Baixar aplicativo
34.61% ล่านิรันดร์ / Chapter 9: บทที่ 8 ความโกลาหล

Capítulo 9: บทที่ 8 ความโกลาหล

อีคอนยืนอยู่ท่ามกลางกลุ่มคนร้าย บรูคหันเป้าหมายมาทางอีคอนก่อนจะส่งสายตาให้เพื่อนในกลุ่มยืนล้อมเอาไว้

"ถ้าจำไม่ผิด รูปร่างลักษณะอย่างนี้เจ้าคือรัชทายาทจากฝั่งริลกลิมสินะ มีธุระอะไรกับคนของอาณาจักรโพราเท็สไม่ทราบ ถึงสงครามจะยุติลง แต่อย่าคิดว่าเราจะลืมสิ่งที่พวกแกทำกับพวกเราได้นะเว้ย"

"นี่หรือวะองค์รัชทายาท พอเห็นตัวเป็นๆ ก็รู้สึกขยะแขยงขึ้นมาทันทีเลยวะ" เพื่อนบรูคที่อยู่ด้านข้างอีคอนพูดขึ้นพลางลูบขนแขน คำด่าประณามพวกนั้นอีคอนเจอตั้งแต่เด็กจนเคยชินแล้ว แต่หากเป็นจิตของฮาวเวอร์แล้วล่ะก็ คนพวกนี้อาจไปนอนคุยกับรากต้นสนเลยก็ได้ แต่ในเมื่อตอนนี้เป็นจิตของอีคอน และวิธีการรับมือกับเรื่องแบบนี้ของเขาคือ

"ขออภัยที่เข้ามาขัดจังหวะสนทนา แต่ว่าข้าเห็นคนถูกทำร้ายเลยไม่อาจอยู่เฉยได้"

"อยู่เฉยไม่ได้แล้วแกจะทำอะไร หา? คิดว่าเป็นรัชทายาทริลกลิมแล้วพวกเราต้องก้มหัวให้รึไง" คนพูดเดินเข้ามาพร้อมตบหัวอีคอนหนึ่งที "จำไว้ใส่กะโหลกบ้างก็ดีว่าที่นี่คือโพราเท็ส ไม่ใช่ที่ที่พวกเจ้าริลกลิมจะมาระรานกันได้ง่ายๆ "

"เฮ้ย ทำอย่างนั้นมันจะดีหรือวะ ถ้าไอ้พวกริลกลิมมันรู้ว่าเราทำอะไรกับรัชทายาทของมัน มันอาจจะมาเล่นงานเราทีหลังก็ได้"

"งั้นก็อย่าให้พวกมันรู้สิวะ ฆ่าปิดปากไอ้เด็กเวรนี่ซะก็สิ้นเรื่อง"

พูดจบคนที่อยู่ด้านข้างก็เตะกลางหลังของอีคอนจนหลังแอ่นเซไปด้านหน้า บรูคที่อยู่ด้านก็เตะเสยคางอีกทีไม่ให้ล้มมาทางเขา แต่ละคนผลัดกันเตะไปมาตามการเซของอีคอน เจดนอนกุมท้องทั้งผวากับภาพที่เห็น คนในเขตนี้ต่างรู้จักเรื่องที่รัชทายาทพลัดหลงจากมาตุภูมิมายังอาณาจักรโพราเท็สทั้งถูกสาปในมีรูปร่างอัปลักษณ์ตั้งแต่ยังเป็นทารก ตอนได้ยินเรื่องราวนั้นครั้งแรกเขาก็รู้สึกสงสารในชะตากรรมของคนผู้นี้แล้วยังต้องมาเห็นการถูกทำร้ายของเขาอีก ขนาดทุกคนรู้ว่าเขาเป็นถึงเจ้าชายจากเมืองอื่นยังไม่เว้นถูกรังแก ถ้าตอนที่ยังไม่เปิดเผยสถานะเขาจะโดนหนักกว่านี้ขนาดไหน

"หยุดเถอะบรูค เจ้าต้องการแค่ข้าไม่ใช่หรือ? "

"ไม่ต้องมาสั่งข้า!"

บรูคตั้งท่าจะเตะเจดที่นอนนิ่ง อีคอนรับรู้การเคลื่อนไหวนั้นก็กระโดดเข้าไปเกาะร่างบรูคเอาไว้จนเสียหลัก

"อ๊าก ปล่อยนะเว้ยไอ้เด็กเวร"

คนอื่นที่เห็นการเคลื่อนไหวนั้นก็ชะงักไปทันทีการที่เด็กถูกเตะจนเสียหลักขนาดนั้นยังมีพละกำลังไปเกาะหลังคนอื่นด้วยความเร็วอีก ดูยังไงก็รู้ว่านั่นไม่ใช่เรื่องที่เด็กธรรมดาจะทำได้ แต่ล่ะคนหยิบมีดขึ้นมาตั้งท่าจะแทงอีคอนในตอนที่ยังเกาะหลังบรูคอยู่

ฉึก!

"อ๊ากกกกกก! ใครแทงข้า!!"

อีคอนหลบวิถีมีดจนมันไปปักอยู่กลางหลังของอีกคน ด้ามมีดยังคงคาที่แผ่นหลังก่อนที่มีดด้ามอื่นๆ จะปักตามอย่างไม่สนใจคนที่โดน เป้าหมายของคนพวกนี้คือการได้ฆ่าอีคอน เด็กประหลาดที่แทงเท่าไหร่ก็หลบหลีกได้ เพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว บรูคจึงล้มลงไปกับพื้นทั้งเลือดไหลโชก

"เอาไงดีวะ ทำไมมันหลบมีดได้ทั้งที่ตอนเราเตะมัน มันยังหลบไม่ได้สักเลยตีน"

"หรือว่ามันแกล้งอ่อนแอเพื่อลองใจพวกเรา? "

พอคิดถึงตรงนี้ต่างคนต่างขนลุก การลองใจนั้นมีไว้สำหรับทดสอบคน ไม่ว่าจะการลองใจด้วยวิธีไหน ผลลัพธ์ที่ผู้ทดสอบไม่ผ่านต้องเจอก็คือบทลงโทษ

"หยุดทำชั่วแล้วหรือ" อีคอนถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง "เจ้าจะขอให้พระเจ้าลงโทษเจ้าตอนไหน ตอนนี้หรือโลกหน้า"

นั่นฟังดูเหมือนเป็นคำถาม แต่คนถามกลับไม่ได้ต้องการคำตอบ อีคอนเดินไปที่บรูคก่อนจะกดปิดเปลือกตาเขาให้หลับสนิท แล้วยกมือขึ้นแตะศีรษะพลางกล่าวคำภาวนา

"ข้าแต่พระเจ้า โปรดอภัยให้ชายผู้นี้ด้วย เขาไม่อาจบรรลุบททดสอบของพระองค์ได้ จนมีจุดจบเป็นความตายที่น่าเศร้า หากเขาต้องกลับไปยังปรโลกที่จากมา ได้โปรดให้เขาได้ตระหนักรู้ถึงความผิดบาปที่ทำด้วย"

หลังจากคำภาวนากล่าวจบ ละอองแสงสีขาวเทาหลุดลอยออกจากร่างต่อหน้าต่อตาเขา นั่นเป็นภาพที่ไม่มีใครเห็นนอกจากเขา อีคอนเหม่อมองละอองแสงนั้นลอยหายไปไกลจนหลับสายตา

"โอ๊ยยยย ช่วยข้าด้วย ข้าเจ็บเหลือเกิน"

เสียงหนึ่งเรียกสติให้กลับมา คนทั้ง 7 หนีหายเข้าไปในป่านานแล้ว แต่เจดยังนอนกุมท้องด้วยความเจ็บปวดอยู่ อีคอนรีบถกเอากางเกงที่เขาสวมออก เจดไม่มีเรี่ยวแรงจะขัดขืนก็ได้แต่สงสัยในการกระทำนั้น

"เจ้าจะทำอะไรน่ะ ข้าปวดท้องจะตายอยู่แล้ว ทำไมไม่ไปหาคนมาช่วย"

"ไปตอนนี้ก็ไม่ทันหรอก ระยะทางไปกลับจากตรงนี้คงต้องใช้เวลาอีกนาน ขืนรอนานอีกหน่อยเจ้าคงหมดแรงเบ่งก่อน อาจเกิดอันตรายกับเจ้าและเด็กได้ เพราะงั้นข้าจะทำคลอดให้ตอนนี้ ไม่ต้องห่วง ข้าเคยทำมาแล้ว"

'แต่ก็เคยทำให้เฉพาะผู้หญิงล่ะนะ กับเพศชายอาจไม่ต่างกันก็ได้'

อีคอนถ่างขาเจดออกปล่อยให้นอนในองศาที่เบ่งได้ง่าย รูทวารของเจดเริ่มขยายออกจนเห็นเปลือกไข่สีขาว

"เอาล่ะ ค่อยๆ เบ่งเป็นจังหวะตามข้านะ เอ้า! ฮืบบบบบบ"

"อืบบบบบบ"

"เอ้า! ฮืบบบบบบบบ"

"อืบบบบบบบบ"

เมื่อเบ่งแรงออกตามจังหวะทำให้เจดมีช่วงให้หายใจก่อนเขาจะเริ่มจับจังหวะได้แล้วเบ่งแรงขึ้นอีก

"อืบบบบบบบบบ"

พรวด!

ไข่ทั้งฟองหลุดออกจากช่องทวาร เมือกใสปกคลุมเอาไว้จนเหนียวเหนอะ อีคอนถอดเสื้อคลุมตัวออกแล้วห่อไข่ด้วยผ้าเอาไว้ อุ้มไปหาคนฟักออกให้เขาดูสภาพไข่ที่ยังแข็งแรงดี

"เจ้าดูนี่สิ ไข่น้อยๆ ที่เจ้าฟักออกมา"

เจดเบือนหน้าหนี เขาดีใจที่อีคอนช่วยเอาออกมาให้ แต่ไม่ได้ดีใจที่ได้เป็นผู้ฟักออกมา

"เจ้าช่วยรีบๆ ทำลายไข่นั่นก่อนที่จะมีใครมาเห็นที ข้าไม่อยากถูกประณามว่าเป็นตัวอุ้มมาร…"

เจดทำสีหน้าเศร้าทั้งขอร้อง อีคอนมองดวงตานั้นไร้เดียงสาอย่างน่าสงสาร

"ถ้าเจ้าไม่ต้องการ ข้าขอเก็บเอาไว้ได้หรือเปล่า"

เจดทำหน้าแปลกใจทั้งผวา "เจ้าจะเก็บไว้ทำไม ถ้ามีใครรู้ว่าไข่นั่นเป็นของข้า ครอบครัวข้าอาจจะซวยเอาได้ ทางที่ดีเจ้ารีบทำลายไข่นั่นก่อนมันจะฟักออกมาจะดีกว่า"

อีคอนไม่ฟังทั้งห่อไข่ฟองนั้นไว้กับตัว "ข้าจะอยู่เฝ้าเจ้าจนกว่าเจ้าจะฟื้นตัว หรือไม่ก็จนถึงตอนที่มีคนมาตามหาเจ้า"

เจดจนปัญญาจะให้อีคอนทุบไข่ก็ปล่อยร่างอ่อนเพลียให้พักผ่อน ไม่นานเสียงบางอย่างก็ดังเข้ามาในป่า

"เจดดดด ลูกอยู่ไหน… เจด!"

คนตะโกนเห็นเจดนอนพิงต้นไม้อยู่ลำพังก็รีบวิ่งเข้ามาดู เจดไม่ได้ใส่กางเกงทั้งยังมีเมือกใสไหลตามร่องขา

"เจด! นี่มันเกิดอะไรขึ้น"

ผู้เป็นแม่รีบวิ่งมาดูลูกพร้อมบิดาและพี่ชายพี่สาวเดินตามหลัง เจดพอเห็นทั้งครอบครัวเข้ามาดูทั้งเป็นห่วงเขาก็ปล่อยโฮออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ คนทั้งบ้านต่างงงสงสัย​แต่ก็ไม่ได้ซักไซ้อะไรต่อ พ่อกับพี่ชายพยุงเจดขึ้นแล้วพากลับไปที่บ้าน

อีคอนมองดูเจดเดินออกจากป่าไปไกลก่อนจะถลาลงจากต้นไม้ที่เจดพิงลงมาพร้อมศพของบรูค อีคอนโยนศพบรูคเข้าป่าไปไกลๆ จากที่เจดอยู่ก่อนจะเดินกลับไปที่ค่ายพักของกองกำลังปฏิวัติ

ในยามดึกยังคงมีทหารเฝ้ายามอยู่ตามจุดต่างๆ ทหารไม่เคยเห็นอีคอนเดินเข้าเต็นท์มาตอนดึกก็รีบวิ่งไปตามท่านแม่ทัพให้มาดู แม่ทัพน็อลตื่นขึ้นมาทั้งชุดลำลองมองร่างแคระแกร็นอุ้มของบางอย่างเดินเข้าค่ายทหารอย่าทุลักทุเล อีคอนเดินมาจนถึงหน้าค่ายก็เริ่มมีคนเดินเข้ามาหาพลางจะช่วยถือของ แต่เขาห้ามเอาไว้ก่อนพลางมองไปที่แม่ทัพน็อล

"ผมต้องการเต็นท์ส่วนตัวโดยด่วนครับ"

แม่ทัพน็อลมองห่อผ้าอย่างสงสัยก่อนจะสั่งให้ทหารไปตั้งเต็นท์ในทันที รอไม่นานก็ได้เต็นท์พอให้คลุมหัว อีคอนรีบเข้าไปในเต็นท์ก่อนจะนั่งลงถอดห่อผ้าออกเผยให้เห็นไข่ภายใน แม่ทัพน็อลแอบมองตามหลังก็ถึงกับตกใจจนเกือบหยิบดาบมาฟัน แต่สะดุดสายตาของอีคอนเสียก่อน

"ข้าขอผ้าหลายๆ ผืนหน่อยได้ไหม"

คำขอนั้นไม่ยากที่จะหาให้ แต่ที่ยากคือการเก็บสิ่งนั้นไว้ในค่ายแห่งนี้ต่างหาก

"ท่านฮาวเวอร์ขอรับ หากท่านไม่ทราบ การเก็บไข่นั้นไว้กับตัวอาจนำภัยมาหาท่านได้นะขอรับ"

"ไข่ของมารฝังไข่น่ะหรือ ข้าได้ยินเรื่องราวทั้งหมดแล้วล่ะ และข้าไม่อาจทำใจทิ้งลงได้หากยังไม่เห็นกับตาว่าสิ่งนี้คืออะไร"

แม่ทัพน็อลคัดค้านอยู่ในใจ แต่เขาเองก็รู้เพียงเรื่องเล่าที่ส่งต่อกันมา ไข่นี้เกิดจากโรคกระสันกามารมณ์ หรือที่ชาวบ้านเรียกโรคกระสันที่เป็นได้ทั้งชายทั้งหญิง คนเป็นโรคนี้จะมีอาการตั้งแต่อายุ 14 ปีจนถึง 40 แต่ไม่แน่ไม่นอน โรคกระสันต่างจากกามารมณ์ทั่วไปตรงที่โรคนี้จะมีอาการกระสันอยากทุกเดือน เป็นนานถึงอาทิตย์ ทำให้คนเป็นทำมาหากินลำบาก ร่วมถึงเข้าเป็นทหารไม่ได้ด้วย หากคนที่เป็นโรคนี้ได้มีเพศสัมพันธ์กับใครสักคนแล้ว จะตั้งครรภ์ได้ง่ายถึงแม้จะเป็นชายก็ตาม และไม่รู้เพราะเหตุใดโรคนี้ถึงได้ไปเกี่ยวโยงกับความเชื่อเรื่องปีศาจมาร อาจเพราะความไม่ปกติที่ชายตั้งครรภ์ทำให้ถูกแบ่งแยกออกจากสังคม คนไม่ยอมรับ จึงกีดกันไปให้เป็นความผิดของปีศาจแทน

"นายท่านขอรับ เรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับความเชื่อของคนทั้งเมือง ถ้าหากเรื่องที่เขาคิดมาตลอดมันผิดจากที่เชื่อ บางทีอาจเกิดความโกลาหลได้"

"ไม่ต้องห่วงหรอกครับ บางทียุคสมัยมันก็ขับเคลื่อนได้เพราะความโกลาหล" อีคอนได้ผ้ามาห่อให้ความอบอุ่นแก่ไข่ฟองน้อย แล้วจึงขอให้คนอื่นออกไปก่อนเพื่อให้ไข่พักผ่อน

หลายวันต่อมา อีคอนเฝ้าดูไข่ไม่ห่างแม้แต่ก้าวเดียว เขาคลุกอยู่กับเต็นท์ไม่ไปไหนจนเวลาล่วงเลยไปสองอาทิตย์ กองกระดาษหนังวางเกลื่อนพื้นภายในเต็นท์ แม่ทัพน็อลเองก็เร่งสร้างอาคารตามที่ฮาวเวอร์สั่งและแอบแวะมาดูอีคอนอยู่ไม่ห่าง การที่แต่ล่ะวันผ่านไปอย่างลุล่วงด้วยดี ทำให้แม่ทัพน็อลวางใจอยู่เป็นพัก แต่แล้วเรื่องราวที่เขาคาดการก็เกิดขึ้น

ชายหนุ่มร่างอวบเดินเข้ามาด่อมๆ มองๆ อยู่บริเวณค่ายทหารจนน่าสงสัย ด้วยความแปลกใจที่ชาวบ้านของอาณาจักรโพราเท็สไม่เคยเฉียดใกล้ค่ายทหารของกองกำลังปฏิวัติมาก่อน แม่ทัพน็อลจึงเดินเข้าไปดูใกล้ๆ เพราะเหมือนว่าคนจมูกไวอย่างกัมป์ หนึ่งในหัวหน้าหน่วยกองกำลังปฏิวัติจะออกไปรับหน้าแทนก่อน

"เจ้ามีธุระอะไรกับค่ายทหารรึเปล่า? ที่แห่งนี้ไม่ใช่ที่ที่ชาวบ้านธรรมดาอย่างเจ้าจะเข้าออกได้ง่ายๆ "

"ขะ ข้าแค่…"

เจ้าตัวยังไม่อธิบายอะไรก็รีบวิ่งหนีไปโดยไม่ตอบคำถาม กัมป์มองแผ่นหลังวิ่งออกไปไกลก็ได้แต่งงว่าตัวเองทำอะไรผิด

"หรือว่าเจ้านั่นจะเป็นสายให้ทหารโพราเท็สมาสืบความลับของค่ายเรา" แม่ทัพน็อลเดินไปอยู่ด้านหลังอย่างเงียบๆ ก่อนที่กัมป์จะหันมาเห็น "อุ่ย ท่านแม่ทัพ ท่านมาตั้งแต่เมื่อไหร่? "

"ก็ตั้งแต่เจ้าแยกเขี้ยวใส่เด็กหนุ่มนั่นไงเล่า เจ้าทำหน้าตาน่ากลัวอย่างนั้นใครจะกล้าเข้าใกล้"

"ข้าเนี่ยนะ? ข้าออกจะหล่อเหลาจนสาวเหลียวมีตรงไหนให้น่ากลัวกัน"

แม่ทัพน็อลไม่เถียงต่อก่อนจะทอดมองไปทางเด็กหนุ่มที่วิ่งออกไป

"ท่านแม่ทัพคิดเห็นอย่างไรขอรับ"

"บางทีเด็กหนุ่มคนนั้นอาจเป็นโรคกระสันเจ้าของไข่ที่ท่านฮาวเวอร์นำมา"

"ฮืม? เจ้าเด็กคนนั้นน่ะหรือ? ท่านรู้ได้ยังไงขอรับ ขยายความให้ข้าเข้าใจอีกสักนิดที"

น็อลมองกัมป์อย่างระอา เจ้านี่มันเก่งเรื่องต่อสู้ก็จริง แต่ยังอ่านสถานการณ์ไม่ขาด "เด็กหนุ่มคนนั้นเข้าวัยออกรบแล้วแต่ยังอยู่ติดกับบ้าน ร่างกายหนาอวบดูสุขภาพดีไม่เป็นโรค แถมยังมีกลิ่นประหลาดที่มีเพียงคนบางประเภทจะแยกออกได้"

"กลิ่นประหลาดหรือขอรับ อืม… แต่เจ้านั่นก็มีกลิ่นจริงๆ ถึงจะจางจนแยกไม่ค่อยออกก็เถอะ"

"อันที่จริงเจ้าควรไปล้างมือเปื้อนเลือดนั่นก่อนแล้วค่อยมารับแขกจะดีกว่า หากเจ้าโผล่มาสภาพนี้อีกคงเสียภาพลักษณ์ของค่ายหมด"

"อะ เอ่อ ขอรับ"

กัมป์เดินกลับไปสนามฝึกสั่งทหารในหน่วยให้พักผ่อนก่อนที่ตัวเองจะไปล้างมือ ส่วนแม่ทัพน็อลมองรอบค่ายทหารหนึ่งรอบก่อนจะเดินกลับเข้าไป

วันต่อมาหน้าค่ายมีคนของอาณาจักรโพราเท็สเดินเข้ามาเป็นที่ฮือฮาของคนทั้งค่าย เมื่อเหลือบไปดูเป็นหนุ่มร่างอวบคนเดิม แม่ทัพน็อลจึงเดินเข้าไปหา

"วันนี้เจ้ามีธุระอะไรกับที่นี่หรือ? "

"ข้ามาหารัชทายาทของอาณาจักรริลกลิม วันก่อนเขาช่วยให้ข้าพ้นภัยจากโจร ข้าเลยเอาของมาขอบคุณ"

ในตะกร้าน้อยมีขนมปังกับนมหนึ่งไห แม่ทัพน็อลมองเด็กหนุ่มก่อนจะกล่าวออกไป

"ข้าได้ยินว่าที่โพราเท็สมีอาหารไม่เพียงพอต่อประชากรไม่ใช่หรือ การที่เจ้าเอาอาหารมาให้คนอาณาจักรอื่นเช่นนี้ไม่เป็นการเฉือนเนื้อให้วัวกินหรือ ท่านฮาวเวอร์เองก็เป็นถึงรัชทายาทไม่มีทางอดอยากในค่ายเราอย่างแน่นอน ข้าคิดว่าคงต้องรับเพียงน้ำใจส่วนเรื่องที่เจ้ามาหา ข้าจะไปกล่าวกับเจ้าชายเอง ถ้าเขาอยากพบเจ้า ข้าจะมาบอก"

เด็กหนุ่มถูกปล่อยให้ยืนตามลำพังกลางค่ายฝึกที่มีคนมากฝีมือมองเขาเป็นตาเดียว เสียงพูดคุยรอบตัวทำให้เขารู้สึกประหม่าจนยากจะขยับตัว

"เจ้าได้กลิ่นนั่นรึเปล่า"

"กลิ่นอะไรของเจ้าข้ายังไม่ได้กลิ่นเลย"

"กลิ่นของคนเป็นโรคกระสันไงเล่า กลิ่นนั่นจะยั่วยุให้ผู้คนลุ่มหลงจนอยากมีเพศสัมพันธ์ด้วย เจ้าแยกไม่ได้รึ "

มีบางคนพูดถึงกลิ่นบางอย่างที่เจดเองก็ยังไม่เข้าใจจนแม่ทัพน็อลยืนอยู่ต่อหน้าเขา

"ท่านฮาวเวอร์อนุญาตให้เจ้าเข้าพบแล้ว ตามมา"

เจดเดินตามหลังท่านแม่ทัพไปยังเต็นท์ที่พักขนาดใหญ่ไม่ไกลนักก่อนจะเปิดผ้าให้เขาเข้าไป ภายในเต้นมีกองกระดาษราคาแพงวางเกลื่อนพื้นดูไร้ค่า อีคอนนั่งอยู่ตรงกลางพลางเฝ้าฟังทุกการเคลื่อนไหวของสิ่งที่อยู่ในไข่

"เจ้าชายขอรับ? "

"เจด เธอเข้ามาฟังนี่สิ"

อีคอนเรียกเขาเข้าไป ก่อนจะให้แนบหูกับไข่ เจดแนบหูลงไปพร้อมฟังสิ่งที่อยู่ภายใน มันไม่ใช่เสียงร้องหรือเสียงคร่ำครวญ แต่เป็นเสียงการเคลื่อนไหวของตัวอ่อนในน้ำเมือกเคลื่อนไหวเบาฟังแล้วให้ความรู้สึกผ่อนคลายเหมือนอยู่ในน้ำ

"อีกนานไหมกว่าไข่นี่จะฟัก"

เจดถามพลางฟังการเคลื่อนไหวข้างในอย่างเคลิบเคลิ้มจนลืมเรื่องที่ถูกสั่งมา เขาเล่าเรื่องไข่ที่ฟักออกมาให้ครอบครัวฟัง พวกเขาวางแผนจะให้เจดลอบเข้าค่ายมาแล้วทุบตีไข่ให้แตกก่อนที่มันจะฟักตัวออกมาสร้างความเสียหายให้บ้านเมือง และครอบครัวเขาอาจจะโดนตราหน้าไปด้วยถ้าหากความแตกเรื่องไข่นั่นเป็นของใคร แต่ดูจากที่อีคอนทะนุถนอมไข่นั่นเป็นอย่างดีเขาก็ไม่กล้าจะทุบตีในทันที

"เจ้าอยากเห็นไหมว่าอะไรอยู่ข้างใน"

อีคอนยกไข่ขึ้นสูงทาบกับแสงแดดส่องเข้าเปลือกเผยให้เห็นก้อนเล็กๆ นอนขดในไข่จนแน่นขนัด เจดเห็นชัดเจนว่าภายในไข่เป็นสิ่งมีชีวิตจริงๆ ถึงจะไม่แน่ชัดว่ามีรูปร่างแบบไหนกันแน่ แต่ทำให้เขารู้สึกอยากเฝ้าดูไปด้วย

"ข้ามาหาเขาอีกได้ไหม? ข้าเองก็อยากรู้ว่าตัวเองฟักอะไรออกมา"

"ได้สิ ข้าต้อนรับเสมอ"

ในทุกๆ วัน เจดจะเดินเข้าไปยังค่ายทหารจนคนในค่ายเริ่มชิน คนทั้งคู่คลุกอยู่แต่กับในเต็นท์จนคนภายนอกสงสัย แม้แต่คนในเขตโอ้คเองก็เผลอคิดไปว่าเจดอาจเป็นสายสอดแนมที่ทางริลกลิมซื้อตัวไป หารู้ไม่ว่าเขาทั้งสองมีแผนการที่ใหญ่กว่านั้น

"วันนี้ครบ 32 วันตามกำหนดที่ท่านฮาวเวอร์จะกลับมาจากนรกแล้วขอรับ หลังจากนี้เราอาจจะไม่ต้องสิ้นเปลืองกระดาษให้ท่านฮาวเวอร์อีกคนแล้ว"

"หรืออาจะมากกว่า เจ้าคิดว่าท่านฮาวเวอร์พลังเวทย์สูงจะปรานีเรารึ หากเขากลับมาเราคงได้งานเพิ่มอีกกระสอบ แถมของที่ท่านฮาวเวอร์คราวก่อนสั่งเราก็ยังทำไม่เสร็จอยู่หลายชิ้น"

"จะอย่างไหนก็ช่าง ตอนนี้เราควรรับมือกับปัญหาตรงหน้าก่อนดีกว่า ดูเหมือนชาวบ้านจะไม่พอใจอะไรสักอย่างถึงได้แห่กันเข้ามา"

เหล่าหัวหน้าทหารมองการเคลื่อนไหวของคนในเขตถือหอกคราดและคบเพลิงเดินเข้ามาเป็นหมู่คณะราวกับกำลังล่าปีศาจอยู่

"นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย"

ทางเข้าของค่ายถูกคนในเขตปิดกั้นไม่ให้เข้าออก พวกเขามีท่าทีฉุนเฉียวส่งเสียงโวยวายเอะอะจนคนในค่ายต้องเอาเรื่องไปแจ้งแม่ทัพน็อล น็อลสั่งให้คนหยิบอาวุธไม้สำหรับฝึกไปป้องกันด้วย เขาคาดการณ์ไว้ประมาณหนึ่งแล้วว่าเรื่องเช่นนี้ต้องเกิดขึ้น

"เอาไอ้มารนั่นออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!"

"พวกคนชั่วหล่อเลี้ยงมารไว้ในค่าย!"

"พระเจ้าต้องลงโทษคนชั่วอย่างพวกแก ที่ปล่อยให้มารนั่นถือกำเนิด!"

เสียงก่นด่าสาปแช่งดังเซ็งแซ่ แม้แต่เต็นท์อีคอนเองก็ได้ยินเรื่องที่พูด เจดยังคงอยู่ในเต็นท์ถึงกับตัวสั่นเมื่อรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับคนที่ทำผิดประเพณี

"ท่านฮาวเวอร์ขอรับ คนในเขตต่างพากันทำลายข้าวของพวกเราจนเละเทะ ห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง"

"ห้ามทำร้ายพวกเขา เขาอยากทำอะไรก็ทำไป อย่าไปตอบโต้"

"ขอรับ แล้วต่อจากนี้เราจะทำยังไงต่อ"

อีคอนคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถือห่อผ้าซึ่งมีไข่อยู่ข้างในออกไป เจดเองพอเห็นอย่างนั้นก็รีบเดินตามไป เมื่อถึงด้านหน้าที่คนชุมนุมกันอยู่ ผู้คนเมื่อเห็นอีคอนถือไข่ออกมาก็ตั้งท่าจะเข้าไปทำร้าย แต่ถูกทหารกองกำลังปฏิวัติเข้าคุ้มกันเสียก่อน

"ดูก่อนท่านทั้งหลาย ในตอนนี้ท่านเห็นหรือยังว่าไข่ใบนี้ยังมิได้ทำร้ายผู้ใดเลย ตัวท่านก็คิดจะทำร้ายเขาแล้วหรือ"

อีคอนเอ่ยกล่าวต่อหน้าผู้คนแต่ถูกตอบกลับมาอย่างไร้เยื่อใย "แล้วยังไงเล่า ถ้าหากไข่นั่นเป็นมารขึ้นมาจริงๆ เจ้าจะรับผิดชอบยังไง! เพราะบ้านเมืองนี้ไม่ได้อยู่ในอาณาจักรริลกลิมใช่ไหมล่ะ เจ้าถึงได้กล้าเพาะเลี้ยงลูกมาร!" อีคอนได้แต่หลุบตาต่ำ เจดมองดูผู้คนสาปแช่งก็ทำเอาใจสั่นไปด้วย

"เจด กลับมาหาแม่มา อย่าไปใกล้คนพวกนั้น"

เจดกำลังจะเดินกลับแต่ก็ชะงักเมื่อเห็นอีคอนวางไข่ไว้กับพื้น เขาเฝ้ามองการเติบโตทุกวันจนคาดการณ์ว่าไข่ใบนี้อาจใช้เวลาฟักตัวเพียง 21 วันเท่านั้น และวันนี้ก็เป็นวันที่ 21 พอดี ทุกคนในที่นี้จะได้เห็น สิ่งที่อยู่ภายในไข่สักที

เหล่าทหารกองกำลังปฏิวัติเองก็รู้สึกกลัวสิ่งที่อยู่ในไข่ แม่ทัพน็อลสั่งทหารตั้งแถวครึ่งวงกลมกันคนนอกเข้ามาทำร้าย และสั่งทหารอีกกลุ่มสร้างกำแพงโล่ตีเป็นวงล้อมไข่ใบนั้น อีคอนไม่ได้ออกไปไหน ตั้งใจจะดูให้เห็นใกล้ๆ สิ่งที่ทุกคนหวาดกลัวกัน สิ่งที่ไม่มีใครกล้าเลี้ยงดู สิ่งที่อยู่ในไข่นี้มีชะตาชีวิตไม่ต่างจากเขาทั้งที่ยังไม่ได้เกิด

เปลือกไข่เริ่มกะเทาะแตกออกด้วยแรงกระแทกจากข้างใน เปลือกไข่แยกเปิดเป็นชิ้นเล็กแล้วก็มีบางอย่างทะลุออกมา ขาเล็กถีบเอาเปลือกออกก่อนจะมีมืออีกข้างทะลุออกจากไข่ อีคอนมองครั้งแรกก็รู้ว่านี่เป็นแขนขาของเด็กตัวเล็กๆ คนหนึ่ง เมื่อเกิดเป็นรอยแยกวงใหญ่ เปลือกตรงกลางไข่ก็แยกออกจากกัน รอยแยกเล็กนั่นส่องผ่านตาดวงน้อยจ้องมองรอดออกมา เจดเดินก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่รู้ตัว ก้มมองสิ่งที่อยู่ภายในด้วยความรู้สึกจุกในอก มือน้อยพยายามไขว่คว้าคนตรงหน้าให้มาหา เจดกำลัง​เอื้อมมือไปจับมือเล็กๆ นั่นเอาไว้ ทว่าเพียงเสี้ยววินาที​ต่อมากลับมีหอกพุ่งลงมาปักกลางลำตัวเด็กน้อย เลือดสีสดกระจายโดนใบหน้าอวบจนหน้าถอดสี สิ้นไร้เสียงรอบกายคล้ายหูอื้อ เจดนิ่งค้างอยู่อย่างนั้นจนลืมหายใจ

"ไปตายซะไอ้มารชั่ว!!"

อีคอนมองภาพตรงหน้าก็ช็อกไม่ต่าง เขารีบวิ่งไปดูร่างเล็กแน่นิ่งพร้อมเลือดไหลทะลัก ใบหน้าเริ่มซีดเผือดลงเรื่อยๆ เมื่อร่างน้อยชักกระตุกและเลือดไหลออกทางปาก ไม่นานละอองแสงเล็กๆ ส่องขึ้นมากลางอกแบบเดียวกับที่เคยเห็นกับร่างศพของบรูค


PENSAMENTOS DOS CRIADORES
LOANO LOANO

เจ้าคนใจร้าย!!!

ใช่ ฉันยอมรับ

Load failed, please RETRY

Status de energia semanal

Rank -- Ranking de Poder
Stone -- Pedra de Poder

Capítulos de desbloqueio em lote

Índice

Opções de exibição

Fundo

Fonte

Tamanho

Comentários do capítulo

Escreva uma avaliação Status de leitura: C9
Falha ao postar. Tente novamente
  • Qualidade de Escrita
  • Estabilidade das atualizações
  • Desenvolvimento de Histórias
  • Design de Personagens
  • Antecedentes do mundo

O escore total 0.0

Resenha postada com sucesso! Leia mais resenhas
Vote com Power Stone
Rank NO.-- Ranking de Potência
Stone -- Pedra de Poder
Denunciar conteúdo impróprio
Dica de erro

Denunciar abuso

Comentários do parágrafo

Login