Capítulo 15: เรียนรู้

"ไม่แก่ไม่ตาย" กูณฑ์ทวนคำ หากความเป็นอมตะหมายถึงความไม่แก่ด้วย ก็ทำให้กูณฑ์รู้สึกโล่งใจขึ้นมาก เพราะอย่างน้อย ๆ เขาก็ไม่ต้องเป็นภาระของคนรุ่นหลัง กูณฑ์ก้มลงสำรวจแขนขาตัวเอง นึกโมโหที่ตัวเองไม่รู้จักออกกำลังสร้างกล้ามเนื้อมากกว่านี้ หากเขารู้สักนิดว่าวันหนึ่งเขาต้องมาติดอยู่ในร่างเก้งก้างของเด็กหนุ่มวัยสิบห้าปีนี้ตลอดไป เขาคงจะเชื่อฟังพ่อ กินอาหารที่มีประโยชน์ นอนหลับพักผ่อนให้เพียงพอ ออกกำลังกายเยอะ ๆ แต่ตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะกลับไปอยู่บนโลกมนุษย์ได้ไหม จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเพื่อนร่วมชั้นของเขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่ แก่แล้วตายไป แต่เขาก็ยังอยู่เหมือนเดิม คิดถึงตรงนี้น้ำตาของกูณฑ์ก็ไหลออกมา แค่คิดว่าเขาต้องอยู่โดดเดี่ยวไปทั้งชีวิต กลายเป็นตัวประหลาดอย่างสมบูรณ์แบบก็ทำเอาเขากลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ แต่อยู่ ๆ กูณฑ์ก็เกิดความคิดดี ๆ ขึ้นมา ถ้าเขาเลือกให้ใครสักคนเป็นอมตะเหมือนเขาได้ล่ะ คนที่อยู่เคียงข้างเขาตลอดไป เขาหันไปทางบุปผาก่อนถามว่า