่ง" เจ้าเฟยหลงพูดกับตัวเองด้วยความมุ่งมั่น เขาจะต้องรู้ชื่อของสตรีที่เพิ่งเดินจากไปให้ได้ และนางผู้นั้นสมควรที่จะต้องเรียนรู้ว่าไม่ควรแสดงกิริยาแบบนั้นกับเขา

-------------+

ดวงตาคมจ้องมองสตรีที่เดินตามหลังฮูหยินท่านเจ้าเมืองที่เข้ามาร่วมรับประทานอาหารเช้าด้วยความสนใจเพราะนางผู้นี้คือหญิงสาวคนเดียวกันกับที่ตนพบเมื่อคืน นางผู้นั้นเดินเข้ามาด้วยท่าทางสงบเสงี่ยมและเมื่อเห็นว่าฮูหยินท่านเจ้าเมืองนั่งที่ของตัวเองเรียบร้อยแล้ว นางก็ขยับตัวและก้าวไปยืนตรงมุมห้องรวมกับบรรดาสาวใช้

"เมื่อคืนหลับสบายไหมขอรับท่านแม่ทัพ" ท่านเจ้าเมืองเอ่ยถาม

"สบายดี ขอบใจท่านเจ้าเมืองและฮูหยินมากที่ดูแลขาเป็นอย่าง"

"เป็นหน้าที่ของพวกเราที่ต้องดูแลท่านอ๋องเจ้าค่ะ" ฮูหยินท่านเจ้าเมืองพูดออกมาบ้าง

"เรียกข้าว่าท่านแม่ทัพจะดีกว่า เรียกท่านอ๋องดูห่างเหินจนเกินไปเสียหน่อย"

"เจ้าค่ะ"

"เมื่อคืนข้าบังเอิญเจอคนๆหนึ่งที่สวนเข้า ดูเหมือนจะเป็นสาวใช้ที่ทำงานในจวนนี้" เจ้าเฟยหลงพูดพร้อมทั้งเหลือบตาไปมองคนที่ตนกำลังพูดถึงเล็กน้อย

"คนผู้นั้นทำอะไรให้ท่านไม่พอใจหรือเปล่าขอรับ" ท่านเจ้าเมืองเอ่ยถามบ้าง เนื่องจากเกรงว่าแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่จะไม่พอใจ เจ้าเฟยหลงส่ายหน้าช้าๆ

"ไม่ นางไม่ได้ทำอะไร แต่นางทำเหมือนไม่อยากพูดกับข้า" เฉินลู่เหลียนกัดริมฝีปากของตัวเองอยู่เงียบๆ ชายผู้นี้ร้ายกาจกว่าที่คิดไว้ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่พอใจพอสมควร

"อาจจะเป็นเพราะสาวใช้ที่จวนของข้าบางนางอาจจะไม่รู้จักท่านแม่ทัพ ถ้าอย่างไรข้าขอให้ท่านอภัยให้กับคนของข้าด้วยนะขอรับ" ท่านเจ้าเมืองเอ่ยขอโทษแทนคนของตน

"ท่านไม่จำเป็นต้องขอโทษแทนสาวใช้นางนั้นหรอกท่านเจ้าเมือง นางก็อยู่ที่นี่แล้วให้นางมาขอโทษข้าด้วยตนเองน่าจะดีกว่า" สองสามีภรรยามองหน้ากันเมื่อฟังจบ "เจ้าน่าจะรู้ตัวนะว่าข้าหมายถึงเจ้า" ลู่เหลียนเม้มปากแน่น นึกชังน้ำหน้าบุรุษที่นั่งวางท่าผู้นี้มากขึ้น อยากจะเดินหนีก็ทำไม่ได้เพราะการกระทำแบบนั้นมันอาจจะทำให้แม่ทัพผู้นี้ไม่พอใจมากขึ้นและอาจพาลไปถึงเจ้านายที่แสนดีของนางทั้งสองท่านด้วย นางก็จำต้องก้าวออกมาจากกลุ่มสาวใช้และเดินตรงไปหาชายเจ้าปัญหาอย่างเสียมิได้

"เจ้าเองรึลู่เหลียน" ฮูหยินท่านเจ้าเมืองถามเสียงเรียบ ไม่ได้ดุหรือตำหนิแต่อย่างใด

"ข้าขอโทษที่เสียมารยาทกับท่านแม่ทัพเจ้าค่ะ หากข้าทำกิริยาที่ไม่เหมาะสมออกไปก็ขอให้ท่านแม่ทัพยกโทษให้ด้วยนะเจ้าคะ" เฉินลู่เหลียนพูดออกมาอย่างเสียมิได้ นางไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำแบบนี้

"ท่านแม่ทัพโปรดอย่าถือโทษโกรธนางเลยนะขอรับ ลู่เหลียนอาจจะไม่รู้ว่าท่านคือผู้ใดจึงอาจจะแสดงกิริยาที่ไม่ดีกับท่าน" ท่านเจ้าเมืองออกรับแทนสาวใช้

"ข้าไม่ได้โกรธอะไรนางมากหรอก แค่สงสัยว่าหน้าตา หรือร่างกายของข้ามีอะไรน่ารังเกียจหรือนางถึงไม่อยากจะสนทนาด้วย" แม่ทัพหนุ่มยังคงพูดต่อ ฮูหยินท่านเจ้าเมืองมองมายังสาวใช้คนสนิทเงียบๆ เมื่อเห็นสีหน้านางก็พอจะเดาออกว่าลู่เหลียนคงกำลังอึดอัดกับสถานการณ์ตรงนี้มากพอสมควร

"ลู่เหลียนเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดมากเจ้าค่ะ" ภรรยาเจ้าเมืองพยายามแก้ต่างให้สาวใช้คนโปรด "ลู่เหลียนขอโทษท่านแม่ทัพอีกครั้งสิ ขอให้ท่านแม่ทัพยกโทษให้ด้วย"

"ข้าต้องขอโทษท่านแม่ทัพอีกครั้งหากแสดงกิริยาไม่ดีออกไป แต่ทว่านั่นเป็นเพราะข้าไม่รู้ว่าท่านคือแม่ทัพใหญ่ขององค์จักรพรรดิ"

"ชื่อลู่เหลียนสินะ ทำไมเมื่อคืนข้าถามแล้วถึงไม่ยอมบอกล่ะ ชื่อเจ้าก็เพราะดีไม่น่าจะต้องปิดบัง" แม่ทัพหนุ่มเอ่ยถาม ลู่เหลียนเงยหน้าขึ้นมามองสบตาผู้ที่ถามแล้วก็พบว่าเขาส่งสายตาที่บ่งบอกว่านางแพ้แล้วมาให้

"ช่างเถอะ เอาเป็นว่าข้าจะไม่ถือโทษโกรธเจ้าก็แล้วกัน"

"ขอบคุณท่านแม่ทัพเจ้าค่ะ" สาวใช้คนงามกล่าวเพียงสั้นๆและทำท่าจะเดินกลับไปยังที่ของตนแต่แล้วก็ต้องหยุดเมื่ออีกฝ่ายเริ่มพูดต่อ

"เจ้ายังไม่ได้ตอบคำถามที่ข้าถามเมื่อคืนเลยนะ"

"ลู่เหลียนท่านแม่ทัพถามอะไรเจ้าก็ตอบสิ" ท่านเจ้าเมืองพูดต่อเมื่อเห็นว่านางยังคงเงียบ

"ข้าจำไม่ได้แล้วเจ้าค่ะว่าท่านแม่ทัพถามอะไร" เจ้าเฟยหลงส่งสายตาไม่เชื่อเมื่อได้ยินแบบนั้น แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะแค่เห็นแม่สาวใช้โฉมงามทำหน้าไม่ถูกก็พอใจแล้ว

"เอาหล่ะ จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ข้าเข้าใจว่าเจ้าอาจจะความจำไม่ดี"

"เชิญท่านแม่ทัพรับประทานอาหารต่อเถิดขอรับ" ท่านเจ้าเมืองตัดบท ส่วนฮูหยินท่านเจ้าเมืองได้แต่มองสาวใช้คู่ใจของตนเองด้วยความเห็นใจเพราะดูจากท่าทางของลู่เหลียนแล้วคงจะอึดอัดมากพอสมควร

"ลู่เหลียน ที่นี่ไม่มีอะไรแล้ว เจ้ากลับไปทำงานของเจ้าต่อเถิด" เฉินลู่เหลียนมองสบตานายหญิง อยากจะขอบคุณท่านหลายๆครั้งที่ช่วยให้นางออกไปจากสถานการณ์ที่น่าอึดอัดตรงนี้

"เจ้าค่ะ" พูดจบสาวใช้คนงามก็ปลีกตัวออกไปทันที ทิ้งให้แม่ทัพหนุ่มไม่พอใจเพราะรู้ดีว่าสองสามีภรรยาคู่นี้ต้องการจะกันแม่สาวใช้ตัวดีออกไปจากตรงนี้ เมื่อหญิงที่หมายตาเดินออกไปแล้วความคิดบางอย่างก็แล่นเข้ามาในสมอง ความคิดนี้ทำให้แม่ทัพหนุ่มยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

------------+

ฮูหยินท่านเจ้าเมืองพยักหน้ารับรู้เมื่อฟังเรื่องราวจากปากของสาวใช้คนสนิทจบ รู้สึกไม่พอใจกับสิ่งที่แม่ทัพใหญ่ทำกับสาวใช้ของตนมากพอสมควร

"ข้าต้องขอโทษฮูหยินด้วยนะเจ้าคะที่ทำให้ต้องลำบากใจเมื่อเช้า" ผู้เป็นนายหญิงส่ายหน้า พอจะเข้าใจความรู้สึกของสาวใช้คนโปรดอยู่บ้าง

"ไม่ต้องคิดมากหรอกลู่เหลียน เขาแสดงกิริยาไม่ดีออกมา มีอย่างที่ไหนเจอหน้ากันเพียงแค่ครั้งแรกก็ถือวิสาสะจับมือถือแขนเสียแล้ว คงจะอยู่ที่หน้าด่านนาน บวกกับที่จวนอ๋องคงมีสาวใช้มากหน้าหลายตาให้จับ เลยคิดว่าผู้หญิงดีๆทั่วไปไม่ใช่แบบนั้น" ถึงแม้ว่าเฉินลู่เหลียนจะเป็นเพียงแค่สาวใช้ แต่ท่านก็รักและเอ็นดูนางมาก บวกกับท่านและท่านเจ้าเมืองไม่มีบุตรด้วยกัน เลยไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะรักนางเหมือนลูก

"เจ้าค่ะ"

"เขาจะพักอยู่ที่นี่อีกเพียงแค่ 1 ราตรี ดังนั้นเจ้าไม่ต้องเข้าไปตรวจดูความเรียบร้อยในสวนตอนกลางคืนหรอกนะ ให้ท่านแม่ทัพกลับไปก่อนก็แล้วกัน"

"เจ้าค่ะ" สาวใช้คนสวยรับคำ รู้สึกสบายใจที่เจ้านายของตนเข้าใจและเห็นใจ ฮูหยินท่านเจ้าเมืองเป็นเจ้านายที่ดีมาก ท่านรักและปฏิบัติกับนางเป็นอย่างดีราวกับว่าเป็นลูกแท้ๆ ไม่เฉพาะเพียงแต่ฮูหยินเท่านั้น ท่านเจ้าเมืองเองก็เช่นกัน


PENSAMENTOS DOS CRIADORES
Kulabkaew Kulabkaew

ของขวัญจากผู้อ่านคือกำลังใจในการสร้างสรรค์ผลงาน ช่วยส่งกำลังใจให้ไรต์หน่อยนะ!

Load failed, please RETRY

Presentes

Presente -- Presente recebido

    Status de energia semanal

    Rank -- Ranking de Poder
    Stone -- Pedra de Poder

    Capítulos de desbloqueio em lote

    Índice

    Opções de exibição

    Fundo

    Fonte

    Tamanho

    Comentários do capítulo

    Escreva uma avaliação Status de leitura: C2
    Falha ao postar. Tente novamente
    • Qualidade de Escrita
    • Estabilidade das atualizações
    • Desenvolvimento de Histórias
    • Design de Personagens
    • Antecedentes do mundo

    O escore total 0.0

    Resenha postada com sucesso! Leia mais resenhas
    Vote com Power Stone
    Rank NO.-- Ranking de Potência
    Stone -- Pedra de Poder
    Denunciar conteúdo impróprio
    Dica de erro

    Denunciar abuso

    Comentários do parágrafo

    Login