Capítulo 7: Stood me up
CHAPTER 7
What does he mean? Wala naman siyang kinalaman sa nangyari sa akin, so dapat wala na siyang pake doon. "Really, it's nothing. Don't bother" ngunit hindi pa rin siya bumibigay. Hindi pa rin niya tinatanggal ang kanyang mga titig sa akin, ganon din ako. Napabuntong hininga nalang uli ako. Walang balak magpatalo ang lalaking ito. Itinanggal ko na ang pagkakatitig sa kanya at nanahimik nalang. MUkang malakas siya sa Academy, baka magsumbong siya sa director. Baka maexpelled pa ako dahil sa ginawa kong iyon.
"Take it as your gratitude for me, since I'm helping you to treat your wound. Now, I demand an answer, Athena" walang patigil talaga ang isang ito. Napatingin ulit ako sa kanya at kitang-kita ang pagkadeterminado niyang malaman ang sagot. Ngunit matigas pa din ang ulo ko. Hindi ko alam kung mapagkakatiwalaan ko ang isang toh at sabihin nalang ng ganon ganon ang nangyari kanina.
Ngunit nagulat nalang ako sa sunod niyang ginawa. Napakaseryoso niya at ang dating walang buhay niyang mga mata ay parang nagliliyab na dahil na rin ata sa pagkainis niya sa katigasan ng ulo ko. I don't trust people that easily. Matigas na kung matigas ang ulo ko. Napakalapit naming sa isa't isa at hawak hawak niya ang aking baba gamit ang kanang kamay, habang ang isa niyang kamay ay nakahawak sa batok ko, at ihinarap patingala ang ulo ko upang magmeet ang aming mga titig. Hindi maipagkakaila na lubos siyang mas matangkad sa akin. What the heck is he trying to do?
Ramdam ko ang pag-iinit ng pisngi ko. As in sobrang lapit namin sa isa't isa ngayon. Hindi ko ang gagawin ko. Hindi ko naman magawang itulak siya, dahil siguro ay injured pa ang kamay ko, pero sobrang nanghihina ang mga paa ko.
Nakatitig din siya sa mga mata ko at maya-maya pa ay bumigay na din siya sa pagkakatitig sa akin. "Fine, iisahin ko lahat ng mga estudyante dito sa o baka isama ko na din ang mga teachers" nanlaki naman ang mga mata ko nang sabihin niya iyon.
"Hoy! Anong pinagsasabi mo? Tigilan mo nga iyang kalokohan mo. Kung gusto ko ng bayad sa pagpapagamot ko sa sugat ko… Sige… Ililibre kita ng lunch!" wala na talaga akong maisip na ibigay sa lalaking ito. Alam ko naman na afford niya ang mga pagkain dito at hindi niya kailangang magpalibre sa akin.
Itinanggal na din niya ang pagkakahawak sa akin at agad naman akong lumayo sa kanya. "Fine. I accept your offer. But… I'll still hunt the one who's responsible for that" aniya sabay turo sa aking kamay na may bubog pa rin. "Pero uunahin ko ang roommate mo. Since ngayong umaga nangyari ang insidenteng ito, hindi naman maari na kahapon pa iyan. At dahil ang bubog na iyan ay mula sa plato o kaya ay baso. Hindi din naman pwedeng sa bubog ng bintana iyan o salamin na pwedeng mangyari sa labas ng building ninyo. At dahil 5:30 palang, hindi pa bukas ang cafeteria kaya hindi pwedeng nangyari ang insidenteng iyan sa café, saan pa ba convenient kumain ng umagahan, kundi sa loob lang ng inyong room. So ang best choice ay sa room ninyo. Hindi ka naman siguro ganon Katanga para mabubog ng ganyan" pinag-isipan niya iyon ng matino ah. He's indeed smart. Wala na akong kawala. Nagbuntong hininga nalang uli ako at hindi nalang uli umimik. Bahala na siya. Lahat ng sinabi niya ay tama.
Dahil satisfied na siya sa sinabi niya at ekspresyon ng muka ko, pinaupo niya ako muli sa upuan ko kanina at pinagpatuloy ang kaninang paggagamot. Tahimik lang ako at nag-aalala na sa pwedeng mangyari. Kapag tinanong iya si Brittany, baka exaggerating naman nag pagkukwento ng asong iyon at nagmuka akong napakasama sa pananaw ni Tristan.
Napadaing nalang ako ng maalis na niya ng tuluyan ang bubog sa aking palad. Napatingin naman siya sa akin at muka siyang nag-aalala, o kaya ay nagaassume lang ako.
"Does it hurt?" umiling nalang ako dahil hindi naman itong masyadong masakit, nabigla lang siguro ako nang maalis na ito. "Tell me, what really happened?" aniya habang inaaplayan niya ng gamot ang sugat na pinagmulan ng bubog na nakabaon kanina.
"Akala ko ba ihuhunt down mo yung gumawa nito. Why bother telling you the side of my story? Kasalanan ko din naman ang lahat… Ata" hindi siya nasiyahan sa sagot ko.
"I wanna here the side of your story. Brittany is a very stubborn girl. It's indeed hard to deal with her. Specially for you, both of you are stubborn. She can be exaggerating and change the whol story, proving the she is good, which she's actually not. So tell me. You can trust me" he ensured that he will keep his words. Trust huh?
Wala naman akong magagawa. Matigas din naman ang ulo ng lalaking ito. Sabing ayokong sabihin eh. I sighed for the nth time. "I suppose that you know that Blac- I mean Brittany is head over heals for Isaac. Well that bitch--- sorry for the foul words. I just can't help it. That bitch is jealous of me, since Isaac's been pestering me these days. She smacked my dishes that caused them to shatter. When I wa about to pick 'em up. She stepped on my hand which is holding some pieces of shattered glass that I was about to disposed" he finished treating my wound and my hand feels much better.
"That's it?" what does he mean by that? Hindi ko na nga minention yung ginawa kokay Brittany tapos hahanap-hanapin pa nya. Alam kong unfair yun sa side ni Brittany kasi napakabait ko sa story ko at ang demo-demonyo naman nya. "I believe that your story isn't finished. I'm curious on how you dealt with her. Imposible naman na nagpaapi ka lang sa kanya. Knowing your attitude and how you slapped her on the first day, I'm confident that you fought back. And that pay back is much worse than hers, stepping on your hand with a shattered glass. That's probably why you don't wanna talk about it, huh?" ok huling huli na nya ako. Fck it. Walang wala na akong kawala. Ano bang kailangan niya? "If you don't wanna share it and leave your story like that, she is the bad guy and you are someone who is innocent and can't fight back. Then… I will see you as an unfair person. I'm not biased, Athena. It's for the sake of the Academy's name. Our school is known for having decent and well mannered students"
Bwisit sya. Akala ko naman concerned sya sa akin. Ang panagalan lang pala ng school ang pake nya. Sana hindi nalang ako nagpatulong sa kanya. Nakakainis! Ngayon lang ako natalo sa isang usapan. I don't let anyone push me into the corner, while I can't fight back. Damn this man.
"Last chance, Green. The clock is ticking. I don't have all day to wait for your explanation. You earned my trust and I should earn yours. Now for the nth time, tell me the truth"
"Eto na. Nakakainis na. I was wreckless and lost my temper. Sumosobra na sya eh. Sya naman ang nangunguna palagi. I only fought back. I pinned her on the floor and grabbed a shattered glass on my palm. I almost cut her neck deep. Buti nalang at nakapagpigil ako sa ginawa ko at hindi koi yon tinuloy at lumapat lang ng konti yung bubog, kaya nasugatan iyon ng maliit lang. And for the final touch, I scooped 'lil pieces of shattered glass and was about to forcefully let her eat those. But again, I didn't do it. Tinakot ko lang siya. Para matigalan na sya. Sumosobra na din minsan eh. And oh, I put her to sleep" kumunot naman ang noo niya ng marinig ang huli kong pangungusap. "I hit her neck and she passed out. Para lang manahimik siya at makalimutan kahit papaano yung nangyari. I can assure you that she's still alive. I didn't kill her. I would never do that. My only intention is to scare her. Yung lang"
Tumango tango lang siya at ang kaninang nabuhayan niyang mga mata ay blanko na muli. Maya maya pa ay tumunog na ang bell, senyales na magsisimula na ang first period para sa umaga. Ang aga aga pa lang, eh ang dami na agad nangyari sa araw ko. Nagpasalamat nalang ako sa kanya at lumabas na sa clinic. Hind ko na sya nilingon. Bahala sya dun!
Ito na ata ang pinaka maaga kong dating sa room namin. Kakaunti palang ang tao sa room at isa na don ay si Isaac. Great! Magkikita nanaman kami ni pal!
Namalayan din niya ang pagdating ko at agad akong sinalubong. Hindi siya masaya tulad ng dati, ngunit hindi din siya galit. Naglakad naman siya papalapit sa akin. Gayong nasa entrance palang ako ng aming room. Sa hindi malamang dahilan ay kinabahan ako. Pake ko naman kung magalit siya sa akin nung hindi ko siya sinipot kahapon.
"Good morning, Thena" hindi iyon masigla tulad ng usual niyang pagbati sa akin. Nakakapanibago at medyo nababother ako doon. Fine, I admit that I kinda like his playfull attitude. Kahit nakakairita iyon, nabubuhayan naman ang araw ko. He even claimed that I'm his friend and he's my friend. Iniirapan ko nalang siya kapag sinasabi niya iyo dahil magagalit nanaman sa akin si Brittany. Ngunit ngayon, sobrang naninibago ako.
"Morning" ito nalang ang sinagot ko at hindi na nag-abala pang tanungin kung may dalaw ba siya ngayon.
Perp bago pa man ako makaupo sa upuan ko ay hinawakan niya ang uninjured kong kamay at hinila na niya ako palabas ng aming room. Ginudgod niya ako papunta sa café at nakita ko naman sa di kalayuan na paparating na si Tristan mula sa clinic. Nang makarating sa café, ibinagsak niya ako sa isang bakanteng upuan, buti nalang at hindi ako natumba, kung mangyari man iyon ay sinisigurado kong makakatikim siya sa akin.
"Ano bang problema mo? Ang aga aga, Isaac, binubwisit mo na agad ako. Pwedeng mamaya nalang?" Naiirita kong singhal sa kanya.
"Who did that to you?" mahinahon niyang tanong pero kitang kita ko kung paano nanginginig ang kanyang mga kamay dahil sa pagpipigil. Napatigin naman ako sa tinuro niya at iyon ay ang aking kanang kamay.
"Ako, bakit? Nabubog lang ako" sagot ko sa kanya. Hindi na ako nag-abala pang sabihin sa kanya ang katotohanan. Baka sumabog nanaman ang babaitang iyon kapag nagsumbong ako kay Isaac, tama na kung kay Tristan ko lang sinabi. Well, speaking of Brittany, papasok kaya iyon? Hindi ko naman nilaksan ang pagkakahampas sa kanyang batok upang mahimatay siya ng bongga.
"Hindi ako naniniwala. Hindi ka naman siguro ganon Katanga upang mabubig ng ganyan. Bakit balot na balot yang kamay mo? Ibig sabihin Malala iyan" Woah, ganon ba ako katalino sa paningin nilang dalawa? At parehas pa talaga ang sinabi nila. Napabuntong hininga nalang ako. Nakakailan na ako ngayong araw ah. Ang aga aga, stressed na agad ako.
"Fine, kung ayaw mo sagutin ang tanong kong iyan, sagutin mo ito" napakaseryoso ng boses niya. Tila ba hindi siya yung Isaac na nakilala ko sa open field. Yung muntanga sa kakatawa palagi na Isaac. Iba ang Isaac na ito. Maihahalintulad mo siya kay Tristan na lagging seryoso. Napalunok naman ako ng sarili kong laway, tila ba takot na takot ako sa pinapakita niya sa akin ngayon.
"Why did you stood me up last night?"
— Novo capítulo em breve — Escreva uma avaliação
Status de energia semanal
-- Ranking de
Poder 
-- Pedra de
Poder